Tükürüğünü yağmur sandım, çiçekler açtım
Mevsimim bitince anladım, yapayalnızdım
Güneşin doğmadığı karanlık diyarlardayım
Ben, bendeki değişimi hiç sevemiyorum
Solan yapraklarım rüzgarla kayboluyor
Laviniam daha çok karanlığa karışıyor
Nefesim sürekli bedenimle boğuşuyor
Hissediyorum, benim benliğim uyuşuyor
Kavuşsun artık toprağına bedenimle yüreğim
Ölüme aşık olmuş gözlerim, neden bilmiyorum
Ait olduğum yerde büyüyor benim laviniam
Üşüyor bedenim, karanlığa gömülüyorum
