Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...
Bölüme geçmeden önce yukarıya eklediğim bölüm müziğini açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim.^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gökyüzü bir asker için yeterince iyi bir çadırdır."
(Viking Efsaneleri, Jennie Hall)
9.Bölüm : Kılıç Üçlüsü.
Yıllar önce bir rüya görmüştüm. Kalbime doğru savrulan bir kılıç boynumdaki kalp kolyesini buluyordu, kılıç kalbe saplanıyordu ama onu delip geçemiyor, tenime ulaşamıyordu. Yalnızca kolyeyi deliyor ve onu kanatıyordu. Sonra gözlerim her seferinde önce kolyemden akan kan damlalarını izliyor, sonra pencereden gökyüzüne bakıyordu ve istisnasız her seferinde penceremden beni izleyen kuzgunları görüyordum... Sonra kuzgunlar tanıdık geliyordu, anımsamaya çalışıyordum ve fark ediyordum ki kalbime ulaşmayı deneyen kılıcın üzerinde de küçük bir kuzgun işlemesi vardı. Kuzgun siyahtı, karanlıktı. Sanki o bir kapandı ben de av... Bu rüyayı gördüğüm ilk geceden sonra aynı rüyayı birçok kez daha gördüm, kuzgunlu kılıç kalbime saplanmayı defalarca denedi, kalp beni defalarca korudu. Kalp benim için defalarca kanadı ve kuzgunlar hep oradaydı...
Gözlerim Hazar'ın elindeki kılıcı takip ederken elim boynumdaki kolyemdeydi. Kılıcın her savruluşu bana kalbimde bir sızı yaşatıyordu, sanki o kılıç her seferinde beni bulacaktı ve sanki sonunda kolyemi es geçecek, göğsümü bulacak, ve beni kalbimden vuracaktı...
Derin bir nefes aldım ve elimdeki kahveyi bırakıp ayaklandım. Kılıç seslerinin arasında ağır ağır yürüdüm ve yemek masasına doğru ilerledim.
"Majesteleri," Hazar'ın arkamdan seslendiğini duydum, "Kılıç dersinin ilk kuralı...
"Nedir o?" Ona döndüm ve merakla baktım.
"Derse geç kalmamak."
Sessizce gülümsedim. O elindeki kılıçla nefes nefese kalmış bana bakarken karşısındaki şövalye, Deha, onun atak yapmasını bekliyordu.
