Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...
Yukarıdaki bölüm müziğini açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim.^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24.Bölüm : Kraliçem.
Bir gün her şeyiyle bana ait olacağını bildiğim topraklarımın birçok yeri benim için henüz keşfedilmiş değil. Ben ayak basmadığım toprakların sahibiyim. Hiç tanımadığım insanların hayatlarına dair kararlar verecek ve bir sözü binlerce yıl anılacak o kişiyim ben.
Üstelik yalnızca topraklarımı değil, kendimi de tanımıyorum. Kendime dair birçok şeyi, içimde saklı olan duyguları ve tepkileri yeni yeni öğreniyorum. Kendi ruhumun kıyısına doğru ilerliyor, karayı yeni yeni görüyorum. Her duygu bir adım, her tepki bir basamak ve her his bir kanat çırpış benim için. Adım atıyorum, basamakları çıkıyor ve kanat çırpıyorum. Kıvranıyorum, sancıyorum, yüzüyorum ve koşuyorum. İçimde bir bahçe varmış meğer, orada çiçekler açabileceğini yeni fark ediyorum. Bir deniz varmış içimde, bir yaşam varmış, yeni keşfediyorum.
Dudaklarım Hazar'ın dudaklarını tanıdığında içimdeki kraliçe yeni topraklar fethetti sanki. Kendimi tanıdım, neler hissedebileceğimi anladım, duygularımı kavradım. Beni bir kehanetle topraklarıma bağlayan kalbimin dışında, gerçek bir kalbim daha vardı ve ben bugün o kalbi her şeyiyle tanıdım. Tüm gücüyle ve güçsüzlükleriyle, tüm tereddütleri ve cesaretiyle, tüm heyecanı ve korkusuyla...
"Şimdi ne olacak?" diye fısıldadım, dudaklarım dudaklarından ayrılmış, alnım alnındaydı.
Ne olacaktı? Ne olabilirdi? Saraya döndüğümüzde Hazar'ı elinden tutup babamın önüne atıp "Ben şövalyeme aşık oldum, o da bana!" mı diyecektim? Bu kadar kolay mıydı? Bu kadar kolay olabilir miydi?
"Şimdi ne olacak bilmiyorum..." dedi Hazar, "Fakat şu an hissettiklerimi ömrüm boyunca hissetmedim... Bunu biliyorum."
İç çektim. Nefesim titriyordu. Karşımdaki adam bana öyle tanıdıktı ki çocukluğumu hatırlatıyordu. Ona dair her şeyi merak etmeye başlamış, onunla ilgili her şeyi bilme ihtiyacı hissediyordum.
