Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...
Bölüme geçmeden önce yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, iyi okumalar dilerim. <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21.Bölüm : Kalbimin Muhafızı.
"En güzel gün sona erdi, sessizce çöktü karanlık gece, bir ışık parladı bir an ve sen dağların ışığında kayboldun."
(Hızlandıkça Azalıyorum - Kjersti Skomsvold)
(İki Ay Sonra)
Bugün büyük halamın evine ulaşalı tam iki ay oldu. Çok şey değişti. Yaralarım geçti, incinen kolum iyileşti, artık ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Her gün kuzenlerimle çocukluğumuza dair sohbetler ediyor, uzun akşam yemekleri yiyor, bahçede çiçek topluyor, kitap okuma saatleri yapıyoruz. Şövalyelere gelince ise, her şey eski saray günlerine dönmüş gibi. Artık onları neredeyse hiç görmüyorum...
Kahvaltılarımız ayrı, yemeklerimiz ayrı yeniyor. Odaları evin arka tarafında kalıyor ve her birinin odasının dışarıdan girilebilen birer kapısı var, bu sebeple evin ana kapısını yemekler hariç hiç kullanmıyorlar. Bahçede birbirimizi gördüğümüzde yanımda hep kuzenlerim oluyor, onlar ise mutlaka bir işle uğraşıyor oluyorlar. Ya dövüş eğitimlerine devam ediyorlar, ya atlarıyla ilgileniyorlar ya da büyük halamın onlardan rica ettiği herhangi bir işi yapıyor oluyorlar. Birbirimizi gördüğümüzde yalnızca selamlaşıyoruz ve hayatlarımıza devam ediyoruz. Yalnızca bir keresinde kısa bir sohbet etmiş, Hazar'la birbirimize aynı anda "Nasılsın?" diye sormuştuk. Daha doğrusu, ben ona "Nasılsın?" derken o bana "Nasılsınız?" demişti. Birbirimize yalnızca iyi olduğumuzu söylemiş ve meşgul olduğumuz şeylere dönmüştük.
Tüm bu değişim beni o kadar çok üzüyor ki bazı akşamlar herkes evin ana salonunda eğlenirken ben odama çekiliyor, yalnız kalma ihtiyacı hissediyorum. Biraz penceremden dışarıyı, küçük tatlı su gölünü izliyor, biraz sonra ise gözlerimi makyaj masasının üzerine yerleştirdiğim kırık at nalının üzerine dikiyor ve öylece düşünüp duruyorum.
