Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...
Bölüme geçmeden önce yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, yorum yapmayı ve oy vermeyi de unutmazsanız çok sevinirim. İyi okumalar dilerim, sizi seviyorum. <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"En düz çizgim sensin benim.
Bir göç yolunda, haritamı alnıma asıp, yürüyorum kalbinden içeri."
(Viking Masalları, Jennie Hall)
13.Bölüm : Kalbimin Haritası.
Şifacı evden ayrıldıktan sonra uzun bir uyku daha uyudum. Derin uykumun arasında ne zaman gözlerimi açsam Hazar'ı hep karşımdaki berjerde otururken gördüm. Bazen uyukluyordu, bazen bir şeyler atıştıyordu, bazen yanına gelen diğer şövalyelerle sohbet ediyordu, diğerleri gelip gidiyordu ama o hep oradaydı. En sonunda gözlerimi tüm uykumu almış bir halde açtığımda Hazar elleri arasında tuttuğu eski bir kitabı okuyordu. Üstü başı hala aynıydı, saçları hala dağınık, kıyafetleri hala toz toprak içindeydi. Bir yandan onu izlerken bir yandan esnerken ağzımı kapatmak için elimi kaldırdım. Hareket ettiğimi fark edince bakışları bana yöneldi.
"İyi misiniz?" diye sordu. Başımı salladım.
"Daha iyi hissediyorum. Ateşim düşmüş olmalı."
Hazar elindeki kitabı oturduğu koltuğa bırakıp ayağa kalktı ve yanıma yaklaştı. Gözlerim onu takip ederken üzerime doğru eğilip elini alnıma koydu, sonra yanağıma ve en sonunda boynuma dokundu. Kalbimin hızlandığını hissettim, sanırım onun teması beni heyecanlandırıyordu.
"Düşmüş..." dedi.
"Şifacının verdiği ilaçlar işe yaramış olmalı." dedim,
"Ben size yiyecek bir şeyler hazırlayayım. Tekrar ilaç içmeniz gerekecek."
Hazar tam yanımdan ayrılıyordu ki uzanıp kolunu tuttum. Bunu beklemiyordu. Olduğu yerde durup bana şaşkınlıkla bakınca elimi ağır ağır çektim. Bunu kendimden ben de beklemiyordum açıkçası.
