Kitaba başlayacaklar için;
Kitabın içerisinde, travma, çocuk şiddeti, tecavüz, cinayet sahneleri, depresyon, zorbalık, sahneleri. VS olacaktır.
Rahatsız olacaksaniz ve etkilenecekseniz okumamanızı rica ediyorum❤️
Aydınlık grubun normal, dertsiz haya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yazarın anlatımıyla)
Patron çeteden yardımcısı olan bir adamı çağırmış ve gelmesini bekliyordu. Kapısı tıklanılınca konuştu, "Gel."
"Buyurun efendim." dedi adam patronun karşısına geçerek.
Patron adamı süzerek konuştu, "Çağrıya verdiğimiz unutkanlık ilaçlarını tekrar vermeye başlayacağız." Çağrıya unutkanlık ilacı vermelerinin sebebi Çağrının notlarının düşmesi ve babasından ceza yemesiydi. Ama babası artık oğluna karışmayınca ilaç vermeyi kesmişlerdi. "Çağrı beni daha önce gördü." diye devam etti patron. "Aslında, Ahu hariç hepsi beni bir şekilde gördü. Ama Çağrı ayrı, onunla aynı masada oturup yemek yemişliğimiz var. Çağrının en azından önümüzde ki bir kaç haftalığına beni unutması lazım. O yüzden dozunu çok arttıracağız."
Adam patronu onaylarak odadan çıktı.
(Çağrının anlatımıyla)
Sabah erken saatte kalkmış, kahvaltımı yaparak, şoförümüzün arabasına binmiş okula gidiyordum. Canım sıkıldığı için telefonumu çıkararak Aleve mesaj attım.
İkigai
Günaydınn aşkım. Ne yapıyorsun?
Bir kaç saniye sonra yanıt verdi.
Günaydın sevgilimm. Otobüsteyim, sen?
Gülümseyerek yanıt verdim.
Arabadayım bende.
Yey, tamam okulda görüşürüz. Öpüyorum.
Okuldayken beklerim öpücüğümü canım, görüşürüz.
Yazarak telefonu kapattım. Yüzümde ki sırıtmayla dışarıyı izlemeye başladım. Okulumuzla evimiz uzaktı maalesef ama hem babam o okula gitmemi istediği için, hem de bizimkilerle aynı okulda olduğumuz için hiç şikayetçi değildim.
