KARANLIK 2 (+18)

17. YÜZE VURULAN GERÇEKLER

-10. Sınıf 2. Dönem-
(Aylin'in anlatımıyla)

Annemle babamın ölümünden yaklaşık üç hafta sonra okula gitmiştim. Zaten sadece son sınavlar kalmıştı. Onlara da girip okulumu açığa alacaktım, burada ki salaklarla uğraşmaya gram halim yoktu.

Bu üç hafta da bir yetimhaneye yerleşmiştim ve neyse ki güzel oda arkadaşlarına denk gelmiştim. İki hafta depresyonla geçmiş son bir haftaysa başımı bile kaldırmadan ders çalışmıştım. Sınavları hallettikten sonraysa depresyonuma devam edecektim.

Edebiyat sınavından çıkmış ve yarınki sınav olan biyoloji için ders çalışıyordum. Sınıftakilere tamamen kulağımı kapatmıştım ve bana bulaştıkları zaman yanıt vermeye bile tenezzül etmiyor duymamazlıktan geliyordum. Bir süre uğraşmışlar ama hem ben onlara karşılık vermeyince hem de sınav stresinden bana bulaşmıyorlardı.

Öğretmenimiz son haftalar da olduğumuz ve konuları da bitirdiğimiz için ders işlemeyeceğimizi söylemiş ve bizi sınava çalışmak için serbest bırakmıştı. Araya girerek dağıtması gereken fotokopiler olduğunu söyleyerek önümüze kağıtları koydu.

Dersden başımı kaldırmak istemesem de istemeye istemeye verdiği kağıda baktım, klasik rehberlik kağıtlarındandı. Hızlıca işaretleyerek dersime geri döndüm. Herkes kağıdı vermiş bir tek ben vermemiştim, vermeyi unuttuğum içindi. Öğretmen yanıma gelerek kağıdımı alıp kısa süre inceleyerek bana baktı.

Sorunun ne olduğunu anlamadığım zaman kağıdı sıraya koyarak sıramdan silgimi alıp işaretlediğim bir şeyi silerek başka bir şey işaretledi. Ne olduğunu anlamadığım için kaşlarımı çatarak dikkatle kağıda baktım.

O an beynimden vurulmuşa döndüm. O an ki dalgınlıkla ve alışkanlıkla anne baba sağ'ı işaretlemiştim. Öğretmen gözlerimin önünde onu silerek anne baba ölü'yü işaretledi.

Ben şok olmuş şekilde dururken öğretmen kağıdı alıp masasına gitti. Bu sırada zil çalınca da sınıftan çıktı. Hâlâ şok içindeydim, neden böyle bir şey yapmıştı ki? Hem de gözlerimin önünde... zorlukla yutkunarak ayağa kalkıp tuvalete gittim. Kendimi bir tuvalete kapatarak yaşlarımı akıttım.
Elimle ağzımı kapatıp insanların sesleri duymasına engel oldum, en son derin bir nefes alarak tuvaletten çıktım.

Sakin olacaktım, okuldan kurtulmama sadece bir kaç gün kalmıştı. Sadece bir kaç sınav kalmıştı. Ondan sonra bu lanet yerden tamamen gidecektim. Tekrar kalbime sancı saplanmıştı, artık kalp ağrısıyla yaşamaya alışmıştım. Kimseye üzgün olduğumu belli etmemeye çalışarak gidip yüzümü yıkadım, dağılmış saçlarımı düzelterek tuvaletten çıktım.