Just not enough || Marvel One shots ✔

Perfect Place to Start [Stucky]

Relacja Steve'a Rogersa i Jamesa Barnesa od dziesiątek lat była dosyć ciekawą zagadką dla całej reszty ich otoczenia. Byli ze sobą blisko przez cały młodzieńczy czas, bywali dla siebie niesamowitym wsparciem i najprawdziwszymi przyjaciółmi. Nawet tak wieloletnia przerwa, którą zafundowała im Hydra oraz to, co zrobili Jamesowi nie było w stanie zerwać tak mocnej więzi, jaka była pomiędzy tą dwójką. 

Nikt wcześniej nigdy nie posądził, że tych mężczyzn może łączyć ze sobą coś więcej niż prawdziwa i szczera przyjaźń. Do czasu, w którym nie przechwycili Jamesa z rąk nieprzyjaciela i nie przyjęli go pod swoje skrzydła, pomagając mu pozbierać się do całości. Grupa Avengers składała się z samych inteligentnych i spostrzegawczych szpiegów, którzy wyłapywali wszystkie szczegóły w mgnieniu oka. 

Każdy z nich miał świadomość o ich uczuciach mimo, że nikt nigdy nie powiedział tego na głos. Wszyscy obserwowali z jaką delikatnością i oddaniem traktowali siebie na wzajem. Jak Steve dbał o każdy element terapii, która była potrzebna Jamesowi. Jak spędzał z nim każdą wolną chwilę, aby ten miał pewność, że nie jest samotny, a Rogers jest dla niego takim samym oparciem, jak w czasach czterdziestych i wcześniej. Jak wspierał go w każdych krokach, w każdym lęku czy dziwnym odczuciu, kiedy to w końcu Barnes czuł się na siłach opuścić wierzę i wspomóc Tarczę na wspólnych misjach. 

Byli dla siebie wszystkim. Przyjaciółmi, rodziną, a w szczególności całym swoim światem. Będąc wychowani w takich czasach, a nie innych, żaden z nich nigdy ani nie miał odwagi, ani nawet nie pomyślał o tym, aby podjąć temat ich relacji. Wtedy nie było im to potrzebne. Traktowali siebie tak, jak traktowali, nie przejmując się niczyim zdaniem, ani tym bardziej Starka, który patrząc na jego zaczepny charakterek często częstował ich jakimiś żartami na ich własny temat. Dbali o siebie, wspierali, pomagali... Wiedząc, że to, co wytworzyło się między nimi nigdy nie ulegnie zmianie. 

Nawet nie chcieli tego zmieniać, nie wtedy. 

A teraz? 

Teraz, gdyby mogliby cofnąć czas, wszystko zrobiliby inaczej. 

Zaczęło się od zwykłego, szarego dnia z ich codzienności - mówiąc to mam na myśli kolejny wytwór z głowy samego Nicka Fury'ego, który, aby nie pozwolić im się rozleniwić, przyjął im kolejne - na pierwszy rzut oka łatwe - zadanie. Większość grupy miała stawić się na lądowisku, gdzie jednym z jetów mieli przedostać się nim gdzieś w głąb zapuszczonych zakątków Stanów. 

Wszystko brzmiało dosyć niepozornie - baza jakiegoś zbira, żadnych szczegółów. Przeszukać teren, łapać poszlaki bądź aresztować osoby znajdujące się w środku i wrócić z powrotem do budynku samej Tarczy, aby znać zeznania. Proste, nie? Właśnie takie zdanie posiadając na ten temat, cała grupa szykowała się do wylotu uzbrajając się w broń w specjalnym pomieszczeniu. 

— Co myślicie, żeby przenieść Avngers Tower na jakieś ciepłe wyspy? — rzucił znikąd sam Tony, kiedy reszta była pogrążona w rozmowie na jakieś niezobowiązujące tematy. Każdy zamilknął i spojrzał na niego z niedowierzaniem wypisanym na twarzach. — No co, to tylko propozycja — oburzył się. 

— Skąd ci to w ogóle przyszło do głowy? — zaśmiał się Steve, podając jeden z karabinów w dłonie Bucky'ego. 

— No słuchaj, posiadanie głównego centrów w środku Nowego Jorku, to trochę kijowy pomysł. Jak nas zaatakują, to BUM! Pół miasta nie ma — podzielił się swoimi przemyśleniami, a przynajmniej połowa zgrupowanych wywróciła oczami, nawet już nie słuchając dalej co ma do powiedzenia, co jak zwykle spotkało się z oburzeniem po jego stronie. 

Tak samo zignorowała go dwójka przyjaciół. James spojrzał na Steve'a przenikającym spojrzeniem, które zawsze sprawiało, że Kapitan Ameryka czuł lekkie kucia stresu gdzieś w głębi klatkowej. Tak było i tym razem, dlatego sam osobiście nawet nie zerknął w jego stronę.