KARANLIĞIN BEYAZI

5.BÖLÜM:SINANAN SABIR

Ben geldim 🥳

Hem de uzun bir bölümle. O yüzden bol bol satır arası yorum bekliyorum. 

Bu bölüm hikayeye yeni karakterler dahil oldu. Bakalım onları sevecek misiniz ? 🤔

Keyifli okumalar karanlığı aydınlatan yıldızlarım 🌸

Karanlığın Beyazı instagram hesabı : karanligin_beyazi2434

….
En karanlık gece bile sona erer ve güneş tekrar doğar. Biz o an buna inanmayabiliriz.Çünkü en umutsuz olduğumuz anda bir mucize olmasını beklemek her zaman kötü senaryolar üreten beynimize terstir.

Beyin vücudumuzun ana kontrol merkezidir.Bu yüzden bizi korumak adına hep en kötüsünü getirir
önümüze.Onun bu yaptığı şey aslında bizi en çok yorandır. 

Düşünmek istemediğimiz,
düşündüğümüz anda bizi kahreden her olayı 'bak böyle de olabilir çok kaptırma kendini ' diyerek düşünmemizi sağlar.

Ben düşüncelerle savaşamadığımda uyurum her ne kadar zor olsada.
Çünkü düşünmek yerine kendimde olmadığım her anı nimetten sayarım.Dün gece de o gecelerden biriydi. 

Sabah odama dolan gün ışığı ile gözlerimi araladım. Tabi aralamamla kapatmam bir oldu. Yeni uyandığım için yanan gözlerimi ışık vurur vurmaz açamamış alışmayı beklemiştim.

Yatakta sırt üstü dönüp artık ışığa alışmış gözlerimi aralayıp tavanı izlemeye başladım. Dün akşam karakoldan geldikten sonra kızlara kısa bir açıklama yapmıştım.

Tabi o dağ öküzünün bana yaklaşıp kokumu soluğunu ve parmümümü sorduğunu söylememiştim. Çünkü söyleseydim  kafalarında kurar ortaya hayal bile edemeyeceğim şeyler sererlerdi.

Harbiden adama ayar olmuştum.
Kendini ne sanıyordu ki ? 
Ben tartıştığım her an karşımda sadece dağdan gelen bir öküz görüyordum. 

Çarpılacaksın

Sus be !

Normalde saçma sapan konuşması yetmiyormuş gibi birde o dağ öküzüyle ilgili bir şeyler kuruyordu kendi kendine.Manyak iç ses.

Ardından ise saat dördü geçtiği için uyumak için odalara dağılmıştık.
Bu kızlar o kadar çalışıyor evleri yok mu diye soracak olursanız var ama bende kalmayı seviyorlar.

Benim de bundan yana herhangi bir  şikayetim yoktu. Tabi küçük detayları saymazsak. Yakalanıp açıklama yapma gibi küçük detaylar.Hiç kimse bilmiyordu ve öğrenmelerini de istemiyordum. Yakalanıp son 5 yılımın nasıl geçtiğini anlatamazdım. 

Gerçi nasıl geçtiğini ya da hayatımın nasıl gittiğini merak edip sorarlar mı bilmiyorum. Derin bir nefes aldım.

Düşünmek istemiyorum. Çünkü düşünmeye başladığım zaman o âlemden çıkmam pek kolay olmuyordu.

Onu kırıp incitebiliyordum ve bu isteyebileceğim son şey bile değildi.
Ama yapıyordum.Herkesten daha fazla yoruyordum onu. Bunun farkındaydım ama o zaman şu anki ruh halimde olmuyordum. 

Daha fazla düşüncelere boğulmayarak  yatakta doğrulup oturur pozisyonuna geldim. Genelinde beyaz renkler seçtiğim odam hayatımla zıttı.

Beyazı seviyordum ama karanlığımda tek bir yıldız dahi yoktu. Ne kadar komik hem beyazı sevip hem düşman olmak.

Ellerimi saçlarıma götürüp önce dağıttım sonra da havaya kalkan yerleri düzelttim.Kucağımda toplanan yorganı yana itip ayaklarımı yataktan sarkıttım. Pofuduk terliklerimi ayağıma geçirip odadaki banyoya yöneldim.