Sıradan bir insan, bir ağacı dokunuşuyla boydan ikiye bölebilir miydi?
O ağacın içinden 10 yıldır çürümeyen bir ceset çıkabilir miydi?
Sıradan bir insan, nehre düşerek başka bir dünyaya gidebilir miydi?
Ben arafın ıssız koynunda ölüm şerbetini içtiğ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
10. BÖLÜM: "AV BAŞLASIN"
Tüfek çıktı, mertlik bozuldu.
Bu cümle bildiğimiz kadarıyla Dünya'ya ait bir sözdü. Bildiğime göre de Karedenizli halk ozanı olan Köroğlu'ndan gelmişti.
Şimdi düşünüyorum da, acaba Köroğlu da bir efsa soylu muydu?
Zira, sıradan bir insandan çıkan bu söz Arnina'nın bir bölümünü düzenlemiş durumundaydı.
Bu dünyada, bizim dünyamızdaki gibi tüfekler, mermilerin kol gezdiği silahlar kullanılmıyordu. İlk soylar Dünya'nın geçmişinde yaşadıkları için mi bilmem bu dünya için sadece ortaçağ silahları geçerliydi.
Ok, kılıç, kırbaç, bıçak, balta, gürz...
Onun dışında içlerinde zehir olan silahlar vardı.
Alkan'a neden böyle şeyler var diye sorduğumda, mermilerin olduğu silahların bir korkaklık işi olduğu söyledi. Uzaktaki birini, savunmasız olduğu esnada bir kurşunla öldürebilirdin ama bunu kılıçla yapamazdın. Karşı karşıya gelmek zorunda kalırdın. İşte bu, gerçek bir güç. Gerçek bir savaş. Hak eden kazanır.Adaletsizliğin söz konusu olmaz.
Zaten, birçoğu bu aletleri öylesine kullanıyor. Bazılarının gücü öylesine güçlüdür ki bunlara bile ihtiyacı olmadan tek bakışla ya da tek dokunuşla can alıyor, dedi Alkan.
Sen nasıl öldürüyorsun peki, diye sordum ben de bunun üzerine.
Ben hepsini kullanırım dedi, sinsice sırıttı ve ellerine baktı. Ama gerek duymam, duymuyorum. Görürsün yakında.
İşte bunu istediğimden emin değildim.
Sabah Erba'nın sesiyle uyanmıştım. Alkan beni çağırıyordu ders için. İlk tepkim bir kahvaltı yapayım oldu, bir şey yiyip içmeden güne başlayamıyordum ama Alkan'ın bu isteğimi reddettiğini ve beni beklediğini altını çizerek söylediklerinde yaptığım tek şey öfkeyle ayaklarımı yere vurmak oldu.
