အဘြားခီရဲ႕အာ႐ုံထဲ ဝိုးတဝါးပုံရိပ္မ်ားစြာ ေပၚေပါက္လာ၏။အဘြားခီသည္ ဇုမ်ိဳးႏြယ္မွတစ္ဦးတည္းေသာ အၾကားအျမင္ဆရာမျဖစ္သည္။ ေရွ႕ျဖစ္လာမည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို သူ႕အာ႐ုံထဲ ေပၚလာတက္ၿပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ မ်ိဳးႏြယ္စုမွလူေတြကို အသိေပးေလသည္။
ယခုအာ႐ုံထဲျမင္ေနရသည္က အဘြားခီ ေျမးအရင္းလိုခ်စ္ရသည့္ ခ်စ္စဖြယ္ေကာေလး ခီရယ္ေလးမွာ သူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးသည့္ ရက္စက္ေကာက္က်စ္သည့္အၿပဳံးျဖင့္ ၿပဳံးေနၿပီး မ်ိဳးႏြယ္စုေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ဇနီးေလးမွာ နာက်င္မႈေတြျဖင့္ ျဖဴေဖ်ာ့ေနၿပီး ေခါင္းေဆာင္ခါ႐ုသည္လဲ ဝမ္းနည္းနာက်င္သည့္မ်က္ဝန္းေတြ၊ ဇုမ်ိဳးႏြယ္စုအၾကား အမည္မသိမ်ိဳးႏြယ္မွလူေတြေရာက္ရွိလာၿပီး ဇုနဲ႕ဇူးမ်ိဳးႏြယ္မွ လူတစ္ခ်ိဳ႕အဖမ္းခံရသည့္ျမင္ကြင္းေတြမွာ တရိပ္ရိပ္ေပၚလာေလ၏။
ျမင္ေနရသည့္ျမင္ကြင္းေတြမွာ အံ့ၾသစရာ၊ထိတ္လန့္စရာေတြႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည္ေၾကာင့္ အဘြားအီ မ်က္လုံးမ်ားကိုအသာပိတ္ကာ အာ႐ုံခံနိုင္စြမ္းပိုရွိေစရန္ႀကိဳးစားၾကည့္ခဲ့သည္ေၾကာင့္ အဆုံးမွာေတာ့ ေခြၽးေစးေတြျပန္ကာ ေမာပန္းလြန္းေနခဲ့ၿပီး အိမ္တိုင္ကိုမွီထိုင္ေနခဲ့ရေလသည္။
'' အဘြား....ခီရယ္လာၿပီ ''
ၿခံေရွ႕မွ ခီရယ့္အသံကိုၾကားလိုက္ေတာ့ အဘြားအီလန့္သြားေသာ္လည္း သူအရင္ကသိခဲ့သည့္ႏြေးေထြးၾကင္နာသည့္ေကာေလးအျဖစ္ ျပန္အမွတ္ရမိတဲ့အခါ စိတ္သက္သာရာရသြားေလသည္။ သူအသက္ႀကီးလာလို႔ ျမင္ရသည့္အျမင္အာ႐ုံေတြသည္လည္း အရင္ကလိုမမွန္နိုင္ေလာက္တာလဲ ျဖစ္နိုင္သည္။
႐ြာအေနာက္ဘက္ရွိ တစ္ျခားၿခံဝန္းေတြထက္ေနာက္ကိုေရာက္ေနသည့္ အဘြားဇုခီရဲ႕ၿခံဝန္းဆီ ခီရယ္ သိတက္စအခ်ိန္ကထဲကအၿမဲလာေလ့ရွိသည္။တစ္႐ြာလုံးမွာ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္မကြာေသာအာဏာရွိသူမွာ အၾကားအျမင္ဆရာမအဘြားဇုခီတစ္ေယာက္သာရွိသည္ကို ခီရယ္သိသည္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ခီရယ့္အေမကလည္း ခီရယ္ဥာဏ္ေကာင္းလို႔အၿမဲခ်ီးက်ဴးသည္။
ခီရယ္ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ အိမ္တိုင္တစ္ခုကိုမွီကာအေမာေျဖေနသည့္ အဘြားဇုခီကိုေတြ႕သည္။ ေရအိုးမွေရတစ္ခြက္အျမန္ေျပးခပ္ကာ ယခင္ကအတိုင္းႏူးညံ့ၾကင္နာမႈေတြျဖင့္ အဘြားဇုခီအားတိုက္ေလသည္။
