A Contract with a Billionaire (completed)

Chapter 06

Tahimik ang beyahe hanggang sa makarating kami sa kompanya‚ magkasabay  na naman kasi kami ng binata. Nang nasa opisina na ako‚ sandali akong napatulala at inisip ang sinabi ni Edmund sa akin kanina.

I’m going to meet his family? Is this part of the contract? Wala naman siyang sinaba sa akin noong una na ang pagpakilala niya sa akin sa pamilya niya ay parte ng kontrata. But I guess‚ this is part of the contract. Bakit niya ba ito ginagawa? Bakit ba siya naghahanap ng mapapangasawa? Bakit kailangan pang magpakilala ako sa pamilya niya? Mga katanungan sa aking isipanna hindi ko kayang sagutin.

Tanging buntong hininga ko nalang ang naisagot ko sa aking mga tanong. Iniwaksi ko ang sinabi sa akin ni Edmund at sinimulan ang aking trabaho. Tumunog ang bell‚ hudyat na lunch na. Tinapos ko muna ang ginagawa ko bago pumunta sa cafeteria upang kumain ng lunch. Mayroong cafeteria dito‚ and guess what? Libre lang ang pagkain. How amazing right?

Pagkarating ko sa cafeteria‚ o-morder kaagad ako ng pagkain. After kong mag-order‚ naghanap kaagad ako ng mauupuan. Nang makahanap na‚ pumunta kaagad ako do’n. Sa kasamang palad nakabangga ako ng tao dahilan para matapon ang dala kong pagkain.

“What the!” napamura ang lalaki dahilan para mapatingin ang tao na nandito sa cafeteria sa amin. Nagsimulang mag-bulungan. “I’m sorry Sir‚ hindi ko po sinasadya.” paghingi ko ng paumanhin sa lalaki akmang pupunasan ko na sana ang shirt niyang nabasa ngunit umatras siya.

“It’s okay‚ next time watch your way.” iritadong sabi ng binata at iniwan ako. Napatitig nalang ako sa papalayong likod nito. Masyado kasi akong tanga at nakabangga tuloy ako.

Nakayuko nalang ako at pinulot ang mga kalat dahil mas lalong lumakas ang bulungan. Hindi na rin ako kumain ng tanghalian buhat ng kahihiyan. Bumalik nalang ako sa opisina ko at pinagpatuloy ang trabaho. Hapon na ng matapos ako sa aking trabaho‚ hindi maiwasang tumunog ang tiyan ko dahil wala pa akong kain. Iniligpit ko ang mga gamit ko‚ sa mansyon nalang siguro ako kakain. Nang matapos na‚ kaagad akong lumabas sa opisina sakto namang kakalabas rin ni Edmund sa kaniyang opisina.

“G-good afternoon‚ Mr. S-señorito‚” bahagya akong yumuko ng batiin ko siya‚ dahil nagtama na naman ang aming mga mata.

Instead of greeting me back‚ he open another topic‚ “I heard what happen earlier.”

Kumabog ang aking puso dahil sa sinabi ng binata‚ napalunok ako. Alam na niya ang nangyari kanina? Sinabi ba ng lalaki sa kaniya? Tatanggalin niya ba ako sa trabaho?

“I don’t wanted to hear more stupid things that you do‚ Tanya.” napaangat ako ng tingin dahil sa sinabi ni Edmund ngunit kaagad ring napayuko.

Marahan akong tumanggo‚ “Alright‚ Mr. Señorito. I’m really sorry of what I’ve did earlier.” humingi ako ng paumanhin sa binata.

Sandaling katahimikan ang namayani sa amin‚ maya-maya lang ay tumunog ang tiyan ko dahilan upang umingay. Napapikit pa ako ng mariin dahil sa nangyari. Nakakahiya ang pag-tunog ng tiyan ko!

“Pasensiya na‚ hindi pa kasi ako kumakain—” napatigil ako sa pagsalita dahil pinutol ng binata ang aking sinasabi‚ “Why did you not eat lunch? It’s bad to escape food.”

Natahimik ako dahil sa sinabi ni‚ Edmund. Kakain naman sana ako eh‚ kaso may nangyari kanina!

“Let’s go out.” napaangat ako ng tingin dahil sa sinabi ni Edmund. Nakita ko ang malamig niyang titig sa akin dahilan upang mapalunok ako‚ “A-anong gagawin natin sa labas?”

“You said you’ve not eatin’ yet. So what are you waiting for? Let’s go‚” sabi ng binata. Magsasalita pa sana ako na sa bahay niya nalang ako kakain ngunit naglakad na siya papaalis. Napatitig ako sa kaniyang papalayong likod. Ilang beses akong bumuntong hininga bago sumunod sa kaniya.