BASOREXIA🧚‍♂️ | KV

🤍🌸PART 7🌸🤍

جونگکوک با فشار محکمی بعد از گرفتن ایینه ی عجیب غریب از دست تهیونگ تونست پسر مو سفید رو هم از اون گودال عمیق بیرون بکشه.

الان هر دو وسط سرزمین ایینه ها نشسته بودن و به ایینه ی ساده ای که غیر از خودشون و محیط اطراف هیچ چیز دیگه ای رو نشون نمیداد نگاه میکردن.

جونگکوک خیلی محتاط چند ضربه به صفحه ی ایینه زد و گفت:
- مطمئنی این ایینه ی زرینه؟

- پس چرا باید خاکش میکردن؟ نسبت به بقیه ی ایینه ها مکان عجیب تری نداره؟

تهیونگ با کنجکاوی پرسید و جونگکوک رو به فکر وا داشت اما اینبار سوال دیگه ای توی ذهن جن باهوش بوجود میومد:
- اگر این گودال درست پشت صخره های بلند بوده چرا تا امروز هیچکس نتونسته ایینه ی زرین رو پیدا کنه؟

همون لحظه بود که نور خیلی روشن و سفیدی درست پایین اینه درخشید و توجه هردوی اونارو جلب کرد.

وقتی نور محو شد و از بین رفت تنها چیزی که داخل ایینه تغییر کرده بود نوشته ی ریز و خوش خط پایین صفحه اش بود که با رنگ طلایی جمله ای نوشته بود.

تهیونگ چند بار پلک زد و پرسید:
- این دیگه به چه زبونیه؟

- به زبون سیتور هاس...

جونگکوک زمزمه کنان گفت و جمله رو ترجمه کرد:
- من زمانی ظاهر میشوم که تنفر و عشق را همزمان احساس کنم.

جونگکوک بعد از خوندن جمله اش سمت تهیونگ چرخید و گفت:
- پس ایینه برای ما ظاهر شده... همیشه اینجا نبوده.

تهیونگ سر تکون داد و با شادی لبخند عمیقی زد:
- اما ما برنگشتیم... الان باید چیکار کنیم؟

ایینه دوباره درخشید و جمله ی بعدی رو جونگکوک خوند:
- قبل از پاک کردن تاریک ترین خاطره ی شما، میتوانم یکی از ارزوهایتان را براورده کنم.

چشم های تهیونگ با شنیدن این جمله درخشید و دستش رو جوری دور بازوی جونگکوک حلقه کرد و ازش اویزون شد انگار اون پری ای نبود که همین چند ساعت پیش باهاش دعوا میکرد.