Zengin bir ailede büyümüş ve ilk iş teklifini almak için gittiği bir barda sarhoş bir kadınla çarpışan Warner, kadının başının kötü adamlarla dertte olduğunu anlayıp yanına alır. Kadının tek derdi kötü adamlardan kurtulmak için şehir değiştirmektir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ben bir karar vermiştim ve bu karar onca uyarılara rağmen alınması gereken bir karardı. Ne kadar bir parçamı kaybetmiş gibi hissetsem de sanırım bir şeylerin normale dönmesi için gerekliydi. Bu kararın zor olmasındaki asıl temel, kararın içinde Ashley'nin olmamasıydı. Evet, Ashleysiz bir hayata başlamaya karar vermiş ve kararımın ilk adımlarını atmak için harekete geçmiştim.
Eksik parçanın yokluğunu hiçbir şekilde dolduramayacaktım belki ama o eksiklikle yaşamayı öğrenmemin zamanı gelmişti. Buna bir gecede karar vermemiştim. Buna kendimi zehirlediğim ve bana değer veren tek insana ihanet ettiğim gece karar vermiştim. Asla bir ressam olamayacaktım, bunu kabullenmiştim, bunu babamın şirketindeki bütün baskılara dayanarak kabullenmek zorunda kalmıştım. Ben bir yatırımcıydım ve elimde kalkındırmam gereken bir proje vardı.
Aklımda bu yoktu, hayallerimde elimde çantayla ve bir düzine belgelerle bir proje peşinde koşturacak kadar basit bir hayalim yoktu. Kendi manzaralarımı dünyadaki bütün düz beyinlerin "ne güzel bir resim." deyip geçiştiremeyeceği ve içerisinde çok fazla anlam barındıran bir portre ile karşılarına çıkıp kendi zihinlerini kurcaltayacağım bir ressam olmak kadar kafa karıştırıcı ve basit olmayan bir hayalim vardı. Ama nitekim, bu düz ve basit hayat beni hayallerimden saptırmak için elinden geleni yapmıştım ve en sonunda bir zafere erişmişti. Bugün hayallerinden vazgeçtiğim gündü... Gün, 23 Temmuz.
Küçük kadın, bu siyah beyaz dünya için fazla renkliydi. Bense, bu dünya üzerinde siyah beyaza boyanmış ve onun için fazla renksizdim.
Bu kabulleniş yokluk kadar ağır değildi belki ama kendi içimde ufak bir tesellenişimdi. Evet, artık teselliye ihtiyaç duyduğum kadar batmıştım. Bir teselliye ve avuta ihtiyacım vardı bu iğrenç bataklıktan çıkmak için. Bataklıktan çıkmama rağmen üzerimde kalacak çamur lekelerini farkında bir şekilde çıkmak için debelleniyordum.
Bu yenilgiyi çantama proje dosyalarını koyarken kabullenmiştim. Çantama son eşyalarımı tıkıştırırken çantamdan, aldığım kararı bile sarsacak derecede ufak bir şey yere düşüp yuvarlanmıştı. Düşen şeye baktığımda dahi hayatım bir anda anılarıyla altüst olmuştu. Aldığım kararı sarsacağını bile bile yere düşen şeyi almak için hareketlendim. O an anladım ki, ben doğru düzgün bir karar verebilecek ve küçük kadın için çarpan kalbime söz dinletemeyecek kadar beceriksiz bir adamdım.
