Chapter 09

85 10 16
                                    

Warning⚠️: Beware of wrong grammars, typos and misspelled words
____________________________

-King Valdemar's POV.-

"Is mom gonna be okay dad??" Asked by my second son, Evander

"Yes son, kailangan lang natin na antayin na magising ang inyong ina" I responded

"it was all Galen's fault, it's always him kung hindi lang sana siya nabuhay." Arsene said, my third son

"Oii....oiii...Watch your mouth you spoiled br-t, kung hindi sinalo ni Galen ang atake edi sana mas malala ang kondisyon ng ating ina." Said by my First son, Vladimir

"But-" Arsene was about to complain but I cut his sentence

"Stop that Arsene, your kuya is right kung hindi nagsakripisyo ang bunso niyong kapatid, your mother would be in a critical condition. You should be thankful for Galen, and Vlad you shouldn't be called your brother like that" I said with a strict tone as I look at them.

"Geez.... I'm just stating some facts here dad" Vladimir said, kita ko naman ang pagpigil ng tawa ni Evander habang si Arsene ay sobrang pula na dahil sa galit

"Stop that already you three, bantayan niyo ang mama niyo at pupuntahan ko lang ang kapatid niyo." I demand kaya tumango naman silang tatlo

I teleport to Galen's room, and when I arrive inside the room ay nakita ko ang anak ko na nakahandusay sa kanyang kama't tila mahimbing na natutulog...

I was wondering about kung bakit niya iyon ginawa...me and his mother completely neglect and hate him....'well not really him'.....dahil sa isang pangyayari na gustong gusto kong kalimotan

But he still saved his mother's life....I'm too confused. I stared at his face with some bandage on it....

He almost looked like me when I was young, his nose, lips, his green right eye, kuhang kuha niya ngunit ang kakaiba lang ay ang kanyang red left eye....ang dahilan kung bakit ako nakakaramdam ng galit.

I really hate myself for hating and neglecting my own son...even though he didn't do anything....but I can't help it though.....kapag nakikita ko ang kanyang mata ay parang nakikita ko ang mukha ng taong sumira sa buhay ng aking Reyna....

But somehow parang nawala ang galit ko....lahat, parang lumambot ang aking puso nang makita ko siya at ang aking Reyna na nagdidilig ng mga halaman kanina....parang may nabuo sa aking puso na matagal ko nang inaasam....

"U-uhmm.... King Valdemar" biglang saad ng nasa likoran ko kaya nilingon ko ito at nakita ko si Sebastian na yumuyuko.

"How is he Sebastian?" I directly ask

"The Royal doctor said he's fine King....for now" he responded

"What do you mean for now??" I asked, again

"Habang ginagamot po namin ang mga sugat ni Prince Galen, nakita po namin na hindi lang sugat ang natamo ng prinsipe kundi ay may lason rin po...and we think na galing iyon sa lobo, mabilis naman po naming nakuha ang lason sa kanyang katawan ngunit......pero parang may epekto pa rin po kahit na nawala na ito sa katawan ng prinsipe. Pero wag po kayong mag-alala mahal na Hari,
I will examine his body all day and night at kapag may bakas man ng epekto ng lason ay agad po kitang sasabihan at tatawagin ko po ang Royal doctor" after his long explanation ay tinangoan ko ito at nagpasalamat

"Thank you for taking care of my son Sebastian I really appreciate it" I sincerely said, kita ko naman ang paglaki ng mata nito ngunit kalaunan ay ngumiti

"I'll go now and check my Queen, kung kakailanganin mo ng tulong ay sabihan mo lang si Delroy" Sabi ko dito at tumango naman siya at pagkatapos ay agad na nag teleport kung saan nagpapahinga ang aking Reyna

-Queen Galene's POV.-

It was white, all I could see is white.... I wandered my eyes around the area but all I could see is white but not until I spotted a green light

I ran towards the light, but I feel like kapag lumalapit ako ay papalayo ito ng papalayo...but I kept running and running

Until I stopped not that I gave up but instead I couldn't move my body, I looked at the green light at kusa itong lumalapit sa kinaroroonan ko.

Habang papalapit ito ay may naririnig akong boses ngunit parang binubulong ito.

It stopped in front of me at naging malinaw ang boses...

"Treasure your child before it's too late.....

Too late."

That's what I heard before my vision turned black. I blink and blink and blink, but still black.

After a few minutes may naririnig akong nag-uusap, so I blink again and when I open my eyes bumungad sa akin ang puting kisame. But my vision is blurry. So I blink many times to adjust at the blur.

But then....realization hit me....

"Galen!!!" Biglang sigaw ko at umupo nalang bigla

-to be continued-

That Villain Where stories live. Discover now