Rhosin diyarı sonsuz baharın eşlik ettiği büyünün canlılara miras kaldığı gerçek üstü bir dünyadır. On büyük şeytanın zulmünden kurtulduğundan beri diyara huzur ve barış hükmetmektedir.
22 yaşındaki Helia Farewell babasının yasını tutarken bir yand...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
———
Beni neyin beklediğini cidden bilmiyordum.
Önümdeki koridor camdanmışçasına silik altın ışıltılarla aydınlandığında Akiel'in derin bir nefes verdiğini duydum.
"Altın'ı oldum olası sevmemişimdir."
Gergin hissetmem üzerine bağımız üzerinden bana ulaşan Akiel'in sesi omuzlarımın kasılmasına neden olmuştu. Şu an bilinmezliğin verdiği tedirginlik savaşması fazlasıyla zordu. Alıştığım avluda pasif kraliçeye sallayıp atarlanmak kolaydı, onun sığınağına kurbanlık koyun gibi bırakılıp kaçılması çok daha farklı bir durumdu.
"Eğer seni rahatlatacaksa ederinin koyundan daha fazla olduğunu düşünüyorum."
Derin bir nefes alarak cesaretimi tekrar bir araya getirmeye çalıştım. Şu anda onun bu komik olmayan şakalarının bana yardımcı olacağını hiç sanmıyordum. Adımımı attığımda sert zeminde adım sesim yankılandı, bu beni huzursuz etmişti. Her ne kadar kendinden emin adımlar atmaya çalışıyor olsam da her seferinde defalarca ekosunu işittiğim ayaklarım koridorun sonuna doğru ilerlememek için direniyordu. Bir kapı daha çıktı karşıma, altın işlemelerinde kocaman bir yay işlenmiş üç tane gökyüzüne doğru uzanan ok da bu yayın merkezine yerleştirilmişti. Bir sürü altın ip iğciği bu okları ve yayı sarıyor kapının çeşitli yerlerdeki çerçevesine bağlıyordu. Rhiannon'un kapının ardında olduğunu biliyor, beni beklediğini hissedebiliyordum. Levi ile Beira'nın ikazları kafamda dört dönerken elim kapının kolunda saniyelik olarak donakaldı. Kanım damarlarımda uyarılarla fokurduyor, içgüdülerim tuhaf bir şekilde tehlikedeymişim gibi hissettiriyordu.
"Çok bir şeyi değiştirmeyecek belki ama... Yanındayım." dedi Akiel.
Değiştiriyordu, sesli bir şekilde itiraf edemezdim ancak karmakarışık olan aklımda birinin bana eşlik ettiği düşüncesi çok fazla şeyi değiştiriyordu. Kapının kolunu açmak adına çevirirken de bu düşüncemi en derinlere saklamıştım.
"Umarım bu sefer yanımda kalırsın." şeklinde karşılık verdim. Beni Caelan ile yalnız bıraktığı anı hala hatırlıyordum ve gücenmiş duygularım hala tazeydi. Kapı açılırken hissettiğim heyecan ile meraktan olsa gerek Akiel bana laf yetiştirmeye çalışmamıştı. Daha içeriyi görmeden koridora dolan arp sesiyle duraksadım. Koridordaki altın ışıltılar müzik eşliğinde ahenkle dalgalanıyor adeta kendi çaplarında dans ediyorlardı. Görüntü mest edecek kadar güzel olsa dahi nedense müziğin meleksi notaları beni oldukça germişti.
"En azından romantik bir ortam hazırlamış, bu iyiye işaret."
Akiel'in durumu dalgaya alarak beni rahatlatmaya çalıştığını düşündüm, idla gibi güvenli bir yerin varlığının getirmesi gereken özgüveni içgüdülerimde aradım. Bu ufak dopamin deşarjı kapıyı itekleyerek içeri dalmama yetmişti.
