Regulus Black: Siyah Gül

11. Bölüm

11. Bölüm: «Barty'le Barışmak»

Dün akşam boyu önce Barty'i aramaya çalışmış bulunca da başkanlık görevime gidene kadar sahip olduğum yarım saati peşinde dolanmakla geçirmiştim.

Bu sabahta deneyecektim ve olmazsa başka bir taktik düşünecektim.

"Özür dilerim Barty."

"Sana da günaydın Laresa!"

"Günaydın Reg."

...

"Ya özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim-"

"Başımın etini yedin Laresa! Sus azıcık."

"Neyse en azından şimdi beni ciddiye alıp konuşuyorsun. Demek ki işe yarıyor." cümlemi anlar anlamaz görmezden gelen tavırlarına istemsizce gülesim gelmişti.

Bu arada Regulus'u da çok boşlamıştım. Normalde derslerde derse odaklanmak ve en iyi şekilde dinlemek isteyen Barty olabileceği en ciddi haline bürünüp not alırdı. Başka çaresi de yoktu. Babası çok otoriterdi ve oğlunun normal safkanların çocuklarına yaptıkları baskıya ek kariyer ve toplum konumu için çok ama çok şiddetli bir baskı yapıyordu.

Dediğim gibi normalde tek başına otururdu bizde onun bu haline üzülerek derslerde rahatsız olmamasına özen gösterirdik ama şuan normal bir durum yoktu. Benden inatla uzaklaşmaya çalışmasına rağmen -Profesör ler gelene kadar o bir sorayı ben onun sırasına şeklinde adeta kovalamaca oynamıştık- senin ki inatsa benim ki daha beter inat diyerek daha dibine girmiştim. Haliyle tenefüslerde Barty'nin peşinde dolanmak yanında derslerde de Regulus'a yakın olmamıştım.

"Regulus al şu manyağı başımdan! Cidden bir tek sen hakim olabiliyorsun ona."

"Gelen geçende manyak diyor ha! Siz daha benim manyak halimi görmemişsiniz be." saçımı savurunca Barty gözlerini devirmişti.

"Madem manyağım-" dedim inatla "Sana bin kez özür dileyeceğim hatta..." biraz düşündüm. "Hatta yarın sabah hazır ol sana çığırtkan yollayacağım Barty Crouch Jr.!"

"Başlıyorum! Özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim, özür dilerim..."

...

Kitap bırakma bahanesiyle yatakhaneye çıkınca kurtulmuştu elimden sinir bozma makinası!

İşe yaramıyordu, yaramıyordu, yaramıyordu işte. Öğle yemeği için ortak salonda pek kimse kalmamıştı. Utana sıkıla da olsa takımdaki erkeklerin birine soracaktım artık.

"Ah!"

"Özür dilerim Laresa. İyi misin?"

"İyiyim Darrel."

"Pek görüşememiştik."

"Aynen." dedim.

"Senin şu' İnandırma' işi nasıl gidiyor pek haber alamadım da. " yaptığım hafif alaylı vurguyla Darrel elini ensesine attı.

" Şey... "

Aklıma gelen fikirle koluna dokunup konuşmasını durdurdum.

" Senden bir konu hakkında fikrini isteyeceğim. "

" Ah ııı. Tabi. "

" Şimdi diyelim ki sen bana küstün. Senin nasıl gönlünü almamı isterdin?"

"Nasıl yani?" kafası karışmış görünüyordu.

"Yani erkekler kızlara küstüklerinde kızların nasıl özür dilemesini beklerler?" dedi kız sabırsızca.