Savior of The Moon

Kabanata 12

"You can wait me here," saad ng binata at tinanggal ang seatbelt nito nang makarating sa airport. Ynarra accidentally told him that she's a bit dizzy due to the long ride. "Saglit lang ako," pahabol nito bago lumabas.

Ynarra nodded while watching his silhouette leave. Napasandal na lamang siya sa upuan nang umikot ang kaniyang paningin. She just watched the busy people outside, some are crying while hugging their love ones a goodbye while some are happy.

Habang pinagmamasdan niya ang paligid ay namataan niya ang isang pamilyar na mukha. She froze in her seat. Para bang nabuhusan siya ng malamig na tubig sa lalaking nakatayo ngayon sa labas ng kotse. The windows are tinted but the fear of being seen by the man filled her mind.

She's ready to run pero nang tangka niyang buksan ang pinto ay biglang nawala sa alon ng mga dumadaan ang lalaki. Tinuluyan niyang buksan ang pinto but a girl, younger than her, suddenly showed up.

"And, who are you?" Tumaas ang isang kilay nito at pinasadahan ng tingin ang kaniyang kabuuhan. She's looking down at the sitting Ynarra who's eyes at the floor now.

"You sit in the backseat, Arcy." Hindi makapaniwalang tumingin ang babae kay Dmitri na papasok na ng driver's seat. Arcy rolled her eyes before giving Ynarra a glare.

Padabog nitong sinara ang pinto nang makaupo sa backseat. Ynarra also closed the door gently. Nag simulang paandarin ng binata ang kotse, hindi naman tinigilan ni Arcy bigyan ng masasamang tingin ang dalaga buong biyahe.

"Arcy." May pagbabantang saad ni Dmitri na nahalata ang paninitig ng babae sa kaniyang katabi. Inikutan lamang siya ng mata nito at kinalikot na lang nito ang cellphone. Ynarra's afraid to say something, scared that this girl named Arcy would get angry at her more so she just stayed quiet until they got back.

Nakabalik sila na madilim na ang kalangitan. Sinalubong naman sila ni Diana na may malaking ngiti sa labi. "Tita! My gosh, I miss you so much!" Pumaunang tumakbo si Arcy tungo sa ginang at mahigpit itong niyakap.

Diana laughed before letting go of the hug. Napalingon naman siya sa kakalapit lang na Dmitri at Ynarra. "Halina kayo, kain na tayo." At pumasok na sila upang pagsaluhan ang kaunting handa na hinanda talaga nila sa pagbabalik ng pamangkin.

"The reunion is near na. Do you have any dress na tita?" Pag sisimula ni Arcy sa usapan habang nasa hapag. Kaharap nito ang dalagang tahimik lang na nakaupo sa tabi ni Dmitri na ang kaharap ay ang kapatid nito. Nasa magkabilaang dulo ang kanilang magulang.

"Yes. I shop with Yna." Sumama agad ang timpla ng mukha nito sa pangalang binanggut ng ginang. She gave Diana a fake smile before setting her eyes on the girl in front of her.

"Sasama ka pala sa reunion ng pamilya namin?" She emphasize the namin, the American accent didn't leave her even though she's speaking Filipino language. Natigilan naman doon ang dalaga at napaawang ang labi, hindi niya naman alam na isasama pala siya.

"Just eat, Arcy." Nakakunot nuo na saway ni Dmitri sa kaniyang pinsan. Arcyne being Arcyne, she just rolled her eyes at him. Pati ang katabi nitong si Matthias ay biglang nairita sa inasta ng kaniyang pinsan.

"What? It's a family reunion for a reason. Outsiders are..." She glance at Ynarra, giving her an insulting look. "Not allowed." Padabog na binagsak ni Dmitri ang kaniyang kubyertos, Matthias did the same too.

Ang kanilang magulang naman ay tila nagulat sa kanilang inasta habang ang dalagang si Ynarra ay napatalon sa ingay. She's shaking, she wants to cry but she play with her finger to prevent her tears. "Uh, ok-kay lang naman po sakin maiwan..." She slightly stutter as she speaks.

"No, you will come with us," singit ni Diana bago ito bumaling kay Arcy. "Hija, everyone is welcome to our family." Arcy just ignored that. Tahimik na lamang siyang kumain ngunit nilalamon ng galit ang kaniyang sistema, she doesn't know why but this girl named Ynarra just get in her nerves. She hates her.

NATAPOS silang kumain na may mabigat na pakiramdam si Ynarra. She feels like it's her fault, kung bakit parang nag away ang mag pinsan dahil sa kaniya at kung bakit galit ang pinsan nila Dmitri sa kaniya.

"Arcy, you sleep in the guest room." Nagka salubong ang kilay ni Arcy sa sinambit ni Matthias. They in all sitting on the sofa in the salas, si Dmitri ay naka-upo sa single sofa.

"Ate Yna's using the other room." Lalong kumulo ang dugo niya dahil doon, nagliliyab ang kaniyang mata sa galit nang dumapo ang mata sa dalagang nakatutok ang atensiyon sa telebisyon.

That room was hers! Hindi niya alam kung ano ang ginawa ng babaeng 'to para ipagamit sa kaniya ang nakalaan na kwartong lamang para sa kaniya. She can't believe it, parang siya na ang stranger sa pamamahay na ito eh siya ang La Suante dito at hindi ang babaeng napulot lang kung saan.

NAPATIKHIM si Ynarra, kanina pa siya hindi mapakali sa matatalim na tingin sa kaniya ni Arcy. Her flaming stares give her shivers, those stares are just like what she got from her relatives. "U-una na ako. Goodnight." Their eyes set on her when she stand up.

Mas lalo naman siyang kinabahan doon dahil mas tumalim ang tingin sa kaniya ng babaeng katabi kaya hindi niya na napigilang umalis. "Ako din. I'm sleepy." Nagka-tinginan ang mag-kapatid nang sundan ni Arcy ang dalaga.

Dmitri wants to follow them. He got a feeling that his cousin would do something. Pero hindi niya maiwan ang kaniyang mga gawain dahil kailangan niya ito para sa kaniyang pag aaral.

"You should be thankful to us." Ynarra stopped, papasok na sana siya sa kwarto ngunit narinig niya ang boses ng babae. "Dahil kay Tita Diana, buhay ka. Dahil sa mga La Suante, dahil sa 'min. Aren't you ashamed?" Lumapit ito sa kaniyang gilid.

"Pinulot ka na nga lang, nang agaw ka pa ng hindi sa 'yo."