Savior of The Moon

Kabanata 18

Ynarra sniffed. Sumubo siya ng isang kutsarang kanin bago ang ulam. She's eating inside her room. Dinalhan siya ni Dmitri ng pagkain para magkalaman ang kaniyang tiyan.

Dmitri didn't what happened and he doesn't want to ask for the reason of not wanting to make her uncomfortable. Kaya ang ginawa na lang niya kanina ay hayaan itong umiyak hanggang sa tumahan. Ngunit isa lang ang alam niyang panigurado, si Arcy ang may kagagawan no'n.

"Hijo, asan na si Yna?" Napabaling siya sa kaniyang Lola sa Ina. He left Ynarra to her room because he thought he needs some time alone. Nalibot ng tingin ang hapag kung saan nakatingin lahat ng kamag-anak niya sa kaniya. He can see Arcy rolled her eyes.

"She's still sleeping..." Tanging sagot na lang nito. Tumalim ang kaniyang tingin kay Arcy nang umismid ito. She has that playful smirk in her lips. Binalik na lamang niya ang ang atensiyon sa kinakain at mabilis itong tinapos upang puntahan ang dalaga sa kwarto nito.

"You're unbelievable, Tri." Natigilan ang binata sa pag lalakad tungo sa kwarto ni Ynarra. Magkasalubong ang kilay niyang hinarap ang kaniyang pinsan na si Arcy. "You like her already?" She scoffed. "I didn't expect to fall into that wench's trap."

Parang napigti ang kaniyang pasensya. Mas tumalim ang kaniyang tingin. "Stop being a brat, Arcy. You're not a kid anymore." Arcy's mouth gaped that made a loud gasp. Hindi pinansin ni Dmitri ang reaksyon nito at napailing na lamang.

"I really can't understand why you hate her that much. She's not even doing something wrong," dismayadong saad niya. Mas lalong nag liyab ang itim na mata ni Arcy, halos umusok ang kaniyang ilong.

What did that girl do, huh? First, her Tita Diana favor that wench so much she gave her the room that's so sentimental to them! She's the only one who can use that room. Now, her cousin? She spend years to earn their love yet that girl get it so effortlessly.

"I'm telling you, Tri. That girl is a bad news!" With the flaming rage in her eyes and heart, she walked out. He just shook his head. Bubuksan niya na sana ang pinto ngunit nahinto siya nang makita ang nakasilip na mata ni Ynarra mula sa maliit na awang ng pinto.

PAREHONG nanlaki ang kanilang mata habang lumabas naman ang maliit singhap sa labi ng dalaga. Tuluyan niyang binuksan ang pinto at daling inayos ang tayo. Hindi pa siya magkandaugaga sa kaniyang kilos.

"Ah, sorry. Di ko sinasadyang makinig–" nagpa-panic niyang paliwanag na naputol sa malakas na tawa ng binata. Her mouth went wide by the sound of his laughter that seems like a music. Nakayuko ang binata habang nakatakip ang palad nito sa kaniyang labi.

His loud laugh slowly vanished. Umalon ang kaniyang adams apple nang tuluyang matigil sa pag tawa. Iniiwas sa paningin ng dalaga ang namumulang pisngi dala ng kahihiyan.

Damn. Why is he laughing? 'Cause he find her cute? Heck, why does he even feel so at ease with her?

"It's okay. Don't mind her. Are you feeling better now?" She trace her whole. Mugto ng onti ang mata ng dalaga pero hindi masyadong halata. Tumango naman siya sa tanong nito. It's because of his warmth embrace that make her feel a little better.

"Sobrang thankful talaga ako sa inyo," ngumiti siya nang malawak. That made him smile a little too. Parehong magaan ang pakiramdam nila sa isa't isa.

"They're looking for you. Let's go?" Ngumiti ang dalaga nang hindi umaalis sa kaniyang labi ang ngiti. Mauuna na sana itong mag lakad pero mabilis na kinulong ng palad ni Dmitri ang kaniyang pala-pulsuhan.

"And don't mind what they will say about you." She's lost in his warmth gaze. "I will keep reminding you again that you are already a part of our family." Binitawan nito ang niya kamay pagka-bigkas ng mga salitang halos humaplos sa puso niyang mabilis ang tibok.

She put her palm above her chest. Bumalik ang wisyo niya nang lingunin siya ni Dmitri at tawagin ang kaniyang pangalan. She can hear her pounding heart as she match his pace.

Narinig niya agad ang ingay mula sa dalampasigan. Mga tawanan, sigawan, at kwentuhan. Bumungad sa kaniya ang mga kabataan na sa tingin niya'y kaedas niya lamang. The boys are all half naked and the girls are wearing a swimming suit including Arcy who's laughing with them.

Ang mga matatanda nama'y nakasilong sa isang kubo habang nagkwe-kwentuhan. Some of them are singing in karaoke. Now she understand Arcy. It's true, she will never fit in the bond they have. Hindi siya kadugo ng mga ito pero kahit ganoon ay sobra ang pasasalamat niya na kinupkop siya ng mga La Suante.

Umupo sila sa malaki na putol na sanga ng puno. The big trees around them are protecting them from the sunlight. "Hindi ka na sasama sa kanila?" Ynarra asked him. Pareho nilang pinanood ang kulitan ng pinsan ni Dmitri. They are all flashing waters and playing volleyball.

Umiling si Dmitri kahit hindi ito makita ng dalaga. "No. I'm not really close with them." He hate how they looked down on others. Ang kapatid niya lang naman ang kayang makipag plastikan sa mga pinsan niyang malalaki ang ulo.

"Ah, ganoon ba." Napatango-tango ang dalaga. Hinubad niya ang suot na tsinelas at hinayaang hawakan ng kaniyang paa ang maputing buhangin. "Ako din. Di ako close sa mga pinsan ko." Biglang bulaslas niya. She looked down at her foot and continue to play with the wind sand.

That cause Dmitri to look at her. "Why?" Nahigit ang hininga niya sa baritonong boses nito. "Uh," she tried to find the right words to answer. "Ano kasi...madalas silang busy." She lied.

They are busy. Busy beating her to death. Her older brother used to harm her every time he's angry or drunk. Her sister always embarrassing her in front of many people. She don't know if she can still call them her family because of the inhuman things they did.