Savior of The Moon

Kabanata 16

Days passed by smoothly. Ngayon ay naghahanda na sila para sa pag alis. Ynarra wore a simple amber dress faired with golden sandals. Simpleng white dress lang din ang sinuot ni Diana at black T-shirt and small skirt naman ang suot ni Arcy.

The two brothers along with their wore a simple hawaiian shirts faired with khaki shorts. It's just a simple outfit but they all manage to make it look so expensive to wear.

Hinawi ni Ynarra ang buhok na tumatapal sa kaniyang mukha. Nakatukod ang kaniyang kamay sa rehas ng yate habang pinapanood ang malalalas na alon ng dagat gaya ng pag alon ng hangin sa kaniyang buhok.

Nakasakay sila sa yate ngayon papunta sa isang isla ng pamilyang La Suante. Ang magulang ni Diana ang naniniraha doon kasama ang magulang ng asawa ng ginang.

"Ah!" She squeal when a big waves hit the yachts causing her to almost fall. Her hand gripped the railings tightly for support. Nakita niyang ganon din ang ginawa ni Arcy na kumukuha ng mga litrato kanina.

Mabilis namang bumaba ang mag-kapatid mula sa second floor ng yate upang kamustahin sila. Dmitri check on Ynarra first that make Arcy rolled her eyes. Binalewala din nito si Matthias na tinanong ang kalagayan at nag patuloy sa pag kuha ng mga litrato nang kumalma ang dagat.

Matthias scoffed and look at his brother who's beside Ynarra, looking at her as if she's the only person in his eyes. "Tsk, tsk, so whipped." Habang dahan dahang umiiling at umakyat sa second floor ng yacht para samahan ang kaniyang magulang.

YNARRA smiled awkwardly before turning her head to Dmitri who didn't take his eyes off her. Nag aalala pa rin siguro ito dahil sa nangyari kanina ngunit kalmado na naman na ang dagat. Ynarra can't help but to ask, "May dumi ba sa mukha ko?" Nahihiya niyang saad at pinunasan ang pisngi.

He blinked twice, lips parted. He averted his gaze before shaking his head. Kinamot nito ang batok nang maramdaman ang pag init ng pisngi. Tumagilid ang ulo ng dalaga sa naging reaksyon nito bago ibalik ang paningin sa tanawin.

She watched the dusk as the sky grow darker. Ngayo'y natatanaw na niya ang islang pagmamay-ari ng mga La Suante. Hindi niya mapigilang mag taka kung gaano kayaman ang mga La Suante. They must be so rich that they have their own island, Isla La Suante, yet they still manage to keep the kindness in their hearts.

"Watch your steps," ani Dmitri at inilahad sa dalaga ang kaniyang kamay na malugod naman niyang tinanggap. Ynarra carefully goes down the yacht as Dmitri guide her. Nag
pasalamat siya dito nang ligtas siyang nakababa.

Arcy scoffed. Matthias smirked. Napangiti na lang ang mag asawa sa kilos ng mga bata habang inaalala ang kabataan nila. Ah, such a good memory to look back.

Nilibot ng dalaga ang kaniyang paningin. Sinabayan ng kaniyang buhok ang pag kumpas ng malamig na hangin na bumabalot sa kaniyang kabuohan. Nag gala ang kaniyang paningin sa malawak na baybayin. The crystal sea hits the white glowing sand calmly.

Tumigil ang kaniyang paningin sa malaking bahay na gawa sa kahoy. Mukha itong sinaunang kabahayan ng mga Filipino ngunit hindi pa rin matatago ang angking ganda nito.

"That's our grandparents house." Napatingin siya kay Matthias na malawak ang ngiti habang pinagmamasdan ang bahay sa malayo. His arm snakes around her shoulder. Her lips parted in awe. She expect the house would be more extravagant but she guess this family like simple but elegant things and love the ocean. Ang bahay din kasi nila Diana ay katabi lang ang malawak na karagatan.

"Let's go." They both swing their head Dmitri, they shiver at his cold tone. Agad na inalis ni Matthias ang kaniyang akbay sa dalaga nang taliman siya ng tingin ni Dmitri. A playful smirked plastered on Matthias lips and gave his brother a 'it's-my-turn-to-annoy-you' look.

Dmitri walk towards them. Mukhang tapos na nito ipasok ang mga bagaheng dala sa loob ng bahay. Hindi nito tinapunan ng tingin ang dahil sa hindi malamang dahilan ay naiinis ito sa sariling kapatid. "Go inside. It's cold here," anito sa dalaga. His voice is gentle as the ocean.

Tumango naman ang dalaga at iniwan silang mag kapatid. Nilalanghap niya ang sariwang hanging dagat habang tinatahak ang daan tungo sa bahay. Her hair's flowing with the air while she closed her eyes to feel the tranquility of the moment.

Dmitri didn't take his eyes off Ynarra until she got inside the old fashion house of his grandparents. Kalaunan ay sinundan niya din ito pag tapos sabihin sa kaniyang nakababatang kapatid na kuhain ang mga natitirang bagaheng naiwan sa yate.

Matthias groaned. Mukhang hindi maganda ang ideyang inisin pabalik ang kaniyang kuya. Ang lakas bumawi.

The smell of the wooden house reach Ynarra's nose, the interior design are just like the old Filipino houses. Kawayang upuan, Telebisyong makaluma, at mga ibang gamit na gawa sa kahoy. Everything was perfectly done.
Kahit sa kahoy lamang gawa ang bahay ay talagang matibay ito, meron din itong second floor at ang hagdanan ay parehong gawa sa kahoy at kawayan.

"Ganda."

"You like it?" She flinched when Dmitri suddenly showed up but eventually nodded to answer his question. "My Lolo designed this." Pinalandas nito ang daliri sa kahoy na pader. Halatang linis na linis ang paligid dahil kumikintab lahat ng nadadaanan ng kaniyang paningin.

"He's so whipped to my Lola to the point he made this, her dream house." Mas lalong ikinamangha ng dalaga iyon. No wonder this house feels so comfortable, it's a craft from such a wonderful word love.

She chuckled at that. "Ang sweet naman..." She wondered if there's someone who would do such a wonderful thing for her? Or someone who would give her the happiness of love?

Or did she even deserve to receive to be love? For all of the things she had gone through, does she still deserve to be love genuinely?