abilerim kurgusu, erkek versiyon.
Bu kurgu reenkarnasyon içerir!
Yᴇɴɪᴅᴇɴ ᴅᴏɢ̆ᴅᴜᴍ ʟᴀɴ! Tᴜ̈ɴᴇʟɪɴ ᴜᴄᴜ ʙᴏᴍʙᴏᴋ ʙɪʀ ʏᴇʀᴇ ᴄ̧ıᴋᴛı!
🛸Küfür ve argo içerir.🚀
Kurgu bxb değildiя. Sadece eşcinsel bir karakter vardıя.
Burası reklam panosu değildir 🔪
Komik bir şeyler yazayım diye oturdum neler oldu 👀
9.Bölüm - Sığamamak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımda hiç suç işleyip de karakola düşmemiştim. 21 sene boyunca diziler dışında ne sorgu odası görmüştüm ne de polislerle içli dışlı olmuştum. Şimdi ise beş aylık bebek olmama rağmen kendimi sorguda gibi hissediyordum.
Tek eksiğim elimde ki kelepçeydi. Ha bir de tavanda ki beyaz ışık.
-"Ne yani şu kadarcık şey bize trip mi atıyor?"
İki günüm doktor doktor gezdirilerek heba edilmişti. O kadar bunalmıştım ki en sonunda kendime verdiğim bütün sözleri s*ktir edip huysuzlanmış, zırlamıştım. Ama iyi de olmuştu. Haftalardır bir şey anlamayan bu aptallara anında derdimi anlayan bir doktor uzun uzun açıklama yapmış, akıl vererek eve göndermişti.
-"Öyleymiş."
Evet, size küstüğüm için kukla bebek gibi tek bir mimikle duruyor ve hayatı kendime zindan ediyorum beyinsiz herifler. Ayrıca bir defolun gidin başımdan ya! Beni küçücük pusetin içine koymuş önüme ip gibi dizilerek rahat rahat konuşuyorlardı. Daralmıştım.
-"Demek bize öcü gibi bakıp doktora gülücükler saçtın he!" Diyerek elimin üstüne şakacıktan vuran Merih'e en gerçeğinden bir yumruk geçirmek isterdim. Zaten doktor tarafından dolandırılmıştım cinlerim tepemdeydi! Uğraşmayın ulan benimle!
-"Betül oyuncaklar da dahil hiçbir şeye tepki vermiyor deyince endişelenmiştim. Ama doktorla çok güzel oynadılar. Hatta ayına göre gelişimi hızlıymış." Diyen Feza'ya kalksın bütün orta parmaklar!
Kıçımın kenarı!
Siz gelip benimle oyun oynamak istediniz de sırtımımı döndüm? Suratınıza kapı mı kapattım? Ne olmasını bekliyordunuz acaba? Adam gelip benimle tatlı tatlı konuşunca bir anda şaşırıp kaldım. Bünye alışık olmayınca tabi... En sonunda da kendimi onunla oyun oynarken buluverdim! Oyuncaklar güzeldi. Oyun arkadaşım da iyiydi. Daha ne olsun. Camın arkasından Feza'ya izletmeseydi çok daha iyi olabilirdi tabi. Size gelince ise anca hakaret, sövüş! Bir de benden tepki bekleyin. Oldu canım! Başka?
B*oklar!
-"Başka ne dedi doktor?" Diye ilgisizce soran Mars'a baktım. Hiç uyku uyumadığı belliydi. Gözlerinin altı çökmüş, mosmor olmuştu. Artık hiçbir yemeğe katılmıyordu. Konuşmuyordu. Odasından dışarıya adımını dahi atmıyordu. İyice içine kapanmıştı. Bu evde kendimi en yakın hissettiğim kişi oydu. Belki de birbirimize benzediğimizi düşündüğüm içindi bu yakınlık hissi ama bu onu her gördüğümde içime dolan ağlama isteğimi açıklamaya yetecek bir düşünce gibi de durmuyordu.
Ona sarılmak, onunla vakit geçirmek ve onunla uyumak istiyordum. İçimde ki aç köpek bunu diğerleri ile de yapmak istiyordu evet ama onlara baktığımda kinim ağır basıyordu. Uzak durabiliyordum. Mars öyle değildi. Hayatımda aile olarak benimsediğim ilk kişi Mars olabilirdi. Ona abi demek koymuyordu.
