The Basketball Player and The Club President

CHAPTER FOURTEEN

SELENE'S POV

NAALIMPUNGATAN ako sa oras na alas dos ng madaling oras dito sa studio house na kinuha para sa akin ni mom sa seoul. Halos araw araw yata akong ganito, laging naaalimpungatan ng gising sa madaling araw. Kaya araw araw din akong suki ng convinience store malapit dito sa studio house ko.

Kinuha ko lang ang coat ko at bumaba na para bumili ng pagkain sa conviniece store. Bumili lang ako ng ramyeon at hot coffee at inintay na lumambot ang noodles sa cup. Nakita ko ang pag usok ng ilong ko nang huminga ako ng malalim, november na at dalawang buwan na din simula nang ihatid ako ni dad dito sa seoul.

Malapit nang mag winter... Sana lang talaga makayanan ng katawan ko ang sobrang lamig dito kapag nag snow na. Napatingin ako sa langit na halos walang buwan at bituin na nagpapakita hindi katulad sa pilipinas.... Naalala ko lang ang huling encounter ko na kasama siya.... Ogosh!!! Sobrang saya pa namin nuon habang naghahalikan sa ilalim ng buwan at bituin pero anong nangyari ngayon???

"KAMUSTA ka diyan, selene?" ka video call ko si dad habang iniintay ko ang oras ng home school class ko para matapos ko ang 2nd year ko dito sa south korea.

"Okay lang ako, dad." pinakita ko lang ang malaking ngiti ko kahit minsan ay hindi naman talaga ako okay dito mag isa. "Nga pala, dad natanong ko sa nagtuturo sa akin kung sa susunod ay pwede na akong mag enroll dito sa next 3rd year ko pero ang sabi hindi pa daw."

"Bakit daw?"

"Kailangan ko pa daw mag take ng korean language program for me to be enrolled in a bachelor degree at university..."

Nang marinig ko iyon mismo sa nag tuturo sa akin ay halos pagbagsakan ako ng langit at lupa dahil dagdag aralin na naman iyon. Hindi na nga ako maka ahon sa problema ko tapos may panibago na namang problema ang dumagdag.

"So, what's your plan, selene?" ginulo ko ang buhok ko habang kausap ko siya sa ipad ko. Mom doesn't have any little idea how much i am suffering right now. "Do you want to take that program, umhhh?" malambing na pagkakausap sa akin ni dad.

"Ayoko nang humingi ng pera kay mom, dad. I already hate it when all of my money comes from her..." i said directly to him...

"Search any korean language program nearby, ako na bahala sa tuition fee just tell me the amount and i will put it on your card." i pouted because of what dad told me. "Hindi naman pwede na hindi ka mag take ng program na yan since requirements pala yan." i just smile and nod to dad.

I have only 8 weeks to go to take the miss out subject that i didn't finish in the Philippines and i am currently searching for a korean language program. A university named Sogang University is offering a korean language program that will teach you reading, writing, speaking, and others.

Habang naglalakad ako sa neighboorhood ko ay may nakita akong maliit na academy. It was an academy for the kids where in they will teach you a different of art... Habang napatingin ako sa mga bata ay na miss ko pati ang foundation... Kamusta na kaya sila? Nag aalala ako kung sino ang mga posibleng mag support sa kanila... A warm tears coming from my left eyes suddenly flow into my face...

CHRISTMAS Day. Buong mag hapon ay wala akong ginawa kundi ang titigan ang pagbagsak ng mga nyebe sa lupa. Ang unang pasko ko na wala ako sa piipinas, ang unang pasko ko na wala man lang akong kasama kahit isa at ang unang pasko ko sa seoul.

Tuwing sasapit nalang yata ang gabi ay wala kong ibang ginawa kundi ang magpahid sa mga luhang hindi tumitigil sa pag buhos sa mga mata ko. Halos araw araw ko nararamdaman ang kalungkutan at pangungulila ko sa mga taong mahal ko sa pilipinas.

"HAPPY new year, dad" bati ko sa kanya dahil 12am na dito habang 11pm palang sa pilipinas. "May duty ka, dad?" nagtanong pa ako halata naman dahil naka coat pa din siya. He just nod and didn't speak, halata na rin ang pagod niya.