Küçük kız gözlerini karanlıkta açtı. Bu sefer onu uyandıran bir adam yoktu.
Büyük bir ağacın altında uzanmıştı. Karnı açtı fakat yanında olan son elmasını da yemek istemiyordu. Sınırına kadar dayanmak istiyordu.
Enzo diye adını koyduğu, siyah beyaz tavşanı, zıplayarak küçük kızın yanına kadar gelip yakınında durdu.
Kız onu fark ettiğinde gülümseyerek kucağına aldı ve başını sevgiyle okşadı.
"Sence neden hâlâ gelmiyor?" Dedi tavşanın yumuşacık tüylerini okşarken.
O ilk arkadaşını bekliyordu küçük kız.
Kız onu o günden sonra hiç görmemişti. Aradan bir hafta geçmişti ve bu bir hafta boyunca kız onunla ilk karşılaştığı yerde bekleyip durmuştu.
Kucağında usulca duran tavşana baktı kız. Bu tavşanın adını da Enzo koymuştu.
Kollarını tavşana dolayıp ona sarıldı. Tavşan zaman geçtikçe büyüyor ve daha çok tombullaşıyordu.
Bakışlarını ormanın içerisine doğru çevirdi. Hiçbir şey göremiyordu, etraf karanlıktı.
Umutsuzluğa kapıldığında bir anda sık ağaçların arasında mavi bir ışık oluştu. Kapkaranlık ormanda bu mavi ışık ona bir ümit ışığı gibi parlamıştı.
Kız bunun başta ne olduğunu anlayamadı. Daha dikkatli bakmaya çalıştı ve bunun sonunda bir ışık değilde bir ateş olduğunu fark etti. Orman yanıyordu...
"Mavi Ateş." Dedi kız fısıltıyla. Ardından gözleri büyüdü.
Enzo mu gelmişti?
Orman yanıyordu ve duman ağaçların arasından geçerek havaya karışıyordu.
Kız aceleyle ayağa kalktı.
Elindeki tavşanın başını okşayarak "Enzo ben birazdan gelirim." Dedi ve onu yere bıraktı ardından yangının başladığı yere doğru koşmaya başladı.
Kız garip bir şeylerin olduğunu seziyordu. Yangına doğru yaklaştıkça aslında bunun basit bir yangın olmadığını gördü çünkü yüzlerce ağaç yanıyordu.
Kız yavaşladı ve yangına uzak bir mesafede durdu.
Ürperdi, çok yoğun bir enerjisi vardı bu mavi ateşin. Uzak bir mesafede dahi olsa hissediyordu.
Bir kaç adım geri çekilme gereği duydu.
Korktu.
Arkadaşı bu kadar güçlü bir güce mi sahipti?
Garipsedi. Bu ateş hem sıcak hem soğuk hissettiriyordu.
Kız korkuyordu fakat aynı zamanda hayranlıkta duyuyordu, muhteşem bir güçtü.
Çok güzeldi.
Soğuk ve sıcak, ikiside aynı yerdeydi.
Vücudu ne tepki vereceğini bilmiyordu. Kafa karıştırıyordu ve aklını kaçırıyormuş gibi hissettiriyordu.
Küçük kız ateşten uzaklaşmaya devam ederek bir kaç adım daha geriledi. Mavi ateşten bir an olsun gözlerini ayıramıyordu.
Bu güç Enzo'ya aitti. Peki ya kendisi neredeydi?
Küçük kız zorlukla gözlerini ateşten ayırıp sağa sola baktı. Yoktu fakat bazı sesler geliyordu. Bu ses onlarca kişinin koşuşunu andırıyordu.
YOU ARE READING
Kara Melek
Fantasy"Sakın onun adını anma." "Neden?" "Eğer yaparsan sana sonsuza kadar sahip olur." ~~~~ "Büyü zayıflıyor Aria. Sen ölmek istesen bile o buna izin vermeyecek." Kaşlarımı çattım. "Kimden bahsediyorsun?" Derin bir nefes aldı. Gözleri karardı ve kalbimi d...
