Limbo: Diaval's Inferno I: SATAN ROUX

CAPITULUM VICESIMUM SECUNDUM

After their dinner last night. ER invited Russel for a picnic today. Iyon naman daw ang gagawin nila since hindi naman daw busy ngayon si ER dahil nasettle na nito ang mga kailangan nitong gawin. Naexcite din siya dahil nakakalibot siya sa Cebu dahil kay ER. Nakakatuwa nga na para sa katulad nito na sa kung saan-saang bansa naglalagi ay tila mas pamilyar pa ito sa lugar na ito. Samantalang siya ay mabibilang lang niya ang mga alam niyang lugar sa buong bansa. Mostly are those she watched it from internet. Rather than that, she had no idea.

"Hindi ba natin isasama si Perci?" She asked again. Siguro ay pang tatlong beses na niya iyon itinanong.

ER is in the driver's seat then manuever the car and drove it out the parking area. "Well, I invited him also pero ang sabi niya ay magbabonding daw sila ng Lolo-Dad niya. Hindi ko na lang kinulit."

Napatango-tango siya. "Close ba sila?" nacurious niyang tanong.

"Well, medyo. Ang lolo naman kasi niya ang nag alaga sa kanya bago siya napunta sa akin," sagot naman ni ER sa kanya.

"So, wala ka talagang ideya kung sino ang mga magulang niya?" Naisip niya kasi lumalaki na si Perci. Darating ang oras na magtatanong na rin ang bata tungkol sa bagay na 'yon.

Umiling naman agad si ER sa kanya. "Kung sino man sila I still like to thank them for giving me my son."

Natuwa siya at the same time proud. Kasi alam niyang mahal na mahal ni ER si Perci. Bihira ang mga ganitong tao. Iyong magmamahal sila ng isang bata at ituturing nila na para nilang sariling anak kahit hindi naman talaga sa kanila nagmula.

"Mahal na mahal mo si Perci ano?" nakangiti niyang sabi.

Nagulat pa siya nang hawakan ni ER ang kamay niya habang ang isang kamay nito ay nakahawak sa manibela. "Both of you are giving me joy that I never thought I would feel again."

Kung may kaharap lang siyang salamin ay makikita niya ang pamumula ng pisngi niya. "Puro ka pambobola ano?"

"Ako? Bobolahin ka? Parang malabo naman 'yon. I am an honest person, Russ."

Lumabi lang siya. "Ewan ko nga sa 'yo. Teka nga saan ba kasi tayo pupunta?"

Wala siyang ideya kung saan naman siya dadalhin nito this time. But she wish na sana ay wala nang prank na kagaya ng una nitong ginawa sa kanya noon una siya nitong ayain lumabas.

"Do you still remember when we first go out together?" masayang tanong ni ER sa kanya.

Sumimangot siya. "Oo. Iprank mo ba naman ako ng ganoon katindi. Malamang aatakihin talaga ako sa puso."

Humalakhak si ER. Ang tawa nito ay tila tawa ng isang bata na masayang masaya sa pinapanuod niyang palabas.

Russel look at his eyes. It's dark as a night. And it's full of fire. Kita niya mula nang hubarin nito ang suot na salamin sa mata. And the feeling of being scared with Satan was like another chapter today.

"B-Bumalik na tayo," aniya.

But ER still driving and pretending na hindi siya naririnig nito. Ang kamay nito ay mahigpit na nakahawak sa manibela. Hindi niya alam pero bakit tila natatakot siya. Bumabalik ang alaala na kinatatakutan niya noon. Tama nga ba ang hinala niya? Was he Satan?

Pero bakit iba ang hitsura niya. "Stop staring at me."

Napakislot siya nang magsalita ito. Gumagapang na ang malamig na pawis sa noo niya pababa sa pisngi at leeg niya. Nang pasukin nila ang masukal na daan ay mas lalo siyang kinabahan.

"S-Saan tayo pupunta?" kinakabahang tanong niya.

"Scared?" And when she looks at him. He smirked.

"Bababa na 'ko." aniya.

Ibang ER ang nakikita niya. It's someone like who capable of killing somebody in this empty and deserted road. Tanging mga matataas na damo lang ang natatanaw niya.

"I told you, you'll know me better for one day." Doon muling tumulin ang takbo ng sasakyan.

This is wrong. It's wrong going out with him. And it's fucking wrong not to bring her phone and going nothing.

"P-Please ibaba mo na ako." Marami nang luha ang umalpas sa mga mata niya.

Sa nakalipas na mga taon akala niya ay natakasan na niya ang ganitong pakiramdam. Ang matakot at matakot. Hindi pa pala. Nabuhay ang bangungot sa pagkatao niya. Hindi niya alam kung saan siya hahawak. ER driving so fast that she couldn't even breath.

Ang tibok ng puso niya ay sing bilis ng mga nagkakarerahang kabayo at tila nakakarinig pa siya ng mga dagundong na mas nagpapatindi ng takot niya. When ER stopped the car in the middle of the road. Walang tao kahit isa at matataas na talahib ang nakapalibot sa kanila. She immediately grab the door handle but she couldn't open it.

ER is looking at her while smirking. Pagkatapos ay sinuyod nito ang kabuuan niya. Napasiksik siya sa isang sulok nang kalasin nito ang seatbelt nito at ilabay ang kamay sa baywang nito at may dukutin doon.

"W-Wag---."

Hindi niya nanaisin na sa pangalawang pagkakataon ay mararanasan na naman niya ang isang bangungot na matagal na niyang nilimot. Nalimot nga ba?

Tears rolling down her cheeks when ER pulled out something from his waist that almost took her breath away.

"At pagkatapos pinagtawanan mo ako ng todo." Humahalakhak pa rin si ER pagkatapos niyang ikwento ang side of experience niya dito.

Tila aliw na aliw naman si ER sa kanya. "You were so cute then. Your cheeks are red and your eyes are pluffy. I can't imagined ano pa ang gagawin mo kung hindi ako natawa at nalaman mong prank lang 'yon."

Nahampas niya ang braso nito. "Nakakainis ka talaga. Hanggang ngayon naalala ko pa rin 'yon."

"Ako rin naman." Sabay tawa ni ER. "That was my first date with a twist."

"Date pala ha," tudyo niya. "So type mo na pala ako noon pa?"

"Well, I would not deny it. So, I'm guilty."

Napakagat labi tuloy siya para pigilin ang ngiti na gustong mag umalpas sa labi niya. Finally, after a long period of healing. Natutunan na niyang ngumiti muli. Something that she missed in her life. Hindi lang niya alam kung kailan naman niya matatanggap sa sarili niya ang paglimot sa nakaraan para sa pagbabagong buhay niya.

"Have you plan to go back in Iceland?"

Nabigla siya sa pagtatanong ni ER ng ganoon sa kanya. Kahit siya ay hindi pa sigurado. Sa Iceland niya nakita si Lucifer. Paano kung naroroon pa rin siya hanggang ngayon?

Nagkibit balikat siya. "No plan yet. Or kung may plano pa nga ba talaga ako." Binalingan niya ito. His eyes were focused on the road. "Ikaw? Do you have plan?"

"I do have many plans. Pero hindi ang bumalik ng Iceland."

Namilog ang mga mata niya. "You mean hindi na kayo babalik ni Perci ng Selfoss?"

"I didn't said that. Ang sabi ko ay hindi na kami babalik ng Iceland ng kami lang ni Perci." Pagtatama ni ER sa sinabi niya.

"What do you mean?" nagtatakang tanong niya.

Then ER face her side and gentle pressed her cheek. "Because we want you to come with us."

Ramdam niya ang pag iinit ng pisngi niya pagkatapos ay ang pangingilid ng luha niya. Is this the second chance in life that she's praying for? Kasi kung oo, she want to thank God for this chance. Maya maya pa'y humawak na ang kamay ni ER sa isa niyang palad. At hinayaan niya iyon. That finally she sense that she is not alone that brings with it the knowledge that she have a companion and another mind who knows about and is interested in hers. And he made her felt the sense of security.