«Γκρίζα Ζώνη»

«Επεισόδιο 1»

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 1:

ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.

Η Αλεξάνδρα ανασήκωσε το βλέμμα της και έψαξε μέσα στις άπειρες σημειώσεις της, που βρισκόντουσαν διασκορπισμένες πάνω στο γραφείο. Πέρα από το φορητό υπολογιστή της, τα άπειρα χαρτιά, τις παλιές εφημερίδες και μερικά μισοτελειωμένα στυλό, δεν υπήρχε τίποτε άλλο που να προδίδει κάτι από την προσωπική της ζωή. Ούτε κάποια φωτογραφία από αγαπημένο πρόσωπο, ούτε κάποια ζωγραφιά που της άφησε ένα μικρό ανιψάκι σαν δώρο. Η αλήθεια βέβαια ήταν πως τίποτα από αυτά δεν υπήρχε στη ζωή της. Πέρα από την μητέρα της, που ζούσε στη μακρινή Πρέβεζα, η Αλεξάνδρα δεν είχε κανέναν άλλον στον κόσμο. Ζούσε μόνη της, με μοναδική της συντροφιά τη δουλειά και τους συναδέλφους της. Είχε πάρει απόφαση πως αυτός ήταν ο δρόμος της: η δημοσιογραφία. Αυτή ήταν η παρέα της και σε αυτό είχε αφιερώσει τη ζωή της. Δεν ήξερε αν της άρεσε αυτό, αλλά σίγουρα τη γέμιζε. Δεν είχε ανάγκη από ψυχολόγους, ούτε φίλους. Δεν είχε χρόνο για όλα αυτά. Εκείνη ήταν αποκλειστικά αφιερωμένη στο ρεπορτάζ και την είδηση. Άνοιξε το πρώτο συρτάρι του γραφείου της, που πάντα ήταν κλειδωμένο και πήρε ένα stickάκι για να το συνδέσει στον υπολογιστή της. Εκεί μέσα βρισκόταν το μοναδικό πράγμα που πρόδιδε πως κάποτε είχε προσωπική ζωή: ένα μικρό άσπρο αρκουδάκι που κρατούσε μια κόκκινη καρδιά. Ένα αστείο δώρο για του Αγίου Βαλεντίνου, περισσότερο για να γελάσει, παρά σαν απόδειξη αγάπης. Δεν ήξερε γιατί το κρατούσε εκεί αλλά όποτε το έβλεπε, χαμογελούσε αχνά.

Ο Γιώργος Ανδρεσάκης, ο διευθυντής της εφημερίδας, έτρεξε στο διάδρομο με κατεύθυνση το γραφείο της. Ο Γιώργος είχε πολλά κοινά με την Αλεξάνδρα, μα το βασικό του ήταν πως είχε ταχθεί ψυχή τε και σώματι στη δημοσιογραφία. Από την άλλη εκείνη, δεν τον θεωρούσε και τόσο έξυπνο, όμως μπορούσαν να συνεννοηθούν και αυτό της αρκούσε. Ο Ανδρεσάκης μπήκε στο γραφείο της, χωρίς να χτυπήσει, και της χαμογέλασε πλατιά, ασθαίνοντας.

«ΕΚΛΕΙΣΕ!» της φώναξε ενθουσιασμένα. Η Αλεξάνδρα σηκώθηκε και τον πλησίασε. «ΕΛΑ! Μπράβο!» απάντησε κεφάτα και αγκαλιάστηκαν.
Γ: Καλά δεν το πιστεύω. Ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω.
Α: Χώνεψε το. Άντε καλή αρχή
Έκατσε στον υπολογιστή της και συνέχισε να διορθώνει ένα άρθρο. Ο Γιώργος την κοίταξε παραπονιάρικα.
Γ: Περίμενα διαφορετική αντίδραση. Πιο ενθουσιώδης.
Α: Τι περίμενες δηλαδή; Να αρχίσω να χορεύω;
Γ: Τι λες ρε Αλεξάνδρα; Ξέρεις τι ευκαιρία είναι;
Α: Τι ευκαιρία είναι;
Γ: Μου έκαναν πρόταση, να παρουσιάσω εκπομπή στην τηλεόραση και το λες λίγο; Πλάκα έχεις.
Α: Μπράβο. Και εις ανώτερα. Και με πρωινάδικο εύχομαι.