«Γκρίζα Ζώνη»

«Επεισόδιο 6»

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 6

ΒΡΑΔΥ, ΣΠΙΤΙ ΒΙΡΝΑΣ

Ο Δημήτρης χάιδεψε απαλά τη γυμνή πλάτη της Βίρνας, που ήταν ξαπλωμένη δίπλα του. Εκείνη του χαμογέλασε παιχνιδιάρικα.
Δ: Για πες (αδιάφορα)
Β: Λοιπόν... Είσαι απόλυτα αφοσιωμένος στη δουλειά σου.
Δ: Σωστό.
Β: Είσαι πάρα πολύ πιστός στις φιλίες σου.
Δ: Κι αυτό σωστό.
Β: Αγαπάς τις μηχανές.
Δ: (γελάει)
Β: Τι γελάς;
Δ: Να με ψυχολογήσεις προσπαθείς. Αυτό το ξέρει και ο περιπτεράς μου.
Β: ΟΚ. Δεν λέω τα προφανή. Δεν έχεις καμία σχέση με οικογένεια, σόγια και δεν συμμαζεύεται.
Δ: Απολύτως καμία. Και με την αδελφή μου, δυο φορές το χρόνο μιλάμε.
Β: Ως τώρα έπεσα μέσα;
Δ: (της χαμογελάει) Κάτι κάνεις...
Β: Έχεις ερωτευτεί μια φορά μόνο.
Δ: (χαμογελάει)
Β: Μέσα;
Δ: Ας πούμε, ναι...
Β: Απογοητεύτηκες.
Δ: (αμίλητος)
Β: Απογοητεύτηκες λέω.
Δ: Ας πούμε...
Β: ...ναι, κατάλαβα. Και...
Δ: Και;
Β: Είσαι καψούρης με την αρχισυντάκτρια σου.
Δ: (την κοιτάζει σοκαρισμένος) Πώς σου ήρθε αυτό;
Β: ...που ισχύει.
Δ: (ανακάθεται) Καμία σχέση.
Β: Έλα τώρα...
Δ: Ακούς τι σου λέω; (νευρικά)
Β: Σιγάααα.... Βαρύμαγκα. Μια κουβέντα είπαμε.
Δ: (χωρίς να την κοιτάει) Συνεργάτες είμαστε.
Β: Μάλιστα. Πάντως, αν σε ενδιαφέρει, ΑΝ ΛΕΩ, είναι κι αυτή καψούρα μαζί σου.
Δ: (σοκαρισμένος) ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ;
Β: Ότι δεν το έχεις καταλάβει. Και σε είχα για έμπειρο ρε Μήτσο...
Δ: Πώς... Πώς σου ρθε;
Β: Αγόρι μου, από 17 χρονών δουλεύω νύχτα. Κάποια πράγματα ξέρω να τα ξεχωρίζω. Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει ψυχολογία στη Πάντειο για να καταλάβεις πως η τύπισσα σε γουστάρει.
Δ: Κι εσύ πώς το κατάλαβες;
Β: Γιατί με κοιτάει με μισό μάτι, κάθε φορά που σου μιλάω; Γιατί την Πέμπτη, ήρθα να σου πάρω παραγγελία και αν μπορούσε, θα σηκωνόταν να μου βγάλει τα μάτια;
Δ: (αμήχανα) Λάθος κάνεις....
Β: Ωχού... Λάθος για σένα, λάθος για αυτή... Δεν πέφτω έξω στη καψούρα, Μητσάκο. Η Βίρνα έχει χρόνια στο κουρμπέτι.
Δ: (την κοιτάζει πονηρά) Με σένα; Είμαι καψούρης;
Β: Είσαι;
Δ: Εσύ θα μου πεις.
Β: Ούτε καν. Είμαι cool τυπάκι και με συμπαθείς απλά.
Δ: (γελάει)
Β: Ισχύει;
Δ: Ισχύει.
Β: (γελάει) Γι' αυτό σε πάω. Τα λες χύμα. Ούτε μεγάλα λόγια, ούτε «Δεν βλέπω άλλες, πάμε να πηδηχτούμε» και μετά εξαφανιζόλ.
Δ: Αν περιμένεις μεγάλα λόγια από μένα, θα περιμένεις πολύ.
Β: Τέλος πάντων. Γιατί δεν της την πέφτεις;
Δ: Ποιανής;
Β: Της ξινής.
Δ: (χαμογελάει) Δεν είναι ξινή η Αλεξάνδρα. Σοβαρή είναι και παίρνει τη δουλειά της πολύ στα σοβαρά.
Β: Δεν κοιμάσαι με τη δουλειά. Εγώ στην είπα τη συμβουλή μου. Γουστάρει.
Δ: Καλά (ειρωνικά)