«Γκρίζα Ζώνη»

«Επεισόδιο 47»

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 47

ΠΡΩΙ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΟΥΣΙΑ»

ΑΙΘΟΥΣΑ ΣΥΣΚΕΨΕΩΝ

Η Αλεξάνδρα, ο Δημήτρης, ο Πάνος και ο Γιώργος, περιμένουν αμίλητοι. Η πόρτα χτυπάει και στην αίθουσα μπαίνει ένας άντρας γύρω στα 50, ο Πέτρος Καλογεράς, με τον δεκαπεντάχρονο γιο του, Σταύρο. Η Αλεξάνδρα σηκώνεται και ανταλλάσει χειραψία μαζί του.
Α: Κύριε Καλογερά, Ανδρέου. Μιλήσαμε μαζί στο τηλέφωνο.
Πετ: Χάρηκα κυρία Ανδρέου. Είστε δημοσιογράφος;
Α: Αρχισυντάκτρια.

Παν: (ψιθυριστά στο Δημήτρη) Δεν θα τα πάμε καλά με τη δικιά σου....
Δ: (ψιθυριστά) Αρχισυντάκτρια δεν είναι;
Παν: Στην εκπομπή, όχι εδώ. Στην εφημερίδα τηλεφώνησε ο άνθρωπος.
Δ: (ψιθυριστά) Να σου πω, εγώ που ακόμα φτιάχνομαι όταν τη βλέπω έτσι, με το υφάκι το μπλαζέ και ψυχρή του ελέους, έχω πρόβλημα;
Παν: Ναι.
Δ: Το ξέρω.

Α: Καθίστε κύριε Καλογερά.
Πετ: Ευχαριστώ. Κι από δω ο γιος μου, Σταύρος.
Α: Κάτσε αγόρι μου. Ο κύριος Ανδρεσάκης είναι...
Πετ: Τον γνωρίζω από την τηλεόραση.
Γ: (απλώνει το χέρι του) Χάρηκα.
Α: Ο κύριος Αναγνώστου είναι αρχισυντάκτης, εδώ στην εφημερίδα.
Πετ: Νόμιζα εσείς ήσασταν.
Παν: Όχι, εγώ...
Α: (ψυχρά) Με αντικαθιστά, όσο βρίσκομαι στην εκπομπή.

Παν: (ψιθυριστά στο Δημήτρη) Εντάξει, θα τη σκοτώσω.
Δ: (ψιθυριστά) Σκάσε μωρέ, ψωνάρα.
Παν: (ψιθυριστά) Εγώ ή αυτή;

Α: Και ο κύριος Σακκάς είναι δημοσιογράφος και συνεργάτης μου, στην εκπομπή.
Δ: Χάρηκα.
Παν: (ψιθυριστά) Το άντρας της, δεν το πε...
Δ: (ψιθυριστά) Γκρινιάρη...
Α: Εξηγήστε μου τι ακριβώς έχει συμβεί.
Πετ: Πες Σταύρο στην κυρία τι έχει συμβεί.
Στ: Πριν δέκα μέρες, ένας συμμαθητής μου, ο Νικόλας, με πυροβόλησε.
Δ: (ψιθυριστά στον Πάνο) Νικόλας, ο συμμαθητής. Κάτι τέτοιες μαλακίες, κάναμε κι εμείς με το χασοδίκη. Ωραία χρόνια, αθώα...
Παν: (ψιθυριστά) Εσύ αθώος; Πόσες είχες ξεπαρθενιάσει ρε γύπα;
Δ: (ψιθυριστά) Άστο...
Α: Σε χτύπησε;
Στ: Τυχαία εκείνη την ώρα, έσκυψα να δέσω το κορδώνι μου και δεν με πέτυχε. Ο Νικόλας, παίζει ένα παιχνίδι με δοκιμασίες στο κινητό.
Α: Περίμενε, ένα-ένα. Ο Νικόλας, σε πυροβόλησε εν ψυχρώ; Εξ' επαφής;
Στ: Ε;
Δ: Τον είδες αγόρι μου; Ή κρυβόταν;
Στ: Κρυβόταν, μα τον είδα να τρέχει.
Α: Και ύστερα, τι έγινε;
Στ: Το είπα στον πατέρα μου και ήρθε στο σχολείο, μα εκείνος, τα αρνήθηκε όλα. Είχε μαζέψει και τη σφαίρα. Πήγαμε και στην αστυνομία αλλά...
Πετ: Αλλά άκρη, δε βγήκε!
Δ: Σταύρο, ξέρεις τι παιχνίδι είναι αυτό;
Στ: Με οδηγίες. Σου λέει τι να κάνεις κάθε μέρα. Αυτός λέει πως δεν είναι για όλους, μόνο για όσους αντέχουν. Βλέπει συνέχεια θρίλερ, τσόντες αλλά hard core, και ψυχεδελικά βίντεο.
Α: Ξέρεις πώς ονομάζεται αυτό το παιχνίδι;
Στ: Όχι...
(η Αλεξάνδρα μένει αμίλητη)
Δ: Τι σκέφτεσαι;
Α: Κύριε Καλογερά, από το σχολείο τι σας είπαν;
Πετ: Πως δεν υπάρχουν στοιχεία για να τον κατηγορήσουν.
Α: Σας πιστεύουν όμως;
Πετ: Δεν είναι κανένα καλόπαιδο, ο συγκεκριμένος. Είπαν θα έχουν το νου τους...
Α: Θέλω να μάθω, πόσο πρόθυμοι είναι να συνεργαστούν μαζί μας. Θα τους μιλήσω κι εγώ στην ανάγκη.
Δ: Αλεξάνδρα, ξαναρωτάω, τι σκέφτεσαι;
Α: (ψυχρά) Θέλω να ψάξουμε και το κινητό του Νικόλα, εκτός από του Άκη.
Πετ: Ο Άκης ποιος είναι;
Α: Έχουμε ακόμα μια παρόμοια περίπτωση, που εξετάζουμε για την εκπομπή μας.
Πετ: Μα πώς θα γίνει αυτό;
Α: Μην ανησυχείτε. Έχω κάτι στο μυαλό μου, όμως αν δεν συνεργαστεί το σχολείο, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.Θα του το πάρει μία καθηγήτρια στη μέση του μαθήματος, θα το ψάξουμε εμείς κι ύστερα του το επιστρέφει.
Στ: Έχει κωδικό.
Α: Μη σε απασχολεί αυτό. Θα το ξεκλειδώσουμε. Ο κύριος Σακκάς είναι, ας πούμε, ειδικός σε κάτι τέτοια.
Δ: Ναι, ναι. Μη σε νοιάζει τίποτα.
Πετ: Κυρία Ανδρέου, θα κάνω ότι μπορώ.
Α: Θέλω να επισημάνετε στο σχολείο ότι το παιχνίδι αυτό είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ. Αν δεν προχωρήσουμε άμεσα, δεν ξέρω ποια θα είναι η επόμενη οδηγία που θα πάρει ο μαθητής. Τρέφει δολοφονικά ένστικτα.
Πετ: Θέλω το κινητό σας για να σας ειδοποιήσω.
(η Αλεξάνδρα του δίνει μία κάρτα της)
Α: Πάρτε με ότι ώρα και να είναι.
Πετ: Ευχαριστούμε πολύ. Πάμε Σταυρή;
Στ: Ναι. Ευχαριστούμε.
Α: Στο καλό.
(ο Πέτρος και ο Σταύρος αποχωρούν)
Π: Αλεξάνδρα μου;
Α: Ναι;
Π: Ακόμα αρχισυντάκτρια είσαι; Απλή απορία εκφράζω.
Α: (ειρωνικά) Τι να του έλεγα ακριβώς Πάνο; «Πήρατε στην εφημερίδα αλλά φώναξαν εμένα από την εκπομπή»; Να μας πέρναγε για ηλίθιους, ο άνθρωπος;
Π: Θα μπορούσες να συστήσεις εμένα ας πούμε.
Α: Ξεχνάς μάλλον ποιος σε πρότεινε για αυτή τη θέση που κάθεσαι.
Π: Δεν ξεχνάω αλλά δεν μου αρέσει να με προσπερνούν.
Γ: Πάνο, ας ηρεμήσουμε σε παρακαλώ. Δεν είναι αυτό το ζήτημα.
Π: Και ποιο είναι Γιώργο;
Α: Θες να παραιτηθώ αύριο από το σταθμό, να δούμε τι θα γίνει μετά;
Π: Τι θα γίνει;
Α: Δεν ξέρω... Θα πάρω τη θέση μου πίσω ας πούμε;
Δ: Γιατί να παραιτηθείς Αλεξάνδρα μου; Έλα, μη μαλώνετε για τις καρέκλες.
Π: Στη γυναίκα σου πες το.
Α: Εγώ το ξεκίνησα; Πλάκα έχεις Πάνο.
Γ: ΕΙΠΑ ΗΡΕΜΗΣΤΕ! Πάνο έχει δίκιο η Αλεξάνδρα. Κι όταν τελειώσουμε από την εκπομπή, πάλι εδώ θα γυρίσει.
Δ: Καλά μέχρι τότε...
Α: (ψυχρά) Τι μέχρι τότε Δημήτρη; Θες να πεις κάτι;
Δ: Εγώ; Όχι ρε μωρό μου αλλά ακόμα τώρα άρχισε η σεζόν. Αυτό εννοώ...
Α: Α! Είπα μήπως...
Γ: Σταματάτε τις αηδίες; Αλεξάνδρα τι κάνουμε; Εσύ Πάνο, αν θες γύρνα στη δουλειά σου.
Π: Α μπα; Σας έδωσα το θέμα και τώρα να γυρίσω;
Α: Ποιο θέμα μας έδωσες ακριβώς; Μην αρχίσουμε τα περσινά... Εμείς το αρχίσαμε κι απλώς έτυχε να έρθει η καταγγελία σε σας.
Δ: Αλεξάνδρα, πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο, να βρούμε την Ελπίδα. Χρειάζομαι το ιστορικό των μηνυμάτων του παιχνιδιού. Δεν θα περιμένουμε να βγάλει άκρη ο Καλογεράς.
Α: Δίκιο έχεις...
Γ: Δημήτρη, μπορείς να βρεις, τι προέλευσης είναι αυτό το παιχνίδι;
Δ: Θα προσπαθήσω αλλά δεν υπόσχομαι. Είναι περίπλοκο.
Π: Τι σόι hackerάς είσαι ρε Μήτσο...
Δ: Το κακό Πανούλη, είναι πως και οι άλλοι έχουν γνώσεις. Δεν μπορώ να πιστέψω πως υπάρχει άνθρωπος στη Sri Lanka που στέλνει μηνύματα πάνω από μία βραχονησίδα.
Α: Να είναι international και να το έχουμε ανακαλύψει πρώτοι εμείς; Κι αυτό κουλό ακούγεται.
(ο Δημήτρης σκέφτεται για λίγο)
Δ: Οι γλώσσες....
Α: Ποιες γλώσσες;
Δ: Οι γλώσσες που μπορούσες να επιλέξεις για να παίξεις στο παιχνίδι.
Α: Τι;
Δ: Πέρα από αγγλικά, ήταν περισσότερο από Βαλκάνια.
Γ: Δηλαδή;
Δ: Ελληνικά, Ρουμάνικα, Βουλγάρικα, Αλβανικά....
Π: Tsifsa rop...
Α: Πάμε Δημήτρη. Δεν έχει νόημα να καθόμαστε εδώ.
Δ: Ναι. Πανούλη, την παίρνω και φεύγουμε. Δεν κινδυνεύει το γραφείο σου.
Α: Προς το παρόν. Καλή συνέχεια.
(ο Δημήτρης και η Αλεξάνδρα φεύγουν)
Π: Δεν θα πεις τίποτα;
Γ: Ναι. Να μην είσαι μαλάκας. Δική της είναι η θέση. Έχε τα καλά μαζί της, κι όταν γυρίσει, θα φροντίσω να υπάρχουν δύο αρχισυντάκτες.
Π: Ναι. Αυτή και ο Σακκάς.
Γ: Ο Σακκάς είναι ρεπόρτερ. Δεν τη θέλει, τη θέση.
Π: Α ναι; Γιατί εγώ πέρσι τον θυμάμαι βοηθό.
Γ: Δεν θα πάει πιο πάνω. Άκου τι σου λέω. Δεν πρόκειται ο Δημήτρης να συντονίζει  τα θέματα και τη σειρά των άρθρων και να ελέγχει τους συντάκτες.
Π: Ελπίζω. Πάω στο γραφείο μου.