«Γκρίζα Ζώνη»

«Επεισόδιο 10»

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 10

ΠΡΩΙ, ΣΠΙΤΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ

Η Αλεξάνδρα σήκωσε το βλέμμα της στον καθρέφτη, που βρισκόταν πλάι στην εξώπορτα. Έστρωσε λίγο τα μαλλιά της και φόρεσε ένα κραγιόν στο χρώμα του σάπιου μήλου. Τελευταία πρόσεχε περισσότερο τον εαυτό της, όμως δεν το είχε καταλάβει ούτε η ίδια. Πέρασε λίγο μάσκαρα στα μάτια της, όταν χτύπησε το κινητό της που ήταν ακουμπισμένο στο τραπεζάκι κάτω από τον καθρέφτη.
Α: Έλα. Να κατέβω; ΟΚ...

Έκλεισε το κινητό και χαμογέλασε αυθόρμητα. Έπειτα φόρεσε μία μακριά καμπαρντίνα, πήρε το κράνος της και έκλεισε την πόρτα πίσω της.

-----------------------------

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ

Ο Δημήτρης περιμένει πάνω στην μηχανή, έξω από το σπίτι της Αλεξάνδρας. Εκείνη εμφανίστηκε μπροστά του και χαμογέλασε ντροπαλά.
Δ: (κεφάτα) Καλημέρα.
Α: Καλημέρα.
Δ: Καφέ έχεις πιει;
Α: Όχι.
Δ: Ωραία, ούτε εγώ. Πάμε να πάρουμε.

Ο Δημήτρης βάζει μπροστά την μηχανή και η Αλεξάνδρα κάνει την κίνηση να ανέβει. Μια νεαρή κοπελίτσα, τους πλησιάζει δειλά.
Λ: Κυρία Αλεξάνδρα;
Α: (την κοιτάζει περίεργα) Γνωριζόμαστε;
Λ: Είμαι η Λίλα. Που μένω στον 2ο...
Α: Α ναι. Τι κάνεις; Συμβαίνει κάτι;
Λ: Θα μπορούσα να σας μιλήσω;
Α: Πάω στη δουλειά τώρα. Είναι επείγον;
Λ: Έχω ένα πρόβλημα και... δεν ξέρω πού να το πω. Εσείς, στην εκπομπή, ξέρετε τόσο κόσμο και...
Δ: (βγάζει το κράνος) Τι συμβαίνει κοπέλα μου; Κι εγώ στην εκπομπή δουλεύω.
Λ: Ντρέπομαι λίγο... Κυρία Αλεξάνδρα, η μητέρα μου, δεν ξέρει κάτι. Δεν θέλω να το μάθει, θα με σκοτώσει.
Α: Τι να μάθει;
Λ: Είμαι σε ένα πρακτορείο μοντέλων κι έχω πρόβλημα.

-----------------------------
ΣΠΙΤΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ

Ο Δημήτρης, η Αλεξάνδρα και η Λίλα, μπαίνουν στο σπίτι βιαστικά. Η Αλεξάνδρα κοιτάζει το Δημήτρη.
Α: Πάρε τον Ανδρεσάκη, να πεις ότι θα αργήσουμε.
Δ: Ναι (τηλεφωνεί)
Α: Κάτσε Λίλα.
Λ: Μάλιστα. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Αλήθεια.
Α: Να μην με ευχαριστείς. Δουλειά μου είναι.
Δ: (κάθεται μαζί τους) Ειδοποίησα. Λίλα εξήγησε μας ακριβώς τι έχει συμβεί.
Λ: Σας ντρέπομαι λίγο και...
Α: Να μην μας ντρέπεσαι. Δεν θα σε κρίνουμε. Για να μπορέσουμε να σε βοηθήσουμε όμως, πρέπει να ξέρουμε το πρόβλημα σου.
Λ: Το καλοκαίρι τελείωσα το σχολείο και η μαμά μου, με έγραψε σε ένα ΙΕΚ. Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και πήγα μόνη μου και γράφτηκα σε ένα πρακτορείο μοντέλων. Cats ονομάζεται.
Δ: Εδώ κοντά δεν είναι αυτό; Κάπου το έχω πετύχει.
Λ: Ναι κύριε Δημήτρη...
Δ: Δημήτρης σκέτο.
Λ: Μάλιστα... (χαμογελάει) Στην αρχή ήταν όλα καλά, όμως εδώ και καιρό, έχω διάφορα προβλήματα...
Α: Δηλαδή;
Λ: Μας ζήτησαν να κάνουμε μία γυμνή φωτογράφιση. Κι έπειτα πάλι ξανά... Σε κάποιες από μας, που έχουν καταλάβει πως δεν το ξέρουν οι δικοί μας, μας πιέζουν να τραβάμε συνέχεια τέτοιες φωτογραφίες και ίσως μερικά video. Και δεν είναι μόνο αυτό...
Δ: Τι άλλο;
Λ: Μια φίλη μου, που άλλαξε πρακτορείο, μου είπε πως βγάζουν χρήματα από τις γυμνές μας φωτογραφίες στο Fanatic και εκείνης της ζήτησαν να κάνει και άλλα πράγματα.
Α: Τι είναι το Fanatic;
Δ: Εφαρμογή.
Α: Τι εφαρμογή;
Δ: Παιχνίδι που σπας φρουτάκια. Τι εφαρμογή βρε Αλεξάνδρα; Δεν ξέρεις το Fanatic;
Α: Θα έπρεπε; (εκνευρισμένα)
Δ: Σε πληρώνουν για να ανεβάζεις φωτογραφίες, video... Ο κάθε χρήστης μπορεί να ζητήσει ότι θέλει.
Α: Ότι θέλει λέγοντας;
Δ: Άστο... Θα στο εξηγήσω μετά. Πορνό ας πούμε.Λίλα, σε εσένα έχουν ζητήσει να κάνεις κάτι τέτοιο; Μη μας λες για φίλες σου.
Λ: Ναι... (ντροπαλά) Είναι πιεστικοί...
Δ: Μάλιστα.
Α: Εμείς μπορούμε να σε βοηθήσουμε αλλά χρειαζόμαστε και τη δική σου βοήθεια για να τους παγιδεύσουμε. Μπορείς να μας βοηθήσεις εσύ;
Λ: Πώς;
Δ: Με πολλούς τρόπους. Ίσως σου βάλουμε μικροκάμερα για να βιντεοσκοπήσουμε όλα αυτά που σας ζητούν να κάνετε. Να μας φέρεις σε επαφή με άλλα άτομα...
Λ: Αχ, δεν θέλω να με δει η μητέρα μου και να το μάθει.
Α: Δεν θα σε δει. Εσύ θα τη φοράς πάνω σου. Δεν θα φαίνεσαι.
Λ: (σηκώνει τους ώμους) Εντάξει...
Α: Ωραία. Δώσε μου το κινητό σου και θα μιλήσουμε μέσα στην ημέρα. Δημήτρη, πρέπει να πάμε στον σταθμό.
Δ: Ναι... (σηκώνεται) Πώς είπες το πρακτορείο;
Λ: Cats... Γάτες...
Δ: ΟΚ. Για να δούμε τι φιντάνια είναι κι αυτοί.