«Γκρίζα Ζώνη»

«Επεισόδιο 46»

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 46

ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΟΥΣΙΑ»

Ο Γιώργος δουλεύει στο γραφείο του, όταν η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο Κωνσταντίνος, που είναι ανήσυχος.
Κ: Καλημέρα.
Γ: (ψυχρά) Τι κάνεις εδώ;
Κ: Καλημέρα λέει ο κόσμος...
Γ: Ρούλη αν ήρθες για....
Κ: Ναι, άλλη όρεξη δεν είχα. Δεν ήρθα για αυτό που φαντάζεσαι.
Γ: Τότε;
Κ: Χτες το απόγευμα, ήρθε μια καταγγελία στην εκπομπή. Πήρα την Αλεξάνδρα, να το συζητήσουμε, το σήκωσε ο Δημήτρης και μου είπε «Τα λέμε από Δευτέρα».
Γ: Δεν θα τα πάμε καλά με αυτούς... Πολύ στον κόσμο τους είναι τελευταία.
Κ: Γιώργο νομίζω έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Γ: Δηλαδή;
Κ: Πρόκειται για ένα, ας πούμε διαδικτυακό παιχνίδι προκλήσεων.
Γ: Τι προκλήσεων;
Κ: Να στα πω αναλυτικά;
Γ: Όχι. Πρώτα θα πάρω την Αλεξάνδρα. Κακώς και μίλησες με το Δημήτρη.
Κ: Άντρας της είναι.
Γ: Δεν είναι ο αρχισυντάκτης όμως! Τέλος πάντων... Θα τη βρω εγώ και θα της πω να σε πάρει.
Κ: Καλώς... Θα βρεθούμε το...
Γ: ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΡΟΥΛΗ. Πνίγομαι.
Κ: (ψυχρά) Όπως νομίζεις.

(ο Κωνσταντίνος φεύγει εκνευρισμένος)

----------------------------

ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ «Ο ΓΙΑΝΝΗΣ»

Ο Δημήτρης, η Αλεξάνδρα, ο Νίκος και ο Μάνος τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους.
Δ: ΕΛΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ! ΕΛΑ ΠΑΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ!
Α: Φτάνει πια! Ούτε τη δεύτερη εξέταση, δεν περίμενες να κάνω!
Δ: Δεν χρειάζεται, το πε και η Βιβή. Τυπικό είναι!
Ν: Καλά λέει, καλά λέει. Έρχεται ο πνευματικός μου γιος, έπρεπε να το γιορτάσουμε.
Δ: Έχεις βαφτιστήρι σου θυμίζω.
Ν: Άλλο εκείνο... Εκείνο το βάφτισα τυπικά. Εδώ θα έχω ενεργό ρόλο.
Μ: Δεν ξέρεις τι είναι χειρότερο εν τω μεταξύ: ο Δημήτρης πατέρας ή ο Νίκος πνευματικός πατέρας. Αλεξάνδρα μου, μήπως να  στο βαφτίσω εγώ;
Α: Εσύ γιατί κατέβηκες από τα Τρίκαλα, ακόμα δεν κατάλαβα.
Μ: Είπε ο κολλητός ότι θα κεράσει για το διάδοχο, που δεν έχει κεράσει ποτέ ούτε καλαμάκια του Αγίου Δημητρίου, και δεν θα έρθω;
Δ: Τι λε ρε; Εγώ δεν έχω κεράσει;
Ν: Ναι, εσύ δεν έχεις κεράσει.
Δ: ΕΣΥ ΜΗ ΜΙΛΑΣ, ΝΤΑΞΕΙ; Που έρχεσαι σπίτι, εμ μας κρατάς το φανάρι με τη γυναικάρα μου, εμ σε ταίζω!
Ν: Πρώτα απ' όλα, τις μισές φορές, εγώ φέρνω φαί. Και δεύτερον, τώρα λέω να έρχομαι πιο συχνά γιατί τέρμα αυτά που ήξερες με τη γυναικάρα σου. Κουβαλάει παιδί τώρα.
Δ: Και; Τα έχω ρωτήσει αυτά να ξέρεις και η Βιβή λέει πως ίσα-ίσα. Κάνει καλό στο παιδί.
Μ: Ναι ναι, το ξέρω κι εγώ. Νομίζει πως το έχεις πάει σε παιδότοπο και κάνει τραμπολίνο.
(Οι τρεις τους γελάνε αλλά η Αλεξάνδρα τους κοιτάζει αυστηρά)
Α: Πωπω τι τραβάω... Έναν παντρεύτηκα κι έχω φορτωθεί δέκα! ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΑΣΧΕΤΟ/ΣΧΕΤΙΚΟ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΧΑΖΗ! Όλοι το ξέρανε για την εξωσωματική! Είδα τις ειδοποιήσεις στο κινητό του Δημήτρη, που χτυπούσε σα δαιμονισμένο χτες! Πήρε κι η μάνα σου, ΚΟΥΜΠΑΡΕ!
Ν: Αλεξάνδρα μου....
Δ: Εντάξει, εντάξει Αλεξαδράκι μου, το παραδέχομαι. Το είπα αλλά... έτσι είμαι σαν άνθρωπος βρε αδελφέ. Το άγχος μου, θέλω να το μοιράζομαι!
Α: Τι να σου πω μωρέ! Τίποτα δεν ακούς και κάνεις ότι γουστάρεις! Τα νεύρα μου έχεις σπάσει!
Δ: ΕΓΩ; Όχι μάτια μου, να χαρείς. Η γιατρός είπε, χρειάζεσαι ηρεμία.
Α: Μόνο και καταλάβω ότι το ξέρουν στη δουλειά. ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΩ!
Δ: Αγάπη μου, στο ορκίζομαι, δεν έχουν ιδέα.
Α: (επιφυλακτικά) Πού ορκίζεσαι;
Δ: Στο παιδί μας.
Α: ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΜΩΡΕ;
Δ: ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΛΕΩ ΑΛΗΘΕΙΑ! Δεν το έχω πει!
(η Αλεξάνδρα αναστενάζει, όταν χτυπάει το κινητό της)
Α: (το σηκώνει) «Έλα Γιώργο. Τι έγινε; Έξω, για φαί... Ε ναι, με το Δημήτρη. Ναι... Ναι... Καταγγελία; Πότε έγινε αυτό; ΧΘΕΣ; Εντάξει Γιώργο. Θα τον πάρω αργότερα. Ευχαριστώ» (κλείνει το κινητό και κοιτάζει το Δημήτρη νευρικά) ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΣΟΥ Ή ΝΑ ΒΑΛΩ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ;
Δ: Τι έπαθες Αλεξάκι μου;
Α: ΒΡΗΚΕ Ο ΡΟΥΛΗΣ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΠΕΙ;
Δ: ΕΓΩ;
Α: ΟΧΙ, Ο ΜΑΝΟΣ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ! Σε πήρε εχτές το απόγευμα να σου πει για μία καταγγελία και του είπες «Καλά-καλά, τα λέμε από Δευτέρα»;
Δ: Χτες το απόγευμα...
Α: ΝΑΙ, ΧΤΕΣ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!
Δ: Μαναράκι μου, οκ, μπορεί και να πήρε αλλά εγώ χτες είχα τη χαρά για το παιδί και δεν...
Α: ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΣΕΣ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ; ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΟΣ; Αμάν κάνουμε να βρούμε θέματα!
Δ: Μη μου συγχίζεσαι μάτια μου, σε παρακαλώ. Το μπεμπάκι μας σκέψου.
Α: Δημήτρη, δεν θα τα πάμε καλά.
(η Αλεξάνδρα σηκώνεται)
Δ: Πού πας;
Α: Να τηλεφωνήσω στο Ρούλη!
Δ: Καλά... Μη θυμώνεις όμως. Ταράζεται το μωρό.
Α: ΝΑ ΔΕΙΣ ΕΓΩ ΠΩΣ ΤΑΡΑΖΟΜΑΙ!
(η Αλεξάνδρα φεύγει)
Μ: Μπορείς να ηρεμήσεις;
Δ: ΕΓΩ; ΕΓΩ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ; Κάτσε ρε, παιδί δεν ήθελε; Παιδί της έκανα!
Ν: Ναι αλλά την έχεις πρήξει. Κατάπιε αμάσητο ότι το έχεις κάνει βούκινο, έπρεπε να διώξεις και το Ρούλη;
Δ: Κατά λάθος έγινε αυτό. Μα πήρε την ώρα που ειδοποιούσα τα ρεμάλια για το διάδοχο. Θα ξέχναγα κανέναν!
Μ: Σε πόσους το έχεις πει ρε;
Δ: Μη φανταστείς. Μεταξύ μας...
Ν: Όταν λες μεταξύ μας;
Δ: Ε εσείς, ο Χάρης, ο Μπίλη, η μάνα σου, ο Λευτέρης, ο Γιάννης, η Βίρνα με τον Τάκη, η Ματίνα η γραμματέας σου που μια μέρα σε περίμενα και της το πα, στο Μανώλη και τη Λένα....
Μ: Α ψιλοπράγματα.
Ν: Οριακά να έπαιρνε τον πατέρα του και τη Ράνια, στη Θεσσαλονίκη.
Δ: (ψυχρά) Ξέχασε το. Ούτε η Εριέττα το ξέρει.
Ν: Το ξέρει όμως η Ματίνα ας πούμε...
Δ: Τι ζόρι τραβάς ρε; Γιατί να πω στον πατέρα μου ότι περιμένουμε παιδί; Να ετοιμάσει το δώρο σαν παππούς;
Μ: Ο παππούς ο Παναγιώτης, με το εργοστάσιο.
Δ: Θα τα ακούσες κι εσύ.
Ν: Ε η Εριέττα έπρεπε να το μάθει.
Δ: Θα την πάρω στη γέννα.
Ν: Χοντρό.
Δ: Δεν μας χέζεις; Θες να πλακωθούμε;
Ν: Έτσι το πα. Χαλάρωσε...
Μ: Να σου πω Μητσάρα... τι έκανες όταν στο πε; Χέστηκες πάνω σου;
Ν: Όχι, χόρεψε το «Στου παιδιού μου, τη χαρά».
Δ: Σκάστε μωρέ. Να σου πω, αγχώθηκα...
Ν: Τι λες ρε παιδί μου; Δε φαίνεται.
Δ: Όχι, σοβαρά. Αλλά μετά μου πέρασε....