«Γκρίζα Ζώνη»

«Επεισόδιο 16»

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 16

ΒΡΑΔΥ, ΔΩΜΑΤΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ

Ο Δημήτρης και η Αλεξάνδρα, κάθονται στο δωμάτιο της τελευταίας, στο ξενοδοχείο και κοιτάζουν φωτογραφίες της χασισοφυτείας στο κινητό του Δημήτρη.
Α: Μήπως πρέπει να πάμε ξανά το πρωί; Για καλύτερες φωτογραφίες;
Δ: Όχι. Λογικά όλο το πρωί έχει κόσμο και σίγουρα έχουν όπλα.
Α: Αυτό τι είναι; (του δείχνει μία φωτογραφία)
Δ: Αποξηραντήριο. Εκεί γίνεται όλη η δουλειά.
Α: (ξεφυσάει) Για άλλο ήρθαμε, άλλο προέκυψε.
Δ: Μπα, συνδέονται όλα μεταξύ τους, με κάποιο τρόπο.
Α: Είναι αργά, κι είμαστε στο πόδι απ' το πρωί. Δεν πας για ύπνο;
Δ: Καλά λες. Κι εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ με τόση κούραση.
(ο Δημήτρης σηκώνεται και μαζί του σηκώνεται και η Αλεξάνδρα)
Α: Δημήτρη...
Δ: Τι;
Α: (αμήχανα) Με συγχωρείς για πριν. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να δικαιολογήσουμε την παρουσία μας εκεί.
Δ: Σωστά... (ειρωνικά)
Α: Σε πείραξε;
Δ: Α μπα... Πρώτη φορά ήταν άλλωστε; Σιγά...
Α: Ωραία. Καληνύχτα.
Δ: Θες να πάμε για κανένα ποτό;
Α: Τέτοια ώρα; Και να ήθελα δηλαδή...
Δ: Θα είναι όλα κλειστά.
Α: Ναι.
Δ: Πάω κι εγώ τότε... Να κοιμηθείς κι εσύ...
Α: Ναι...
Δ: Καλό βράδυ...
Α: Επίσης...

Ο Δημήτρης βγαίνει από το δωμάτιο και ακουμπάει στον τοίχο απελπισμένα, ξεφυσώντας, όταν χτυπάει το κινητό του.
Δ: Ω να σου... (το σηκώνει) Τι θες ρε ηλίθιε, μες τη μαύρη νύχτα; Πού πήγατε με το Ρούλη; Καλά-καλά, μου τα λες το πρωί. Άσε με ρε και δεν έχω όρεξη. Ωχουυυ (το κλείνει) Τι να κάνω τώρα εγώ; Να πα να τρέξω κανά δυο χιλιόμετρα μες το ψωφόκρυο, μπα και συνέλθω; Α ρε Αλεξάνδρα, το κέρατο μου, με τις ιδέες σου....

-------------------------------

ΠΡΩΙ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΑΙΡΗΣ/ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ο Γιώργος μιλάει με τον Κωνσταντίνο στο γραφείο του τελευταίου.
Γ: Χασίσια;
Κ: Ναι... Έκανε διακίνηση στην Πελοπόννησο αλλά ήθελε να μπει και στην παραγωγή.
(η Μαίρη μπαίνει στο γραφείο)
Γ: Καλώς την κι ας άργησε.
Μ: Συγνώμη. Έχασα το λεωφορείο. Τι έγινε; Τα μάθατε;
Κ: Τι να μάθουμε;
Μ: Για τη χασισοφυτεία.
Γ: Αυτά μου έλεγε ο Ρούλης.
Μ: Α σας πήρε η Αλεξάνδρα;
Κ: Το έμαθε κι εκείνη; Τους βρήκε τελικά ο Νίκος;
Μ: Ποιος Νίκος μωρέ;
Κ: Με το Νίκο είχαμε πάει χτες.
Μ: ΠΟΥ; ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ;
Κ: Όχι, στο «Νότες-Νότες».
Μ: Ε;
Γ: Σιγά-σιγά γιατί κάπου το έχασα. Μαίρη εσένα ποιος στο πε;
Μ: Η Αλεξάνδρα.
Γ: Κι εκείνη πώς το έμαθε;
Μ: Καλέ με τα μάτια τους, την είδαν.
Κ: ΠΟΙΑ;
Μ: Τη φυτεία με τα χασίσια, πίσω από το μοναστήρι!
Κ/Γ: (ταυτόχρονα) ΤΙ;
Μ: Δεν σας πήρε η Αλεξάνδρα;