Assasino Playground (Completed)

Kabanata 26

KABANATA 26

(OCEANĺA'S POINT OF VIEW)

"My name is Kimberly Yohannes Alphano. The only heir of Crus Alphano."

I heard that rumor before. Totoo nga ang kumalat na balita noon na baliw ang may-ari ng eskwelahang ito. Sinong mag-aakala na nagkaanak siya at nagkaroon ng apo? Magkadugo nga sila, parehong baliw kung mag-isip.

Nang unang pagtapak naming apat sa Assasino University, alam naming hindi magiging ordinaryo ang buhay namin dito. Walang normal dito. Lahat ay may tinatago. Nakipagsabayan man kaming apat sa pakikipaglaban, hindi iyon ang tunay naming pakay.

Pagbabago. Ito ang nais naming gawin sa eskwelahang ito na nagsilbing tahanan ng mga halimaw. Hanggat nandidito kaming tatlo, gagawin namin ang lahat para mapanatili ang kaayusan nito. Itinayo namin ang bawat organisasyon upang magsilbing proteksyon sa bawat estudyante. Hindi ko ninais na mag-away away ang apat na organisasyon. Gusto ko lang naman talagang matulungan ang lahat ngunit iba ang naging kinahinatnan ng mga desisyon ko noon.

Nawalan ako ng kaibigan. Kinamuhian ako ng lahat, itinuring na kaaway. Makalipas ang tatlong taon, dala-dala ko parin ang sakit na idinulot ng pagkamatay ni Kiro. Inako ko ang lahat ng mga paratang nila dahil ayokong kamuhian nila ang matalik kong kaibigan.

"Gusto mo ba talagang malaman ang totoo? Kung anong tunay na nangyari sa kaibigan mo noon bago siya tuluyang mabaliw?" Nilapitan ako ni Kimberly at hinawakan ang kanang pisngi ko. Hindi ko siya sinagot.

"Fine. Ikukwento ko na." Umupo siya sa sahig at hinarap ako. Napansin kong wala ng tumatama sa likod ko. Gusto ko mang lingunin kung sino ang taong gumagawa nito sakin ay isinawalang bahala ko na lang.

Itinuon ko ang buong atensyon kay Kimberly na tinititigan ako. Hindi ko pa lubos ma-proseso ang mga sinabi niya kanina ngunit may kasunod na naman siyang ikukwento. Hindi na kinakaya ng utak ko sa dami nito.

Pero desidido akong makinig dahil may kinalaman ito kay Kiro. Gusto kong malaman ang nangyari sa kaibigan ko nang mga panahon na wala kami sa tabi niya. Nararamdaman ko na naman ang matinding lungkot. It's been three years since you left us, Kiro.

"Gaya ng sinabi ko kanina, I'm the heir of the founder of this school. Katulad ko siyang baliw, basta ganon. Namana ko ang ugali ng lolo ko. Pero hindi lang yon, nakahiligan ko din ang pag-eexperiment. Sa katunayan, marunong ako pagdating sa paghahalo-halo ng mga chemicals. And most of the time, puro lason ang iniimbento ko." Bawat salitang binibitawan niya ay parang suntok sa mukha ko. Unti-unti ng nagkakalinaw ang lahat.

"Matagal na akong nag-aaral dito. Hindi niyo yon alam dahil ako ang apo ng may-ari ng eskwelahang ito. Itinago ko syempre ang tunay kong apelyido. Iilan lang ang nakakaalam nito. Originally, hindi parte ng plano ko si Kiro pero... nang malaman ko na magkapareho kami ng hilig, kinaibigan ko siya. Ipinaramdam ko sa kanya na mapagkakatiwalaan ako."

"Nagtayo siya ng organisasyon diba? Pero hindi ito tinanggap. Nalaman ng buong school ang pagiging nerd niya. Maraming nagreklamo at kinamuhian siya. Pilit siyang pinapaalis. Pinagtabuyan. Itinuring na mababang uri dahil naiiba siya sa lahat. Nagsimula na siyang panghinaan ng loob ng mga panahong iyon. Mag-isa lang siya lagi at nagkukulong. Walang kaibigan na dumating para kamustahin siya." Tuluyan ng nagsibagsakan ang mga luha mula sa mga mata ko.

"Iyon naman ang pagkakataon ko para kunin ang loob niya. Nagpanggap ako na taga-suporta niya. Hindi siya mahirap kausap. Ilang araw lang ay naging close kami. Nag-confess siya sakin, ako naman ay sumakay na lang dahil may pakinabang siya sa plano ko. Bilib ako sa inyong tatlo dahil kahit anong paratang ang sabihin ng iba, hindi niyo sinisi si Kiro sa mga nangyari noon. Guess what? Tama kayo! Hindi naman talaga niya kasalanan ang nangyaring paglason noon sa mga estudyante." Napaluhod na ako habang patuloy na umiiyak. Sobrang linaw ng pagkakarinig ko sa bawat salitang binibitawan niya. Anumang oras ay hahagulgol na ako ng iyak kapag ipinagpatuloy pa niya ang pagkukwento.