Benim Tatlı Lokumum💋💋

38

9 Şubat 1453

Mehmedin kıskançlık krizleri nedeniyle yine kavga etmiş konuşmuyorduk.Defalarca konuşmaya çalışmış istememiştim.Yatağımda uzanmış uyumaya çalışıyordum.Onunla küs olduğumuz vakitlerde asla içim rahat etmez uyuyamazdım.Kapı çalınca ayağa kalktım.

-Kimsin?!

- Lale aç kapıyı!

-Açmayacağım.

-Aç!

-Hayır.

-Son kararın mı?

-EVET!!

Sesi kesilince yatağa doğru gidiyordum ki bir anda kapı kırıldı.

-Lale?

- NE YAPIYORSUN SEN?!!!KAPIYI NASIL KIRARSIN?!!

-Açmadın.

-Açılmayan her kapıyı kırıyor musun sen?!

-Hayır sadece seninki.

- Mehmed sen deli misin?

-Hayır sen delirtiyorsun beni.

- Seninle konuşmuyorum ben.Senin küçük sebeplerden ötürü kıskançlık yapmandan sıkıldım.

-Bunu geçen gün bahçede bana bakan cariyenin saçını kökünden sökecek gibi hırsla çeken zevcem mi söylüyor?

-O farklı.Sana yiyecek gibi bakıyordu.

-İkisi de aynı.İkimizde havadan kıskançlık kapacak kadar kıskanç iki insanız.Bunu kabul et...Neyse hadi gidiyoruz.

- Ben hiçbir yere gelmiyorum.

-Geliyorsun...Gel buraya.

Beni omzuna alarak kapıya ilerledi.

- Mehmed ne yapıyorsun?!...Mehmed!Mehmed!..Mehmed!...Ne yapıyorsun Mehmed!..Bıraksana!!...Deli misin!!Yardım edin!!...Bırak!!

-Sırtıma vurma ağrıyor!!Dur!!Vurma Dur!!Lale!!

-Bırak!!

Çığlık atıyor sırtına vuruyordum.Boğmaya çalışıyor sırtına sırtına vuruyordum.Beni yatağa atınca yanıma uzandı.

-Vura vura öldürdün beni.

-Hak ediyorsun.İstemiyorum ben gelmek.

-Mecbursun kapısı kırık dairede oturamazsın ya.

-Bilerek yaptın!!!

-EVET!

Ayağa kalkıp terasa ilerledim.

-Delisin yemin ediyorum.

Arkamdan gelip sarıldı.

-Affettin mi?

-Bu kadar uğraştın affedeyim bari.

-Sonunda.

- Mehmed sadece bir gündür konuşmuyoruz.

-O bir gün bile seni özlememe yetiyormuş demek ki...

-Neyse yatalım uykum var.

-Benimde.Giyineyim geliyorum.

- Peki.

Yatağa geçeceğim vakit masadaki mektubu fark ettim.

-Yine mi mektup geldi sana?

-Evet Bizans İmparatorundan.

Bu mektupta da mühür yoktu.

- Mehmed bir şey diyeceğim.