-Ne güzel günlerdi ya.Çok özledim.
-Bende.On dokuz yaşındaydık ikimizde o zamanlar.
-Şimdi ise yirmi dört yaşındayız.Seninle on dokuz yılı devirdik yani.
-Evet Mehmed.
İç çekip ona döndüm.Yine ağlayacaktım ki Mehmedin anlamasıyla konuyu değiştirmesi bir oldu.
-Eee sen ne koyacaksın oğlumuzun adını?
-Bayezid...Çok güzel değil mi?
- Ben de çok beğendim.Çok güzel düşünmüşsün.
-Değil mi?...Mehmed ben sana bir şey diyeceğim...İlk gece dedin aklıma geldi.O gün bana okuduğun şiiri tekrar okusana.
- Sen iste yeter ki hatunum...
İçimdeki dertler ile yaş dolu gözlerim senin için ağlasa
Gözyaşlarıma galip gelir, aşikâr olurdu sırlarım sana
Sen güzellik tahtında bense senin uğrunda ayaklar altında
Karınca halini nasıl arz ede, Süleyman'ım sana
Muma bak ki senin meclisinde ağlayıp baştan çıkar
Ne hoş yanar yıkılır, ey şe'mi şebistânım sana
Aşkının yolunda sabah kadar sadık olduğum
Gün gibi aşikârdır, ey ay gibi parlayanım sana
Dün rakibi meneyledin eziyet etmekten
Galiba ah ve feryatlarım tesir etti sana
Ayrılık yarasını şerh etmek mümkün değil dostum
Bari açık duran yakam, göğsümdeki yarıkları haber versin sana
Eziyetinle Avnî'nin gözünü gönlünü harap etme
Zira gözüm gönlüm mücevherler sunar sana
Fatih Sultan Mehmedin ilk ezberlediğim ve en çok sevdiğim şiiri.Türkçeye çevrilmiş hali ama.
-...Sen her şiir okuduğunda içim kıpır kıpır oluyor.Çok içten okuyorsun.Hissettiriyorsun adeta.
-Yazılan kişi sen olduğun için sana içten geliyor lakin hakkımı da yemeyelim ben şiirleri güzel okurum.
Başını gururla kaldırınca kahkaha attım.
-Kendini beğenmiş!Deli!!
-Efendim hatunum!!
Bana yaklaşınca ben ondan önce davranıp kendimi geriye çektim.
-Kendimizi kaybediyoruz biliyorsun.
-Aramızdaki çekimden olsa gerek.
- Bak o çekimi inkâr edemeyeceğim.Var çünkü.Çok kuvvetli hem de.
Gülümseyip uzun uzun baktı bana.Bir süre sonra da kahkaha atıp yatağa vurmaya başladı.Zorlukla doğrulup sordum.
-Mehmed ne oldu?...Mehmed?Korkutma beni...Delirdin mi sonunda?...MEHMED GÜLME!!NE OLDU?!!...SÖYLESENE!!
-...Düğün...günü...seni...kaçırdığımı hatırladım...
Kahkaha atıyor konuşmakta zorlanıyordu.
- ...Çok güldüm bir bilsen Mehmed.O gün çarşafları bağla benim terasa atla diyen bendim sanki...Senin yüzünden ölüyordum ben be.
-Elbisenle...yolun ortasında düştün ya...O düşüşü hatırladıkça...gülüyorum...ben.
-O elbiseyle nasıl koşmamı bekliyordun acaba?
Kendini yatağa bırakıp gülmeye devam etti.
-Gülme Mehmed!!...Gülme!!
आप पढ़ रहे हैं
Benim Tatlı Lokumum💋💋
रोमांसOsmanlı tahtının varisi ve onun çocukluk aşkı olan kuzeninin arasında geçen muazzam aşk.
