Μαύρη Πεταλούδα

12ο

Χτυπάει το κουδούνι του διαμερίσματός μας και ξυπνάμε και οι δυο. Κοιταζόμαστε με τη Ρένια, καθώς απορούμε ποιος μπορεί να είναι και σηκώνομαι να ανοίξω.

Πρώτα, όμως, πετάω τα τσιγάρα μας και ανοίγω τα παράθυρα. Φτιάχνω λίγο τα ρούχα μου και ανοίγω την πόρτα.

«Καλημέρα κορίτσι μου, σας ξύπνησα;», ρωτάει η κυρία Αφροδίτη που είναι η ιδιοκτήτρια της πολυκατοικίας.

Είναι μια πολύ γλυκιά γυναίκα, γύρω στα εξήντα και μικροκαμωμένη, με άσπρα μαλλιά και ένα από τα πιο ζεστά χαμόγελα που έχω δει σε άνθρωπο.

«Καλημέρα κυρία Αφροδίτη! Δεν πειράζει, πείτε μου. Έγινε κάτι;», της χαμογελάω και ελπίζω να μην μύρισε τίποτα από τα χθεσινά.

«Ω, όχι! Δεν έγινε κάτι. Μην μου αγχώνεσαι. Σας έφερα λίγη φανουρόπιτα να φάτε και μακαρόνια με κιμά εάν θέλετε. Τα μακαρόνια μου ξέμειναν από χθες και για να μην τα πετάξω, είπα να σας τα φέρω!» Απλώνει τα χέρια της με τα μπλοκάκια και τα μάτια της λάμπουν από χαρά.

«Αα! Τι ωραία! Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Πάντα μαγειρεύετε υπέροχα», λέω μέσα στον ενθουσιασμό μου και παίρνω από τα χέρια της τα μπολ.

«Καλή σας ημέρα κορίτσια! Και λιγότερο κάπνισμα!», λέει φεύγοντας να πάει στο διαμέρισμά της.

Χαχα...

Υπέροχα.

Γυρίζω στη Ρένια και σκάει στα γέλια. «Θεά, την αγαπώ την κυρία Αφροδίτη», λέει και σηκώνεται να πάει να πλυθεί.

Εγώ βολεύομαι στον καναπέ, παίρνω τη φανουρόπιτα στο ένα χέρι και αρχίζω να τρώω ενώ στο άλλο έχω το κινητό μου και χαζεύω στο instagram. Βίντεο με ζωάκια, βίντεο με μουσική, memes και άλλα παρόμοια έχουν κερδίσει την προσοχή μου μέχρι που μου στέλνει η Έλενα. 

«Καλημέρες, τι κάνεις;»

Δεν ξέρω αν έχω τη διάθεση να απαντήσω αμέσως.

Συνεχίζω να χαζεύω τα reels.

Μετά από λίγα λεπτά έρχεται μήνυμα από τη Σταυρούλα. Αμέσως το ανοίγω με μια ταχυκαρδία και τα χέρια μου αρχίζουν να τρέμουν.

«Καλημέρα, πως είσαι;»

«Καλημέρα. Καλά, εσύ;»

«Μόλις φτάσαμε στο σπίτι και σου έστειλα για να μην ανησυχείς. Η πτήση ήταν μια χαρά και το σπίτι επίσης»

«Καλά έκανες, ευχαριστώ που έστειλες»

Το διαβάζει και περιμένω μήπως στείλει κάτι ακόμα, αλλά τίποτα.

Βγαίνει από το μπάνιο η Ρένια με τις κόκκινες πετσέτες της και την οδοντόβουρτσα στο στόμα της.

«Μπρο, μου έστειλε», της λέω και μου κάνει νόημα με το χέρι να της πω τι μου είπε.

«Τίποτα το σημαντικό. Απλώς μου είπε ότι έφτασε σπίτι και η πτήση ήταν καλή. Της είπα ευχαριστώ, το διάβασε και δεν είπαμε τίποτα παραπάνω. Πριν μου στείλει η Σταυρούλα μου έστειλε και η Έλενα»

«Με αυτή για πες, τι γίνεται;;»

«Μμμ, δεν ξέρω. Φαίνεται να θέλει να βγαίνουμε και δε λέω, είναι πολύ όμορφη κοπέλα και καλή παρέα, αλλά δε νομίζω πως αυτή τη στιγμή είμαι διαθέσιμη. Πρέπει πρώτα να δω τι θα γίνει με τη Σταυρούλα και μετά»

«Σωστά, έχεις δίκιο», λέει και πάει στο δωμάτιό της να ντυθεί.

Εγώ κάθομαι λίγο στον καναπέ και χαζεύω στο internet μέχρι να περάσει η ώρα για να αποφασίσω τι θα κάνω μέσα στη μέρα μου.

Να βγω βόλτα; Να ξεκινήσω μήπως γυμναστήριο;

Θα δείξει.