Μαύρη Πεταλούδα

2o

« Άννα, ξύπνα, έχει πάει εφτά και πρέπει να φύγω.  Μη ξυπνήσεις και νιώθεις μόνη. » μου λέει και ταυτόχρονα μου χαϊδεύει το κεφάλι.

Πάντα νιώθω μόνη. Ειρωνία...

« Εντάξει ευχαριστώ, σηκώνομαι τώρα. » της χαμογέλασα και άνοιξα τα μάτια μου.

Εκείνη φεύγει και ανοίγω το κινητό μου να πάρω τη Σταυρούλα.

Καλεί...

« Γειαα! » απαντάει.

« Γειαα.. ισχύει για σήμερα; »

« Ναι άμα θες. »

« Να έρθω κατά τις οκτώ; »

« Ναι μια χαρά είναι, θα σε περιμένω.»

« Τα λέμε στις οκτώ λοιπόν. » το κλείνω και σηκώνομαι, πάω να πλύνω τα πιάτα και ωστόσο βάζω το θερμοσίφωνα για να ζεστάνει το νερό.

Είμαι σαν ζόμπι.

Ρίχνω σαπούνι στο σφουγγάρι και ξεκινάω με τα πιάτα.

Ένα δεκάλεπτο αρκεί για να τα τελειώσω και μετά θα περιμένω για λίγο το νερό.

Όσο περιμένω διαλέγω τα ρούχα που θα βάλω.  Κλασικά ένα μαύρο μποξεράκι, κάλτσες και δαντελωτό σουτιέν. Διαλέγω μια άνετη φαρδιά γκρί φόρμα, ένα φούτερ μαύρο με συγκρότημα Nirvana και θα βάλω από πάνω μία κόκκινη ζακέτα.

Διαλέγω κομμάτι από τη μουσική μου και μπαίνω για μπάνιο.

Ύστερα από ένα μισάωρο, βγαίνω φρέσκια και πάω να ντυθώ.
Ρίχνω αποσμητικό στην αρχή και αφού ντύνομαι στεγνώνω τα μακρυά ίσια σκούρα καστανά μαλλιά μου.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και φεύγω να πάω στη στάση. Το λεωφορείο δεν θα αργήσει.

Μόλις φτάνω έρχεται και εκείνο.
Το σταματάω, μπαίνω μέσα, βάζω ακουστικά και σε τρεις στάσεις κατεβαίνω.

Στην επόμενη στάση ανεβαίνει μια κοπέλα η οποία μου τράβηξε το βλέμμα.

Είναι ξανθιά και τα μάτια της είναι τόσο έντονο μπλε. Κάθεται δίπλα μου όρθια και με κοιτάζει. Της χαμογελάω ευγενικά και αλλάζω τραγούδι στο τηλέφωνο.

Ούτε εκείνη έχει αυτό το κάτι...

Κατεβαίνω από το λεωφορείο εφόσον έφτασα στη σωστή στάση και κατευθύνομαι στο σπίτι της Σταυρούλας.

Είμαι έξω από την πόρτα και χτυπάω το κουδούνι. Μου ανοίγει και μένω με το στόμα ανοιχτό.