1.kısım: larva
11.bölüm: meydan okuma
jungkook, omeganın alt dudağını dudakları arasında ezerek ondan bir inleme kazandı. ellerini yün kazağın altında omeganın sırtında gezdiriyor, taehyung'dan yayılan sıcaklıkla mayışıyordu. evin salonunda yeşil koltukta yüz yüze oturuyorlar, kelimenin anlamıyla tek beden olmaya çalışıyorlardı. taehyung'un parmakları jungkook'un saç diplerine masaj yapıyor, bazen kendini tutamayıp saçlarını sıkıca kavrıyordu.
"seni seviyorum," diye mırıldandı taehyung'u koltukta geriye yatırırken. omeganın bacakları arasında yerini alıp tekrar kiraz dudaklara doğru uzandı. taehyung ona karşılık vermekte geç kalmadı. öpücük derinleştikçe ikisinin de teninin ısısı yükseliyor, kasıklarındaki hareketlilik artıyordu. taehyung, utanmasa onu becermesi için ağlayabilirdi. pek utandığı da söylenemezdi ama jungkook'la evlendikleri zaman beraber olacaklarında anlaşmışlardı. taehyung, sık sık bu karardan pişmanlık duymuyor değildi. bu yüzden elini jungkook'un penisine doğru bastırdı. kısa süren öpücüklerle artık yetinecek gibi hissetmiyordu. alfanın dudaklarından bir mırıltı döküldü.
"taehyung..." sızlanır gibi çıkan sesi esmerin tüylerini diken diken ediyordu. elini alfanın baldırlarını sıkı sıkı sarmış pantolonun fermuarına doğru götürdü. her şeyi ileri götürecek o adımı atmaya hazırdı. ancak öfke dolu ses kucağına oturduğu alfanın sesini haykırarak salonda yankılandı.
"jungkook!"
taehyung korkuyla gözlerini açıp çevresine baktı. salonun kapısı açıldıkdan sonra büyük bir gürültüyle duvara çarptı. hiddetle titreyen alfa adımları ile zemini sarsıyor, öfkesi yüzünden koyulaşan feromonları omeganın genzini yakıy ordu. alfanın güçlü elleri jungkook'un yakalarından yapıştı. ağırlığı yokmuş gibi kardeşini taehyung'un üzerinden kaldırıp peşinden sürüklemeye başladı.
"jungkook! dur!" taehyung korkuyla titriyordu. seojin'in kırmızının en koyu tonu olan gözlerinde merhamete dair hiçbir şey okunmuyordu. hiçbir acıma belirtisi göstermeden kardeşini yerde sürükleyerek kapıdan dışarı fırlattı. jungkook'un bedeni ahşap merdivenlerde yuvarlanıp sert bir şekilde toprak zemine çarptı. darbenin etkisiyle nefesi kesilecek gibi oldu.
"liderin danışmanı olmak benim hakkım. sen kim oluyorsun da yerime göz dikiyorsun? hakkımı kimse elimden alamaz!" bu gün danışmanın jungkook olacağı kesinleşmişti. karar herkesin önünde meydandanda açıklanmıştı. seojin'in kendinden emin yüz ifadesi duygukları ile parçalara ayrılmış, onu küçümseyen gözler üzerine dikildikçe öfkeden delirecek gibi hissetmişti. insanlar çevresinde fısıldaşıyor, zavallı olduğunu söyleyerek yüzüne doğru alayla sırıtıyorlardı. o ise bakışlarını meydanın orta yerindeki sahneye çıkarılan kardeşinden ve sürünün arması olan kurt broşunu kardeşinin yakasına tuttururken gülümseyen sürü liderinden ayıramamıştı. broş birbirinin bileklerine tutunarak bir halka oluşturan ellerin çerçevelediği altın bir kurttu. birliği, saygı ve hoş görüyü temsil ediyordu. seojin'in küçümsediği ve yoksun olduğu tüm bu özellikler yüzünden içinde intikam ateşi ve nefret her saniye daha da körüklenmişti.
"o görev benim hakkım!"
yerinde doğrulmak isteyen alfayı göğsünden vurduğu sert tekmeyle tekrar yere yapıştırdı. üzerine oturup tüm gücüyle yumruğunu kardeşinin yüzüne indirdi. jungkook'un elmacık kemiğinin kırılma sesi boş bahçede yankılandı. ardından dudakların ağlamaklı bir inleme döküldü. eş zamanlı bunu taehyung'un çığlığı takip etti. ancak seojin'i durduracak hiçbir şey yoktu. jungkook'un üzerinden kalkıp onu da kaldırdı. karnına dizini geçirdi. alfa iki büklüm olup yere yığıldı.
"bana karşılık bile veremiyorsun! ancak sürüye yön mü vereceksin?! sen sadece bir zavallısın."
yumruğu tekrar jungkook'un yüzü ile buluştu. her gelen yumruğu diğeri takip ediyordu. jungkook'un dudaklarından kanlar süzülüyor, nefes almakta güçlük çekiyordu. burun delikleri toprakla dolmuştu. kaburgası göğsünün orta yerine bir bıçak misali saplanıyordu. muhtemelen kırılmıştı. başının arkasını çok sert bir şekilde zemine çarpmıştı.
