Old Injury (Chen Shang) [ABO]

73.Bölüm

Bu arada, Song Bai Lao ve ben tipik "iyi çocuk" ve "kötü çocuk" olmalıyız.
.
.
.

"Benim tek isyanım karnımda dövme olacak olması."

"Daha sonra gittiğinde dövmeciye karnındaki yarayı kapatmak istediğini söyle." Ning Shi arabada oturdu, benimle konuşmak için camı yarıya kadar indirdi, yüzü o kadar karanlıktı ki yüzünü kaplıyordu ve tanıdıkları bile ilk bakışta görmeye cesaret edemiyordu.

"Dövme istemiyorum..." Son kez ve yol boyunca sayısız kez dileğimi yineledim.

Ning Shi bana bakmadı: "Hadi, arabayı park ettikten sonra yanına geleceğim."

Dudaklarımı büzdüm, döndüm ve arkamdaki dövme salonuna doğru yürüdüm.

Cam kapıyı iterek açtığımda, diğer elim metal kolun üzerindeydi. Kafamı kaldırdığımda, benim yaşlarımda, kısa saçlarının ucunu mor-pembeye boyamış, badem gözleriyle gülümseyen güzel bir Omega gördüm.(dostumuz Liang Qiu Yang)

"Sen de mi dövme yaptırmaya geldin?" diye sordu bana proaktif bir şekilde.

Mağazanın kapısını itmek için biraz güç kullandım. Onun coşkusu karşısında sadece tetikteydim ve daha az coşkulu bir şekilde hafif bir "um" sesi çıkardım.

"Benimki neredeyse bitti, bu son." Omega sağ kolunu kaldırdı ve bana kolundaki dövmeyi gösterdi.

Neredeyse bitmiş bir tek boynuzlu attı, karikatürize ve parlak renkliydi ve tek boynuzlu atın yelesi hala yanardönerdi. Abartılı ama beklenmedik... Bu onun için doğru hissettiriyordu.

"Güzelim, yine buradayım!" Resepsiyona doğru yürüdü, onu tanıdık bir şekilde selamladı ve doğruca içerideki tek kişilik odanın stüdyosuna girdi.

Ayrılmadan önce arkasını döndü ve bana gülümseyerek el salladı.

Resepsiyon benden kişisel bilgilerimi doldurmamı istedi ve ardından favori bir dövme sanatçım olup olmadığını sordu. Hayır dedim ve beni tek kişilik boş bir odaya aldı.

Aletleri düzenleyen dövmeci, genç bir kadın olan Beta'ya yarı dönüktü.

Resepsiyon görevlisi gittikten sonra oturmamı istedi ve "Hangi bölgenize dövme yaptırmak istiyorsunuz?" diye sordu.

Ellerimi bacaklarımın üzerine koydum ve yavaş yavaş yumruk haline getirdim. Başımı eğdim ve uzun süre hiçbir şey söylemedim.

"Affedersiniz?"

Yavaşça hareket etmeye başladım, kıyafetlerimi yukarı kaldırdım ve belimi ve karnımı ortaya çıkardım.

"Buraya dövme yaptırmak istiyorum..." Parmak uçlarım karnımın alt kısmına dokundu ve tam olarak yara izimin üzerine geldi.

Üzerimde belirdiğinden beri hep dikkatimi çekti ve artık ona bakmadan kalbimdeki iğrenç şeklini tarif edebiliyorum.

Çirkin bir kırkayak gibi tenime yapışıyor, bedenimi ve hatta ruhumu zehirle yavaşça aşındırıyor.