"ေသာ္ "
"မေခၚနဲ႔ အဲ့တိုင္းေန!"
"ကို႔ဒူးနာေနၿပီေလ"
ဂြၽန္ညကတည္းအရွိန္လည္းမက် မနက္ထိကို ေသာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ ဆက္လုပ္ေနတာေၾကာင့္ ေသာ္ႏိုးလာေတာ့မွ သိသြားတာမို႔
ဂြၽန္ကို ဒူးေထာက္ထားခိုင္းျခင္း
" ဘယ္လို လူလည္း နည္းနည္း ေလးမွမနားရဘူး ကို႔မွာ မေသ႐ုံတမယ္"
" ေသာ္ လည္း ေကာင္းတယ္ဆို"
"ဂြၽန္!
ကို႔ကို ရန္ရွာေနတာလာ ဒီမွာၾကည့္ ကို လမ္းေလ်ာက္ဖို႔ေနေနသာသာ ထေတာင္မထႏိုင္ဘူး"
တကယ္လည္း ေသာ္ အိပ္ရာထဲသာလဲေနတုန္း ဂြၽန္မနက္ေအာ္ခံရတုန္းက သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီး သူ့အျပစ္အတိုင္း ဒူးေထာက္ ေနရတယ္
" ေသာ္
ကို႔ကိုမသနားဘူးလာ"
"သနားစရာရွိလာ ဘယ္လိုလူမွန္းလည္းမသိဘူး အေရးထဲ ×ီးကလည္း အခ်ိန္ျပည့္ အင္း.."
" ဘာလည္း ဆက္ေျပာေလ.."
"ဂြၽန္!
ဘုတ္"
ေသာ္ဆက္မေျပာေတာ့တာမို႔ ဂြၽန္က ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့
ဂြၽန္ရဲ႕ မ်က္နာနဲ႔ ေခါင္းဦးနဲ႔ မိတ္ဆက္ ေပးလိုက္တဲ့ေသာ္
----------------
"လုံးလုံးေလး "
"ဗ်ာ. ."
"ဒယ္ဒီတို႔ သိပ္ၾကာၾကာေနမွာမဟုတ္လို႔ အျမန္ဆူံးျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္ ပါးပါးကိုလည္း ေျပာလိုက္"
"ဟုတ္"
ဒရစ္ သိမ္းခတ္ကို ကေလးဆိုေပမယ့္ သာမန္ကေလးလို႔မျမင္
သူငယ္ငယ္တုန္းကလို ညဏ္ေကာင္းတယ္ သိတက္တယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနတက္ေသးသည္
လူႀကီး တစ္ေယာက္လိုလည္း ျပဳမူေသးတာမို႔ သိမ္းခတ္အေပၚထူးဆန္းသလိူလည္း ၾကည့္မိသည္
သိမ္းခတ္ကလည္း အခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားၿပီး သိမ္နားကိုကပ္သြားေတာ့
"ပါးပါး"
"ေျပာပါဗ်ာ.."
" ပါးပါး ေပ်ာ္ေအာင္လည္ခဲ့ေနာ္ ၿပီးေတာ့ ဒယ္ဒီနဲ႔ မုန္႔အမ်ားႀကီးစားခဲ့"
"သားရယ္"
"သိမ္းခတ္က လူႀကီး ျဖစ္ပါၿပီ စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္"
