ATEŞİN BEDENİ (Devam Ediyor)

ATEŞİN BEDENİ: 7. BÖLÜM

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Birinin kollarımdan tutup beni sarsmasıylaysa Kuzey'e bakarken dalıp gitmemden kurtulmuştum...
Ada boncuk gözleriyle bana endişeli şekilde bakıyordu:

-Burçak iyi misin?! BURÇAK!!! Alooo! Ben kime sesleniyorum acaba?!

Anlaşılan birazcık endişelenmişti. Birazcık...

-İyiyim.

-Emin misin?

-Evet dedim ya Ada. İyiyim sıkıntı yok.

Ada bu sefer ikna olmuşa benziyordu. Onu iyice ikna ettikten sonra tekrar Rex'in ve sevgili Romeo'sunun yanına gidişini izledim. Masum Romeo'cuk da benden özür diledikten sonra rahat bir iç çektim. Ancak tekrar omzuma bir elin dokunuşuyla ürperdim ve bunun malum kişi olduğunu anladığım için bir hışımla arkama döndüm:

-Bana bak Kuzey! Senin an-

Ancak Kuzey yerine karşımda Selim'i bulunca çok güzel bir şekilde rezil olmuştum. Ve o an yerin dibine girmek için her şeyimi verebilirdim. Zavallı Selim gülmemek için dudaklarını sıkıca birbirine bastırırken Kuzey'in seslenişiyle patlamıştı:

-Burçak! Beni bu kadar görmek istediğini belli etmeseydin ya!

Yok illa kafasını zemine mi sürtmem gerekiyor bu çocuğun?! Anca öyle akıllanacak da bu salak! Zorla da olsa kafamı Selim'den yana çevirebildim. Her ne kadar bana gülerek bakan suratına tokat atmak için ellerim yalvarsa da beynim lady'likten yana olmuştu:

-Off! Kusura bakma ya. Sürekli beni rahatsız eden bir öküz olunca yine o sandım.

-Haklı olarak.

-Hah işte! Sağ ol. En azından diğer ikisi biri gibi öküz değil!

Bunu duyan Kuzey'se ukala ama bir o kadar da çekici bir şekilde bakarak:

-Ne! Ne diyorsun duyamıyorum Burçak!!??

-Diyorum ki-

Ben ona cevap veremeden Selim'in eliyle ağzımı kapatması üzerine cevap olarak sadece boğuk b ir ses çıkarabilmiştim. Hızla Selim'den kurtularak:

-Lan oğlum napıyorsun?! Hay böyle şansın ya! Öküzlerin sayısı ikiye çıktı!

-Oğlum olmaz ama.

-Ne?

-Diyorum ki oğlum yerine abicim demen lazım.

-Ne saçmalıyorsun be?

-E sonuç olarak 1 yaş senden büyüğüm. Ben saygı isterim bana abiciğim de bundan sonra.

-Yo! Abiciğim ne be?!

-Bundan sonra bana seslenme şeklin.

-Ay yok ben valla size katlanamıyorum! Adaaa!

-Gidiyor musun?

-Yok kalıyorum! Salak mısın oğlum?!

-Oğlum?

Hayır bu öküz istediğini almadan susmayacak belli!

-OOOF! SALAK MISIN ABİCİĞİM?!

O zaferi kazanmış bir şekilde sırıtırken Kuzey'in sert bakışlarına maruz kalarak Romeo ve Juliet'in yanına doğru sinirle yürümeye başladım. Sinirimi kimden çıkaracağımı düşünürken aklıma ilk gelen şeyi sinirle söyledim:

-Deniz! Senin söylemek için uğraştığın ama bir türlü söyleyemediğin şey neydi?! Biz enayi miyiz bekletiyorsun bizi?! Unutur muyuz sandın? Ben unutmam!