သူကြီးသမက် ထွန်းညို

အပိုင်း (၅)

'ထွန်းညို..ထွန်းညိုရေ' အောက်က ကိုမြတ်သာခေါ်သံကြောင့် ငွေနှင်းကိုလိုးပေးနေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုကပျာကယာဝတ်ကာပြေးဆင်းလာခဲ့တယ်။ 'ကိုမြတ်သာဘာဖြစ်တုန်း.' 'ဟိုဘက်ရွာကိုဓါးပြတွေဝင်စီးတယ်တဲ့...အဲဒါငါတို့ဒီညကင်းစောင့်ရမှာရွာကို' 'ဟုတ်လား...တော်တော်ပါသွားကြတယ်ဆိုလား' 'အတွင်းပစ္စည်းတွေတော့ပါသွားကြမှာပေါ့..အတိအကျတော့မသိရသေး..ပါသွားတဲ့သူတွေတော့များတယ်လို့ကြားတယ်' ကိုမြတ်သာကအတွင်းဖက်ခန်းကဓါးရှည်နှစ်လက်ကိုယူပြီးပြန်ထွက်လာတယ်။ 'အဘကော...ကိုမြတ်သာ' 'ဦးလေးကရွာထိပ်မှာလူစုနေတယ်...ငါနဲ့ထွန်းညိုကဟိုကိုလိုက်သွားမယ်..ဖိုးခွါးကအိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့' 'ဖြစ်ပါ့မလား..ရှင်တို့ထဲကတျောက်ရောကျန်ခဲ့မှာပေါ့' 'ရွာအကာတွေကလုံရင်အလွယ်တကူနဲ့အိမ်တွေကိုမရောက်နိုင်ဘူး..ခုကဝင်နိုင်ခြေရှိတဲ့နေရာတွေမှာပိတ်ဆို့ထားမှာ..လူအားလိုလို့' မရွှေနှင်းကတော့ဘာမှဆက်မပြောတော့ပေ။ ဖိုးခွါးကလည်းဓါးတချောင်းနဲ့အိမ်ကိုကာကွယ်ရန်အသင့်။ ရွာထိပ်ရောက်သွားတော့သူကြီးကအကုန်လုံးကိုနေရာချထားပြီးပြီ။ 'မင်းနဲ့ထွန်းညိုက ကိုထွန်းလှတို့အဖွဲ့နဲ့ရွာမြောက်ဘက်ကိုလိုက်သွား' ကိုမြတ်သာကိုပြောလိုက်တော့ ထွန်းညိုတို့လည်းရွာမြောက်ဘက်ကိုထွက်လာကြတယ်။ ထန်းတောခပ်အုပ်အုပ်နဲ့တဆက်တည်းမှာလယ်ကွင်းတွေကမျက်စိတဆုံးရှိနေတာမို့ပုန်းခိုဖို့နေရာအခက်အခဲကြောင့်ရွာမြောက်ဘက်ကဝင်လာနိုင်ခြေနည်းတယ်။ ထွန်းညိုနဲ့ကိုမြတ်သာအပါ အရွယ်ကောင်းယောင်္ကျား၇ဦးလောက်ရှိတာမို့အင်အားကလည်းမနည်းပေ။ တစုတည်းထိုင်လိုက်ကြပြီးရွာပြင်ဘက်ကိုမျက်နှာမူထားကြတယ်။ ထွန်းညိုကတော့ အဖွဲ့ထဲက ကိုသာထန်ကိုကြည့်ကာ ဟိုးတရက်ကကိုသာအောင်ပြောခဲ့တဲ့စကားတွေကိုနားထဲကြားယောင်နေမိတယ်။ ကိုသာထန်လည်းသူ့လိုပဲ လူမသိသူမသိဖင်ခံနေတာပေါ့လေ။ အဲညကတော့ကိစ္စထွေထွေထူးထူးထပ်မဖြစ်ခဲ့ဘဲအေးချမ်းစွာပြီးဆုံးခဲ့တယ်။

'အဲရွာမှာအရီးလှမေတို့သားရှင်ပြုပွဲရှိတာလေ..ဒါကြောင့်ဝင်တိုက်တာနေမှာပေါ့' 'ပါသွားတာတော့များတယ်တဲ့..မြို့ပေါ်ကဧည့်သည်တွေဆီကလည်းအတော်ပါသွားတယ်ကြားတယ်' 'အရီးလှမေတို့ကတော့အများဆုံးပဲတဲ့တော့...သူ့သမီးဖို့လုပ်ထားတဲ့ကျောက်ဘယက်လေးတောင်ပါသွားတယ်ဆိုပဲ' 'အဲရွာကသူကြီးတောင်လက်တဖက်ပြတ်သွားတာတဲ့..ကြောက်စရာကြီးပါအေ' သတင်းတွေကတော့ဟုတ်တာရော၊ မဟုတ်တာရောဖြင့် မနက်ခင်းစျေးလေးမှာတညံညံရှိလှတယ်။ စျေးကပြန်လာတဲ့ငွေနှင်းတို့ညီအစ်မက စျေးခြင်းတောင်းကိုချကာ 'အမလေး..ရွာမှာတော့သတင်းတွေကအစုံပျံ့နေတာပဲအေ..ဟုတ်မဟုတ်တော့မသိဘူး' 'ဒီလိုပဲလေ..ရွာတရွာဓါးပြတိုက်ခံရတိုင်းဒီသတင်းတွေချည်းပဲ..နည်းနည်းပါးပါးပြောင်းကြမှာပေါ့အေ..ကြာတော့ရိုးလာပြီ' မရွှေနှင်းစကားကိုအိမ်သားအကုန်ဝိုင်းရယ်လိုက်ကြတယ်။ 'ကဲ.ကိုယ်တော်ချောတွေလည်းညအိပ်ရင်သတ်ိနဲ့အိပ်ကြတော့' 'ဒီမယ်..မင်းတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ကအပေါ်ထပ်မှာရွှေနှင်းတို့ညီအစ်မတွေနဲ့အတူတူလုံလုံခြုံခြုံတံခါးပိတ်အိပ်ကြ..ငါတ်ို့ယောင်္ကျားသားတွေကတော့အိမ်စောင့်ရင်းအောက်ထပ်မှာအိပ်လိုက်မယ်' ဦးလေးကနေရာချတော့ အကုန်လုံးလက်ခံကြရတယ်။ အိပ်ကြတော့လည်းအောက်ထပ်မှာအကုန်တန်းစီအိပ်ကြရတယ်။ ဖိုးခွါးနားကထွန်းညို၊ ကပ်လျက်မှာကိုမြတ်သာနဲ့ အစွန်ဆုံးမှာတော့ ယောက္ခထီးကြီးဦးဘမိုးပေါ့။ ဖိုးခွါးဘက်ကိုကျောပေးအိပ်နေတဲ့အကိုလေးလုံချည်ကိုအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဖင်ဝကိုလက်ချောင်းတွေနဲ့စမ်းနေမိတယ်။ တရက်ထက်တရက်၊ တကြိမ်ထက်တကြိမ်ပိုကျယ်လာတဲ့အကိုလေးဖင်ပေါက်ကိုလူဘယ်နှစ်ယောက်များတက်လိုးထားပြီလဲ။ သူသိသလောက်ကတော့ကိုသာအောင်တျောက်တည်းပဲရှိသေးတယ်။ ဖိုးခွါးလည်းတွံတွေးနည်းနည်းဆွတ်ကာဖင်ကြီးထဲကိုထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ရုတ်တရက်ဝင်လာတဲ့လီးကြီးကြောင့်ထွန်းညိုကပါးစပ်ကိုအမြန်အုပ်လိုက်ရပြီး အသာငြိမ်ခံနေလိုက်တယ်။ ကိုမြတ်သာကအိပ်မောကျနေပြီမို့တခူးခူးတခေါခေါ။ ဖိုးခွါးကနောက်ကနေဖြည်းဖြည်းလေးကပ်လိုးနေတာကတမျိုးတမည်ကောင်းနေသလိုအရှေ့မှာလည်းမယားညီအကိုဖြစ်တဲ့ကိုမြတ်သာနဲ့ ယောက္ခထီးကြီးပါရှိနေတော့စိတ်လှုပ်ရှားမှုပါရောပြီး ခံစားမှုကပိုကောင်းနေတယ်။ ဖင်ကိုဖိုးခွါးဘက်ကိုပိုကော့ပေးလိုက်ပေမယ့်မျက်စိတွေကတော့ကိုမြတ်သာလီးပေါ်မှာ။ နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးတာခံရတဲ့အရသာကိုသိနေတော့သူထပ်လိုချင်မိတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့သူ့လက်တွေကကိုမြတ်သာပုဆိုးပေါ်ရောက်သွားတယ်။ ထွန်းညိုကကိုမြတ်သာပုဆိုးပေါ်ကနေပေါင်ရင်းတွေကပွတ်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းလီးရှိရာဆီတိုးသွားတယ်။ လီးကထိုးထောင်မနေပေမယ့်ခပ်မာမာလေးဖြစ်နေတာမို့အပေါ်ကနေဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ရုတ်တရက်ကိုမြတ်သာကသူ့ဘက်ကိုလှည့်လိုက်တာမို့လက်တွေကိုပြန်ယူလိုက်သလို ဖိုးခွါးကလည်းနောက်ကလိုးနေတာရပ်သွားတယ်။ နောက်မှအိပ်ချင်မူးတူးဖြင့်လှည့်လာတာသိသွားမှရင်ခုန်နေတာတွေလည်းငြိမ်သွားရပြီးဖိုးခွါးကလည်းပြန်ဆောင့်ပေးတယ်။ ထန်းရည်အရှိန်နဲ့ပင်ပန်းတာပါရောပြီးကုလားသေကုလားမောအိပ်ပျော်နေတဲ့ကိုမြတ်သာရဲ့ပုဆိုးခါးပုံစကိုအသာဖြည်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့လက်နှိုက်ပြီးလီးချောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ကာအသာထုပေးနေတယ်။ ကိုမြတ်သာလီးကထွန်းညိုလက်ထဲမှာပဲမာရာနေကတဆင့်တောင်လာကာလရည်ကြည်လေးတွေပါစို့တက်လာတယ်။ ထွန်းညိုလည်းမနေနိုင်တော့ဘဲခန္ဓာကိုနည်းနည်းပိုကွေးကာစုပ်ပေးလိုက်တော့ နောက်ကလိုးနေတဲ့ဖိုးခွါးကမျက်စိအဝိုင်းသား။ အကိုလေးလုပ်နေတာကတော်တော်အန္တရာယ်များတယ်ဆိုပေမယ့်ဖိုးခွါးလည်းကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ကိုမြတ်သာနိုးမလာဖို့သာကြိတ်ဆုတောင်းနေလိုက်တယ်။ အကိုလေးကတော့ကိုမြတ်သာလီးကိုစုပ်ကောင်းတုန်း။ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေတဲ့ထွန်းညိုကအောက်ကိုနည်းနည်းဆင်းလိုက်တော့ ဖိုးခွါးပါလိုက်ဆင်းလိုက်တယ်။ အချိန်ဆွဲလို့မသင့်တော့ခပ်မြန်မြန်နဲ့အသံမထွက်အောင်တိုးတိုးလေးလိုးပေးလိုက်ရင်းလရည်ထွက်ဖို့ကိုကြိုးစားနေတယ်။ တခါတလေအောက်ကြမ်းပြင်ကတကျွီကျီမြည်သံတွေကြောင့်ထိန်းလိုက်ရတာနဲ့လရည်ထွက်ဖို့ကြာနေတယ်။ ထွန်းညိုကတော့ကိုမြတ်သာလီးကိုခိုးစုပ်နေရတာဟာပိုအရသာရှိလှတယ်။ လီးကြီးကကိုသာအောင်လီးလိုမျိုးတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်နဲ့အရွယ်တော်မို့စုပ်ရတာအဆင်ပြေလှတယ်။ ခပ်ကြာကြာလေးစုပ်ပေးချိန်မှာတော့ကိုမြတ်သာလရည်တွေဟာထွန်းညိုပါးစပ်ထဲပန်းထွက်ကုန်တယ်။ ညှီစို့စို့နဲ့စိမ်းရွှင်ရွှင်အရသာရှိတဲ့လရည်တွေကိုထွန်းညိုတခါမှာမမြည်းဖူးပေမယ့်အရသာရှိသလိုခံစားရတာကြောင့်အကုန်မျိုချလိုက်တော့တယ်။ လီးထိပ်မှာကပ်ကျန်ခဲ့တဲ့လရည်တွေကိုပါဆွဲစုပ်ပြီးမျိုးချလိုက်တော့ ကိုမြတ်သာဆီက အင်း ခနဲ့ညဉ်းသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။ ခါးပြန်မတ်လာတဲ့အတွက်ကိုမြတ်သာကိုစုပ်ပေးတာပြီးသွားပြီမှန်းသိလိုက်တာမို့ ဖိုးခွါးလည်း ထွန်းညိုနို့တွေကိုနောက်ကနေလှမ်းဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးလိုးလိုက်တယ်။ 'ရှူးတိုးတိုး..အကုန်နိုးကုန်တော့မှာပဲ.ဖိုးခွါး' လေတိုးသံလောက်သာရှိတဲ့အသံနဲ့ပြောလိုက်ပေမယ့် ဖိုးခွါးကအဆောင့်မပျက်ပေ။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖြောင့်ဖြောင့်ကြီးမတ်ထားပြီး ထွန်းညိုကျောပြင်နဲ့ဖိုးခွါးရင်ဘတ်ကတသားတည်းကပ်နေတာမို့ ဖင်လုံးကြီးကြီးတွေကိုဖိဖိလိုးနေရတာကအရသာကောင်းလှတယ်။ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတဲ့ပြီးဆုံးခြင်းကအချိန်တိုအတွင်းမှာပဲဆိုက်ရောက်သွားတယ်။ လရည်နွေးနွေးလေးတွေကဖင်ပေါက်ကြောင်းတလျှောက်လျှံတက်သွားတဲ့ခံစားမှုမျိုးရလိုက်မိတယ်။ ဖိုးခွါးကတော့ငြိမ်ကျသွားပြီ။ လရည်မထွက်နိုင်သေးတဲ့ထွန်းညိုကတော့ စိတ်တွေချုပ်တည်းမရပေ။ ခုအချိန်လိုးစရာကမိန်းမဖြစ်သူငွေနှင်းသာရှိသော်လည်း အဆင်မပြေလှတာမို့ အိမ်သာထဲသွားကာ ဖိုးခွါးလရည်တွေကိုညှစ်ထုတ်ပြီးကိုယ့်လီးကိုယ်ပွတ်ကာထုချလိုက်တော့မှ လူရောစိတ်ပါကျေနပ်သွားတော့တယ်။