သူကြီးသမက် ထွန်းညို

အပိုင်း (၁၀)

ထွန်းညိုထွက်သွားပြီးကတည်းကငွေနှင်းတျောက်အိပ်ရာထဲဘုန်းဘုန်းလဲတော့တယ်။ အမဖြစ်သူကောအမေဖြစ်သူကပါအားပေးနှစ်သိမ့်ကြပေမယ့်လင်ယောင်္ကျားကအနားမှာမရှိတော့စိတ်အားငယ်လှတယ်။ ဒီကြားထဲအစားလည်းခဏခဏပျက်သလိုတခါတလေဆိုလည်းပျို့အန်ချင်လှတယ်။ 'အမေ...ကျုပ်ရာသီမလာတာလာနည်းနည်းကြာပြီ' 'အို..အဲဒါအခုမှပြောရမလားမိငွေနှင်းရေ...ဟဲ့..ရွှေနှင်းလာစမ်းပါဦးဟယ်' အမေဖြစ်သူအော်ခေါ်သံကြောင့်ထမင်းချက်ရာမှအပြေးတလွှားလေးရောက်လာတဲ့ရွှေနှင်းက 'ဘာဖြစ်လ်ို့လဲအမေ..' 'ညဉ်းညီမရာသီမလာတာကြာပြီတဲ့' 'ဟဲ့..အော်ညဉ်းနှယ်..ခက်လိုက်တာ..ထွန်းညိုရောဒီအကြောင်းမသိဘူးလား' 'ကျုပ်မပြောလိုက်ရဘူး.' 'သွား.ဆေးဆရာသွားပင့်ချေ..မိငွေနှင်းကရောဘာအာသီသရှိတုန်း..အုန်းနွဲ့ကိုပြင်ခိုင်းရအောင်' 'ဘာမှစားချင်စိတ်မရှိပါဘူးအမေရေ..ကိုထွန်းညိုကိုပဲပြန်လာစေချင်တယ်..' ရွှေနှင်းရောအမေဖြစ်သူဒေါ်ကျော့ရီပါသက်ပြင်းချရုံကလွှဲပြီးဘာမှမတတ်နိုင်ပေ။

နေဗလနေတဲ့အိမ်မှာပဲထွန်းညိုကောကံပေါ်ပါလိုက်နေလိုက်ကြတယ်။ နေဗလကအိမ်သီးသန့်ငှါးရမ်းနေထိုင်ပြီးမိဘတွေကတော့သပ်သပ်စီနေကြတယ်လို့သိရတယ်။ ယောင်္ကျားသားသုံးယောက်မို့နေရထိုင်ရတာလွတ်လပ်လှပေမယ့်စားရေးသောက်ရေးကတော့ဖြစ်သလိုပဲစားကြတယ်။ ကံပေါ်မရှိချိန်တိုင်း နေဗလလိုးတာကိုစိတ်တိုင်းကျခံနေရတာမို့ထွန်းညိုတျောက်မြို့ပေါ်ရောက်လာတာပျော်ရွှင်နေမိတယ်။ တခါတရံတော့မိန်းမဖြစ်သူငွေနှင်းကိုသနားလှပေမယ့် ပြင်းပြနေတဲ့နိုင်ငံရေးစိတ်တွေကြောင့်သာလာခဲ့ရတာမို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်နှစ်သိမ့်နေရတယ်။ ဖိုးခွါးကိုတောင်မခေါ်ခဲ့ဘဲငွေနှင်းကိုစောင့်ရှောက်ဖို့ထားခဲ့တယ်လေ။ နိုင်ငံရေးတွေတည်ငြိမ်သွားပြီးလွတ်လပ်ရေးရပြီးမှရွာပြန်တော့မယ်လို့သန္ဓိဌာန်ချထားတော့ဆုံးဖြတ်ချက်အတိုင်းနေသွားတော့မယ်။

ဒီနေ့ကဟောပြောပွဲလေးတခုရှိတာကြောင့်ထွန်းညိုကပွဲလုပ်မယ့်နေရာမှာကူဖို့ရောက်နေတယ်။ နေရာကအထက်တန်းကျောင်းတခုထဲမှာဖြစ်ပြီး ပွဲမစခင်လောက်ကတည်းကလိုအပ်တာတွေကိုဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတယ်။ ကံပေါ်ရော နေဗလပါရှိနေကြပြီး သူတို့ကဟောပြောဖို့အတွက်စီစဉ်နေကြတယ်။ ထွန်းညိုကတော့ စင်လုပ်ပေးတာတွေ၊ နောက်ခံလိုက်ကာတွေပြင်တာတွေမှာကူညီပေးရင်းအလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ 'ကိုထွန်းညို..ကျတော့်ကိုဒါလေးကူပေးဦး'ဆိုကာကြိုးတချောင်းကမ်းပေးတဲ့အေးမောင်ဆီကကြိုးတစ်စကိုလှမ်းယူလိုက်တယ်။ 'ကျတော်ဒီကြိုးကိုအပေါ်မှာချည်မလို့..အောက်ကခုံကိုလည်းထိန်းပေးထားဦးနော်အကို' 'အေး.ညီလေး'။ အေးမောင်ကခုံပေါ်ကိုတက်လိုက်ပြီး အပေါ်ထုပ်တန်းမှာကြိုးတစ်စကိုချည်နေတယ်။ ထုပ်တန်းကမြင့်လွန်းအားကြီးတော့ခုံခုထားရင်တောင်သူ့အရပ်နဲ့သေချာလှမ်းမမှီတဲ့အတွက်ခက်ခက်ခဲခဲလုပ်နေရတယ်။ ထွန်းညိုကတော့ခုံကိုသေချာထိန်းပေးထားရင်းသူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်က အေးမောင်ရဲ့ပုဆိုးအောက်မှာတလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့လီးကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။ လီးကပုဆိုးကြားထဲကနေကုန်းထလာမယ့်အတိုင်းမို့မောက်ကာ လူလှုပ်ရှားတိုင်းသူပါလိုက်ပြီးလှုပ်ရမ်းနေတယ်။ ထွန်းညိုကအာတွေခြောက်လာပြီး ပြေးငုံချင်တဲ့စိတ်တွေတဖွားဖွားဖြစ်လာတော့တယ်။ 'အကို...ရပြီ..ကျန်တဲ့တဖက်သွားချည်ရအောင်' 'အင်းညီလေး..သတိနဲ့ဆင်းဦး' ထွန်းညိုတို့လည်းစင်နောက်တဖက်ကိုသွားပြီးကြိုးချည်ဖို့ထပ်လုပ်ကြတယ်။ ခုနကအတိုင်းပဲပြန်ဖြစ်တာမို့ ထွန်းညိုမှာဖင်ထဲကယားသလိုလို၊ လည်ချောင်းထဲကယားသလိုလိုဖြစ်လာကာ သူပါလီးတောင်လာရတော့တယ်။ နေဗလကိုကြည့်တော့လည်းသူတို့ဟာသူတို့အလုပ်များနေကြပုံပဲ။ တခါတရံအချင်းချင်းအော်ဟစ်ဆူညံနေကြသေးတယ်။ အေးမောင်ကကြိုးသေချာချည်လိုက်ပြီးမှ အောက်ဆင်းဖို့ကြံတော့သူ့လီးနေရာကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေတဲ့ထွန်းညိုကိုသတိထားမိတော့တယ်။ 'ကိုထွန်းညို..သေချာထိန်းထားနော်..ကျတော်ဆင်းတော့မယ်' 'အင်းညီ...ဆင်းပါ..သေချာကိုင်ထားတယ်'။ ခုဆိုစင်ကအပြီးသတ်ပြင်ဆင်ပြီးသွားပြီမို့ ထွန်းညိုနဲ့အေးမောင်တို့လည်းအနားရကြပြီ။ အေးမောင်ကအပြင်ထွက်သွားပြီးဆေးလိပ်ကြမ်းကိုခဲနေတော့ ထွန်းညိုလည်းသူ့နောက်လိုက်သွားပြီး တောင်းသောက်ရတော့တယ်။ 'ကိုထွန်းညိုမိန်းမကရွာမှာကျန်ခဲ့တာလား..ကျတော်ကလူပျိုထင်နေတာ' 'မဟုတ်ပါဘူးကွာ..ကံပေါ်ကငါ့ယောက်ဖလေ' 'အော်...ကံပေါ်ကနဲ့နေဗလကဒီမှာနာမည်ကြီးတွေပဲ..သူတို့ဟောပြောမယ်ဆိုလူတွေလာကြတာမှဝရုန်းသုန်းကား' 'အေး..ငါလည်းသူတို့ဆွယ်လို့ဒီလိုစိတ်ပါလာတာပဲကြည့်လေ..ဟားး...ဟားးးး' သူ့စကားသူသဘောကျကာရယ်ပြီးပြောလိုက်ခြင်းအပေါ်အေးမောင်ကပါလိုက်ရယ်ပေးတယ်။ 'ကိုထွန်းညိုကမိန်းမနဲ့ဆိုတော့မိန်းမတွေကိုလိုးဖူးမှာပေါ့နော်..' '......' 'ကျတော်တော့တခါမှမလိုးဖူးသေးဘူးဗျာ...နေဖို့စားဖို့ရုန်းကန်နေရတာနဲ့နိုင်ငံရေးတဖက်နဲ့ဆိုတော့အဲဒါတွေကိုအချိန်မပေးနိုင်သေးဘူး' 'အေးဆေးပေါ့ကွာ..မင်းကအသက်ငယ်ပါသေးတယ်..နောက်ကျကြုံရမှာပဲ' 'လီးကတော့အမြဲတောင်နေတာပဲ...ထန်သလားလည်းမပြောနဲ့...' ပြောရင်းပုဆိုးပေါ်ကနေလီးကိုဆွသလိုမျိုးကုတ်နေတယ်။ ထွန်းညိုကသေချာကြည့်ရင်း တဖြည်းဖြည်းခေါင်းထလာတဲ့လီးကြီးကိုမျှော်နေမိတယ်။ ထွန်းညိုတို့ကခန်းမအပြင်ဘက်အပင်အောက်မှာမို့နှစ်ယောက်တည်းအေးဆေးဖြစ်နေတယ်။ အေးမောင်ကခန်းမဆီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးဘယ်သူမှမမြင်လောက်မယ့်နေရာကိုနည်းနည်းရွှေ့ကာပုဆိုးခါးပုံစကိုဖြေချလိုက်ရင်းလီးကိုထုတ်ပြလိုက်တယ်။ အမှန်တော့အေးမောင်မှာမိန်းမ၂ခါရပြီးသားစားဘဲကြီးမှန်းထွန်းညိုကတော့မသိချေ။ ရွာမှာအသက်၁၆နှစ်တုန်းကတျောက်ရပြီးအိမ်ထောင်ကွဲကာမြို့တက်လာတယ်။ မြို့ပေါ်မှာပွဲရုံတွေကြားအလုပ်လျှောက်လုပ်ရင်း စျေးသည်တျောက်နဲ့ငြိစွန်းကာတခါအိမ်ထောင်ကျခဲ့သေးတယ်။ ဒီအိမ်ထောင်လည်းမမြဲဘဲထပ်ပျက်ကာ နောက်ဆုံးမှာတော့နိုင်ငံရေးသမားယောင်ယောင်ဘာယောင်ယောင်နဲ့နေဗလတို့ဆီရောက်လာခြင်းဖြစ်တယ်။ အသက်က၂၅ပတ်ချာလည်ထဲဆိုပေမယ့် လီးကတော့အသက်၆၀ယောင်္ကျားတျောက်နီးပါးအတွေ့အကြုံရှိလှသူမို့ လီးကြိုက်တဲ့သူတွေကိုသေချာအာရုံခံမိနိုင်တယ်လေ။ အခုလည်းထွန်းညိုကလီးကြိုက်တဲ့သူမှန်းရိပ်မိတာကြောင့်တမင်ပြနေခြင်းပင်။ ထွန်းညိုမျက်စိအောက်မှာတင်တဖြည်းဖြည်းနဲ့အဆုံးစွန်ထိတောင်လာတဲ့လီးကြီးကအကြောတပြိုင်းပြိုင်းထကာပေါက်ကွဲထွက်မတက်ဖြစ်နေတယ်။ 'ကိုထွန်းညို..စုပ်ပေးချင်လား' '......' ထွန်းညိုခေါင်းကိုကိုင်ကာသူ့လီးပေါ်အသာအယာဖိချလိုက်တော့အလိုက်သင့်ပါလာပြီး နှုတ်ခမ်းသားတွေရဲ့စိုစွတ်ပူနွေးမှုလေးတွေကလီးထိပ်မှာတဝဲလည်လည်။ လီးထိပ်ကိုပဲသေချာစုပ်ပေးကာလျှာစွမ်းပြနေတဲ့ထွန်းညိုအရည်အချင်းကလည်းမခေလှမှန်း အေးမောင်ရိပ်စားမိတယ်။ 'ကိုထွန်းညို..လာဗျာ..တခြားနေရာသွားရအောင်'ဆိုကာအေးမောင်ကဦးဆောင်ထွက်သွားပြီးထွန်းညိုကနောက်မှလိုက်လာခဲ့တယ်။ ခန်းမနဲ့ဝေးရာစာသင်ခန်းတခုထဲကိုဝင်သွားပြီး အေးမောင်ကပုဆိုးကိုအကုန်ချွတ်ချလိုက်တော့ ထွန်းညိုလည်းဒူးထောက်ကာလီးကိုအားပါးတရစုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ လီးစုပ်ရတဲ့အရသာကအရမ်းကောင်းလွန်းတော့ ဘယ်သူ့ကိုပဲတွေ့တွေ့လီးပဲပြေးစုပ်ချင်နေမိတဲ့အထိထန်တတ်နေပြီ။ လီးကိုအရင်းကနေကိုင်လျက်ထုကာလီးစုပ်ပေးနေတော့ အေးမောင်လည်းခါးကော့လျက်ဇိမ်ယူနေတယ်။ 'ကောင်းတယ်..ကိုထွန်းညို..ခင်ဗျားစုပ်ပေးသလိုမျိုးဘယ်သူမှမလုပ်ပေးဖူးဘူး' 'ဟမ်..တခါမှမလိုးဖူးဘူးဆို' 'ဟို...ကျတော်ပြောချင်တာကဘယ်သူ့ဆီကမမှမရဖူးဘူးလို့..အကိုကပထမဆုံးလို့ပြောချင်တာ..ဟဲ...ဟဲ' '.....' ထွန်းညိုလည်းဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ လီးကြီးကိုပဲဆက်စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ လီးကိုဘေးတဖက်တချက်စီကနေယက်လိုက် ဘောထုပ်တွေပါငုံလိုက်နဲ့ သာယာမှုအပြည့်ပေးနေမိတယ်။ ခုနကပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်ထားရတော့ဘောထုပ်တွေဆီကချွေးနံ့ပြင်းပြင်းလေးရနေပေမယ့် ထွန်းညိုဂရုမစိုက်ဘဲဆက်ကာငုံပေးထားလိုက်တယ်။ နောက်တပြန်အနေနဲ့လီးကိုအဆုံးထိငုံလိုက်ပြီးဘောထုပ်ကိုပါပါးစပ်ထဲသွင်းဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ ပါးစပ်ကိုတတ်နိုင်သလောက်ကျယ်ကျယ်ဟထားလိုက်ပြီးတွဲကျနေတဲ့ဘောထုပ််ကိုဆွဲသွင်းလိုက်တော့ လီးအုံတခုလုံးကပါးစပ်ထဲမှာအပြည့်ဖြစ်နေတယ်။ ဒီလိုအတွေ့အကြုံကနှစ်ယောက်လုံးအတွက်အသစ်မို့အထူးကောင်းနေကြတာမှာပြောစရာမလိုအပ်ပေ။ လီးအုံတခုလုံးကိုပြန်ထုတ်လိုက်ချိန်မှာလီးကြီးကတံတွေးတွေနဲ့ရွှဲစိုလျက်ရှိပြီးလီးထိပ်မှာလည်းပြောင်လက်နေကာလရည်ကြည်တွေကပါးစပ်နဲ့တန်းလန်း။ လျှာကိုထုတ်ကာလီးချောင်းကြီးနဲ့တဖတ်ဖတ်ရိုက်လိုက်ပြီးထပ်မံစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အားရလောက်အောင်စုပ်ပေးပြီးမှ ထွန်းညိုကစာရေးခုံပေါ်တခုမှာလက်ထောက်ကာကုန်းပေးလိုက်တယ်။ အေးမောင်ကပုဆိုးကိုလှန်လိုက်ပြီး ပေါ်လာတဲ့ဖင်လုံးကြီးကိုတချက်နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်ကာ 'ကောင်းလိုက်တဲ့ဖင်တုံးကြီးကွာ...ငါလ်ိုး'။ ထပ်ပြီးတော့ဖင်နှစ်လုံးကိုလက်နဲ့ဖြဲလိုက်ပြီးဖင်ပေါက်တည့်တည့်ကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီးလက်ခလယ်နဲ့လက်ညှိုးထိုးကာနူးနှပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဖင်ပေါက်ကလက်ချောင်းတွေကြားမှာစူပွအာလာပြီးအလိုးခံဖို့အသင့်ဖြစ်နေတော့ အေးမောင်ကလီးကိုထည့်ချလိုက်တယ်။ 'အားးး...ကောင်းတယ်ကွာ...လိုးပေး..အားးးး' ခပ်သွက်သွက်လေးလိုးနေတဲ့အေးမောင်ကလည်းအောက်ကမညဉ်းမညူခံပေးနေတဲ့ထွန်းညိုကြောင့်လိုးရတာအားပါးတရရှိလှတယ်။ ဖင်လုံးညိုညိုကြီးတွေကတချက်လိုးတိုင်းတခါစီတုန်ခါသွားတာမို့ခပ်စိပ်စိပ်လိုးချက်တွေအောက်မှာတလှုပ်လှုပ်နဲ့ခါရမ်းနေတယ်။ အပေါ်အင်္ကျီကိုကျောလယ်တိပင့်တင်လိုက်တော့ လှပတဲ့ကျောပြင်နဲ့ခါးသိမ်သိမ်လေးကပနံတင့်လှတယ်။ 'ကိုထွန်းညိုဖင်ကြီးကအားရစရာကြီးဗျာ..လိုးရတာဇိမ်ရှိလှတယ်' ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ညှပ်ကိုင်ပြီးခါးအောက်ပိုင်းကိုပဲလှုပ်ကာဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ထွန်းညိုလည်းကောင်းသထက်ကောင်းလွန်းနေတယ်။ 'လ်ိုး..ညီလေး..အားရအောင်လိုး...ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးညီ..အကို့ဖင်ကြီးပြဲထွက်သွားအောင်လိုးပေး..အားးးးး' ရှေ့ကနေလည်းကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျဆောင့်ပေးကာအလိုးခံနေတဲ့ကိုထွန်းညိုကတော်တော်ထန်လွန်းနေတယ်။ 'ကိုထွန်းညိုပက်လက်လှန်ပေးဗျာ' လက်ထောက်ကုန်းထားတဲ့စာရေးခုံမှာပဲပက်လက်လှန်ပေးလိုက်ပြီးခြေထောက်တွေကိုပါအလိုက်သင့်မြှောက်ပေးလိုက်တယ်။ ဖင်ပေါက်ကစူအာထွက်နေပြီး ခုနကလိုးထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့်ပြဲအာနေသယောင်ဖြစ်နေတယ်။ အေးမောင်ကဖင်ပြဲကြီးကိုလက်၃ချောင်းနဲ့ထပ်ချဲ့လိုက်ပြီးမှလီးကြီးကိုပြန်ထည့်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝမှာနူးညံ့ကာလီးကြီးဆောင့်လိုးသမျှကိုချောချောရှူရှူလက်ခံလျက်ရှိိတယ်။ လီးကြီးနဲ့အတူကပ်ပါလာတဲ့ဖင်ဝကအသားစိုင်တွေကလည်းလိုးရသူအေးမောင်ကိုပိုပြီးစိတ်ကြွစေတယ်။ ခြေထောက်ကိုထောင်လျက်ကွေးကာဒူးနေရာမှလက်နဲ့ပင့်ပေးထားတဲ့ထွန်းညိုကအထိန်းအကွပ်မဲ့စွာအလိုးခံနေရပြီးအောက်ကစာရေးခုံမှာအသံတကျွီကျွီမြည်လျက်ရှိတယ်။ 'အား..ကောင်းလိုက်တာဗျာ...နေ့တိုင်းလိုးပေးချင်တယ်..' 'လာခဲ့လေ...နေဗလအိမ်မှာနေတာ...နေ့တိုင်းအလိုးခံပေးမယ်..လီးတောင်ရင်လာခဲ့တော့' 'အား..တကယ်နော်..ကျတော်နေ့တိုင်းလာလိုးမှာ' 'အိုးးး..လာလိုးကွာ...အားးး' အေးမောင်ရဲ့ချပ်ရပ်ကပ်နေတဲ့ဗိုက်သားတွေကိုပွတ်ကာအလိုးခံနေရင်းပြောလိုက်တယ်။ 'အားး..ကိုထွန်းညို..ကျတော်ပြီးတော့မယ်..လရည်သောက်ချင်လား' 'အင်း' လိုးလက်စလီးကိုဖင်ထဲကထုတ်လိုက်ပြီး ထွန်းညိုကိုဒူးထောက်ထိုင်စေလိုက်တယ်။ အေးမောင်ပြောတဲ့အတိုင်းထိုင်လိုက်တော့ ထွန်းညိုမျက်နှာနားလီးကိုကပ်ကာဂွင်းထုရင်း 'ပါးစပ်ဟပေးထား..ကိုထွန်းညို..ကျတော့်လရည်တွေကိုတစက်မကျန်သောက်ပေးရမယ်..ဟထား...' ထွန်းညိုလည်းအပျက်မတျောက်လ်ိုတခြားယောင်္ကျားတျောက်ရဲဲ့လီးကြီးရှေ့မှာပါးစပ်ဟလျက်လျှာထုတ်ကာလရည်ကိုမျှော်နေတယ်။ 'အားး..အားးး...အားးးး' အော်သံတွေနဲ့အတူဖြူဖြူနှစ်နှစ်လရည်တွေကမျက်နှာအနှံ့ပေကျံသွားပြီး တချို့တလေကလျှာပေါ်စီးကျသွားတယ်။ ထွန်းညိုလည်းပေကျံနေတဲ့လရည်တွေကိုမသုတ်သေးဘဲကိုယ့်လီးကိုယ်ဂွင်းထုနေလိုက်ပြီးမှ လရည်တွေကိုကြမ်းပြင်ပေါ်ပန်းထုတ်လိုက်တော့တယ်။