愛 | Tokyo Revengers

İzana × Kazutora

"Oturabilir miyim?" Kazutora'yı derin düşüncelerinden arındıran ses İzana'ya aitti. Son bir kaç gündür yalnız kaldığını fark ettiği bedeni bugün de tek başına yemek yerken görünce yanına gelmek istemişti. Kazutora kısa bir baş onayı ile kendisini masaya kabul ederek oynadığı yemeğini bitirmeye çalıştı.

"Sen iyi misin? Biraz tuhaf görünüyorsun?" Kazutora ağzına atacağı lokmayı geri tabağa bırakıp şaşkın bakışlarını karşısında oturan bedenin üzerinde gezdirdi. Kendisine hal hatır soracak birileri kalmamıştı etrafında. İzana'nın öylece gelip masasına oturup üzerine bir de durumunu sorması garip hissettirmişti Kazutora'yı.

"İyiyim teşekkür ederim."

"Canın mı sıkkın senin? Bir şey mi oldu?"

"Önemli bir şey değil. Babamla tartıştım."

"Bu senin için normal mi?" Kazutora kısa bir tebessüm sunarak bakışlarını yemek tepsisine indirdi. Babası her aradığında canını sıkacak bir şey söyleyip kavga çıkarmazsa asıl sorun o zaman başlardı. Fakat zamanla rutin bir hale dönüştüğü için ilk başlarda olduğu gibi Kazutora'yı ağlatacak raddeye gelemiyordu.

"Asıl birbirimize laf saymazsak sorun var demektir."

"Çok karmaşık bir aile yaşantın var. Anlamakta güçlük çekiyorum."

"Hiçbirimiz birbirimizi sevmiyoruz. Var olduğumuz için katlanıyoruz sadece." İzana gerçekten garip bir aile yapısına sahip olduğunu düşünerek yemeğini yemeye koyuldu.

"Senin ailen nasıl peki? Mikey'le nasıl kardeş olabiliyorsunuz?"

"Kardeş değiliz."

"Nasıl yani?"

"Aslında hiçbir kan bağımız yok. Onlar beni kardeşi olarak görüyorlar." Kazutora öğrenmiş olduğu yeni bilgiyle şaşkınlığını gizleyemezken son lokmalarınıda ağzına tıkıştırdı.

Yemekten sonra birlikte takılan ikili kendileri hakkında birçok şeyi paylaşmış ve birbirlerini daha iyi tanıma aşamasına girmişlerdi. Önce Kazutora aile yaşantısını anlatmış ve İzana'nın imrendiği gibi bir ortama sahip olmadığını belirttikten sonra sıra İzana'ya gelmişti.

Hayatının nasıl başladığını ve buraya kadar nasıl geldiğini Kazutora'nın aklını karıştırmayacak şekilde anlatıp çokta mükemmel bir hayat yaşantısı olmadığını göstermişti. İkisi de birbiri için üzülürken tüm bu konuşmalar sonrası çok fazla ortak yönlere sahip olduklarını fark etmişlerdi.

"Bir keresinde babam beni sigara içerken yakalamıştı. O günden sonra bir daha kullanmadım hiç."

"Dövdü mü?"

"Dövmek yanında az kalır. Canımı çıkarıyordu neredeyse. Ve hepsi de bir sigara yüzündendi."

"Babana ayar oldum desem?"

"Herkes aynı şeyi söylüyor." Kazutora her ne kadar gülerek anlatsa bile acısı derinlerde bir bıçak gibi saplanıyordu. Kendisinden sonra bir çocuk daha yapmadıkları için mutluydu. Kendisi bu kadar rezil bir hayat sürmüşken kardeşinin de aynı şeyleri yaşamasını istemezdi.

"Evden kaçtıktan sonra nereye gittin? Kim baktı sana?"

"Bir hafta kadar sokaklardan kaldım. Sonrasında Baji tutup götürdü kolumdan. Benim en büyük şansım oydu."