Fələyin oyunu

bölüm 18

Hayatda başımıza her an bir şey gele bilir.Ancak biz bunları yaşayarak görüceğimiz için olacaklardan önceden bihaber oluyoruz.Azerin elindeki kutuya bakıp ne olduğunu anlamaya çalıştım.
-Azer ben hiç bir şey sipariş vermedim ki?Bir yanlışlık olmasın?
-Yox,kuryer sənin adını dedi.Bu aralar hər şey qarışıq idi.Bəlkə əvvəlcədən nəsə sifariş vermişdin,amma indi unutmusan?
Azere hak verip elindeki kutuyu alıp salona geçtim.Azer Ferehi kucağına almış onunla oynuyordu.Kutuyu açtığımda içinden bir kutu daha çıktı.
-Ya sabır,ya selamet.Tövbe tövbe.
-Hafsa,bəlkə bir az sakitləşəsən.Əllərin əsir.Sadəcə bir qutudur.
Derin nefes alıp küçük kutuyu açtım.İçinden çıkan kolyeye anlamsız bakışlar atmaya başladım.Gözümün önüne gelen anılarla sanki tüm dünya durdu.
Küçük kız her zaman annesini izlemeyi,iş yaptığı sırada kuyruk gibi arkasında gezmeği severdi.Uykudan uyandığı gibi evde annesini aramaya başlamıştı.Annesini mutfakta bulduğunda kıkırdayıp ellerini bir-birine çırptı.Annesi çıkardığı ses sonucu onu fark etti.
-Annesinin boncuğu uyanmış mı?Gel bir sarılalım.Özledim kız seni.
Küçük kız kıkırdayıp annesinin kucağına çıktı.Annesi onu öpücük yağmuruna boğdu.Küçük kız annesinin boynunda olan kolyeye dikkat kesildi.
-Ane bu ney?
-Kolye kızım.Sen büyüyünce bunu sana vericem.Sen büyüyene kadar bu kolye bana emanet.
-Geyçekten mi?
-Gerçekten.Hadi bana yardım et kızım.Baban birazdan gelir.
Gözlerimin dolmasıyla eşzamanlı olarak hıçkırarak ağlamaya başladım.Elimi ağzıma kapatarak sesimin çıkmasına engel oldum.Tıpkı çocukluğumdakı gibi.
Elimin üstünde bir el hiss ettim.
-Hafsa, mənim yanımda səsini susdurmağa çalışma.Qışqır,bağır-çağır,vur,qır,döy.Amma özünə bu zülümü vermə.Ağla,ağlamağını məndən gizlətmə.Sakitləşdikdən sonra istəsən nə olduğunu danışarsan.İstəməsən birlikdə susarıq.
Azer sözleriyle beni sakinleştirmeğe çalışıyordu,başarıyorduda.
-Azer.
-Haycan.
-Bu…bu kolye annemin.Çocukken bunu büyüdüğümde bana vereceğini söylerdi.
Konuştukça genzim sızlıyordu.Buda ağlamama sebep oluyordu.
-Hiç boynundan çıkarmazdı.Bir gün boynundakinin ne olduğunu sordum.Bana kolye olduğunu ve büyüdüğümde bana vereceğini söyledi.Şu sözünü hiç unutmam,Sen büyüyene kadar bu kolye bana emanet.
Azer bana sarılmış ne konuştuğumu dinliyordu.
-Normalde her gece uyanıp annemi kontrol ederdim.Ama ne oldusa,o gece uyanmadım.Ben annesine aşık bir çocuktum.Annem iş yaparken onun arkasında dolanmayı ona soru sormayı severdim.Uykudan uyandım evin içinde annemi aramaya başladım.Kaç kez evi turladığımı bilmiyorum.En son babam olacak adam eve geldi.Annemin gittiğini söyledi.
Küçük Hafsa annesini evde aramaktan yorulmuştu.Ama annesi nereye saklanmışsa onu bulamıyordu.Sonra kapının açılma sesi geldi.Kız heyecanla kapının önüne gitti.Babasını gördüğünde bütün heyecanı söndü.
-Baba ane neyde?
-O çok sevdiğin annen varya,seni terk etti.O sensiz mutlu.Çıkıp gitmiş.Sende çekil gözümün önünden.
Küçük kız babasının dediklerini anlamıyordu,ancak annesinin mutlu olması onuda mutlu ediyordu.Her şeyden habersiz…
-Bazen diyorum ki,keşke annemi o gece yine kalkıp kontrol etseydim, keşke belki gitmezdi.Sonra diyorum ki,iyi ki gitmiş.Babamın zülmüne daha fazla katlanmadığına şükür ediyorum.
-Hafsa,sən mənim gördüyüm güclü qadınlardansan.Deməli,o gün o olmalı imiş.Olanla,ölənə çarə yoxdur.Bəlkə də belə məsləhətli imiş.
-Azer senden bir şey rica ede bilirmiyim?
-Məndən nə istəsən eləyəcəyimi bilirsən.Təki sən istə.
-Bana annemi bulurmusun?-sesim çocuk gibi çıkıyordu.
-Əminsən?Mənim üçün ananı tapmaq problem deyil.Mən sənin yaxşılığını istəyirəm.
-En azından onu uzaktan görmek istiyorum.Onunla yüzleşmek istiyorum.Bana bu kolyeyi göndermiş ya neden daha önceden göndermediğini öğrenmek istiyorum.
#######
Ağlamaqdan yorğun düşmüş qadını Azər yatağına uzatdı.Üstünü örtüb,alnını öpdü.Təbii ki,onun istəyini yerinə yetirəcəkdi.Hafsanın anasını tapacaqdı.Azər Hafsanın onun həyatına girməsinə təsadüf olaraq baxmırdı.Bu tamamən alın yazısı idi onun fikrincə.
Azər Türkiyədə güvəndiyi dostlarından biri ilə əlaqə saxladı.
-Alo.Merhaba abi.
-Selamun Aleyküm kardeşim.Nasılsın?
-İyiyim abi.Seni sormalı.
-Yuvarlanıp gidiyoruz işte.Benim senden bir ricam olacak.
-Buyur abi.Kimi buluyoruz?
-Halime Öztürkü buluyoruz.20 yıla yakındır kayıp.
-Abi hiç şüpeli bir isim gibi gelmedi bana.Bu kadın kim?
-Kişisel bir mesele.Sen bilgileri bana atarsın.
-Tamam abi,ama 20 yıla yakındır kayıp olduğu için bulmam bir az zaman alır.
-Sıkıntı değil,bana haber edersin.Hadi Allaha emanet ol.
-Eyvallah abi.
Azər balkona çıxıb şəhərin qaranlığını izləməyə başladı.Beynində fırlanan fikirlər onun daxili aləminidə qaranlığa bürüyürdü.

Bu bölüm mənim üçün çətin yazılan bir bölüm idi.İndiyə qədər mənə qəribə hisslər keçirdən bir bölüm olmamışdı.Gələcək bölümdə görüşmək üzrə.💜