Fələyin oyunu

bölüm 25

Şu yaşıma kadar yaşadığım vedalar hep canımı acıtırdı.Hepsinde göz yaşı,kalp yarası vardı.Şimdi yaşadığım vedada da bir yanım buruktu,bir yanım huzurlu.Az önce annem ve kardeşimle vedalaşıp evimize dönmek için yola çıkmıştık.Yüzümde geçmişimde bana yük olan şeyleri çözmenin mutluluğu vardı.Başımı çevirip tüm dikkati ile araba süren Azere baktım.Hafif çatılmış kaşları,keskin çene kaslarıyla oldukça ciddi ve yakışıklı duruyordu."Ben ne diyorum?"diye kendime kızmaya başladım.
-Xanım qız,mənə niyə elə diqqətlə baxdığını soruşa bilərəm?
-Yok öyle bir şey.Onu da nereden çıkardın?
-Xanım qız mən səni görürəm.
-Yanlış görüyosunuzdur o zaman Azer bey.
-Elə olsun Hafsa xanım.Evimizə çataq mənim gözümü müalicə eliyərsiniz.
-Yanlız benim ilgi alanıma girmiyor.
-Olsun.
Kafamı çevirip çocuk koltuğunda oturan Ferehe baktım.Uyuyormuş.Bu çocukta arabaya biner-binmez uyuyordu.Telefon sesiyle önüme döndüm.Ama benimki çalmıyordu.Azerin telefonu arabaya bağlıydı.Bunu umursamadan telefonu açtı.
-Alo.
-Alo,salam oğlum.
-Salam ana.Necəsən?Neynirsən?Sevinc necədi?
-Yaxşıyam.O da yaxşıdı.Heç nə sənin üçün darıxıram.Səndə yığıb məndən xəbər bilmirsən.Küsmüşəm səndən.
Azer annesinin sözlerine gülmeye başladı.
-Anacan,işum çox olur.Ona görə də,səninlə çox danışa bilmirəm.Həm iki gün əvvəl səninlə danışmamışdıq ki?Haqqıma girirsən elə bil bir az.
-Nəysə,mənə de görüm sən nə vaxt gəlirsən bura?
-Ana, hələ onu məndə bilmirəm.
-Gəlməmişdən əvvəl xəbər elə haaa.
-Baş üstə.
-Qaqaş,xəbər eləmə.Qonşuluqda kimin bekar qızı var həmin qonşuları bizə çağıracaq.Ananın yeni məqsədi səni evləndirməkdi.
Telefonun o tarafından gelen kız sesiyle ve söyledikleriyle gözlerim fal taşı gibi açıldı.Bakışlarımı Azere çevirdim.Azerde bana bakıyordu.
-Ana bax elə şeylər eləmə.Həqiqətən gəlməmişdən əvvəl xəbər vermərəm.
-Qız deyə böyüt,boya başa çatdır.Qurduğun bütün planları getsin qardaşına çatdırsın.
-Əsəbləşmə ana mənim balacama.Hələ uşaqdı, ağlı kəsmir.Amma səndə dediyini eləmə.
-Qaqaş,mən sənin tərəfini tutum sən mənə de ki,balacadı.Çox böyük ayıbdı.Çıçıçıçı,ayıbdı səndən gözləməzdim.Bax mamanı qoyaram bir qırağa özüm səni evləndirərəm ha.Nazilə xalanın qızı hələ də məni görəndə məndən əvvəl səni soruşur.Nömrəni verərəm bütün gün başını xarab eləyər.
-Sən mənim gözümdə hələ də böyüməmisən.Dərslərin necə gedir?
-Yaxşıdı,həmişəki kimi.Deyəsən,sən gələnə mən məzun olacam.
-Lap yaxşıda.Sənin universitetə getmək dır-dırını eşitmərəm.Nəysə,maşın sürürəm.Özünüzə yaxşı baxın.Sizi birinci Allaha,sonra bir-birinizə əmanət edirəm.
-Səndə özünə yaxşı bax.Allaha əmanətsən.Öpürəm üzündən və gözlərindən.
Vedalaşıp kapattılar telefonu.Ailesiyle arası çok iyiydi.Aslında Azerin bu kadar ince düşünceli olmasında da bence annesinin büyük katkısı vardı.
Azər Rüstəmovun dilindən:
Başımı çevirib sağ tərəfimə baxdım.Hafsa qollarını sinəsində bağlamış,başını oturacağa sökəyib yatmışdı.Arxa aynadan uşaq oturacağında yatan qızıma baxdım.İkisidə həyatıma anidən girib həyatım olmuşdular.Yol qırağında bir restoran görüb maşını saxladım.
-Hafsa,Hafsa.
-Hım.Noldu?Aa ben uyumuşum.Güya sana eşlik edecektim.
-Yemək yeyək sonra yenə davam eləyərik.
-Tamam olur.Yemeğe hayır diyemeyeceğim vallahi.
Yanımda əvvəlki kimi sıxılmaması çox xoşuma gəlirdi.Bəzən nəyəsə əsəbləşib qaşqabaq eləməyi,utananda yanaqlarının qızarmağı,qorxanda əllərinin titrəməyi,təəccüblənəndə gözlərinin böyüməyi mənə yaşadığımı xatırladırdı.Maşından enib restorana girdik.Fərəh oyanıb ətrafa baxmağa başladı.
-Atam oyandın sən?
-Gığ.
-Nəyə baxırsan sən?
Başımı qaldırıb Fərəhin baxdığı yerə baxdım.Bizim kimi olan bir gənc ailəyə baxırdı.Daha doğrusu onların oğluna baxırdı.
-Azer öyle bakmayı kesermisin, lütfen?Fereh küçücük bir kız ve sen onu küçücük bir oğlandan kıskanıyorsun.
-Fərəh,qızım,ata burdadı.Bax ondan daha yaraşıqlı atan burdadır.
Fərəhin qəribə və qaşları çatılmış bir formada üzümü izləyən baxışları ilə qarşılaşdım.Hafsanın gülməsi ilə baxışlarım ona çevrildi.
-Fereh senin dediklerine pek inanmış gözükmüyor.
Gülməkdən Hafsanın gözü yaşarmışdı.Fərəh öz işində idi.Həmin oğlan uşağı Fərəhə göz vurdu.Qaşlarım təəccüblə havalandı.Bizim kimi o ailə də uşaqları izləyirdi.Oğullarının göz vurduğunu görəndə onlar da gülməyə başladı.
-Hafsa,qızım əldən gedir.
-Saçmalama Azer.Çocuk daha onlar.Hem kızının çok güzel olması daha başına çok dert açıcak.
Dediklərini qəbullanıb yeməyimi yeməyə başladım.Həmin ailə bizdən öncə durub getdilər.
-Azer inanmıyorum sana.Onlar gidince derin nefes aldın.Bu kadar mı dert oldu sana bu?
Hafsanın sözləri ilə mən də gülməyə başladım.Yeməyimizi yeyib yenidən yola düşdük.Evə çatanda çox yorulmuşduq.Yenə də onlarla yenidən evimizə sağ-salamat dönməyimizə şükür elədim.Evə girib hərə öz otağına keçdi.
Hafsa Rüstəmovanın dilindən:
Eve girdiğimizde Ferehi yatağına yatırdım.Azer kendi odasına gitmişti.
Uyuyup-uyanıp mutfağa geçtim.Yemeği hazırlayıp evi temizlemeye giriştim.Gelen sesle kafamı kaldırdım.Azer giydiği üniformayla telefonunu pantalonunun cebine attı.
-Azer işe mi gidiyorsun?Yemek hazırdı yiyip gitseydin.
-Hafsa məni tapşırığa çağırırlar.
-Ne kadar sürer?Ne zaman dönersiniz?
-Onu bilmirəm.Özünüzə yaxşı baxın.İmkan tapdıqca sənə yığacam.
Bir şey yapmak istiyorda çekiniyor gibi hali vardı.
-Kendine çok dikkat ediceksin.Her kurşunun önüne atlama.Su gibi git,su gibi gel.
Bunu dememle bana sarıldı.Hemen ellerimi beline sardım.Doya-doya sarılmasına izin verdim.Hayatın ne getireceğini hiç kimse bilmiyordu.Azerden ayrılıp salona koştum.Ferehi kucaklayıp yeniden kapının önüne çıktım.Ferehi kucağına alıp onu da kokladı.Boynundan,yanağından,en sonda alnından öptü.Ferehi bana uzattıktan sonra benimde anlımdan öpüp kapıdan çıktı.Arabasına binip gözden kaybolana kadar pencereden Ferehle onu izledik.