salvatore

9

Upuzun bir bölüm...
Bölüm şarkısını en sona bırakacağım.
Yorum yapmayı unutmayınnn, iyi okumalar❤️

•

-Hakim Bakış Açısı-

Üzerindeki kalın ceketi vücuduna geçirirken derin bir nefes aldı. Aynadaki kendisine kısa bir bakış atıp gözlerini pencereden dışarıya çevirdiğinde dolunaya çok az kaldığını fark etmişti.

Ceketinin iç cebine silahını yerleştirdi ve üstüne her zamanki parfümünden bir fıs sıktı.
Bedeninin her bir zerresinde hissettiği sinir ve hırs, her geçen saniye daha da büyüyordu.
Birazdan sevdiği adamı kaçıran o alçağın işini bitirecekti.
Ve önceki seferin aksine, ona hiç olmadığı kadar acımasız olacaktı.

"Cidden sana inanamıyorum Cenan, neden gerçeği söylemedin Soner Bey'e?"

"Bilmesine gerek yoktu."

"Ne demek bilmesine gerek yoktu? Ya Cenan kendine gel artık, o Arif denen çocuk seni kendi elleri ile vurdu. Sense hâlâ onu koruyorsun! Soner Bey'in sana yapacaklarını hiç mi düşünmüyorsun?"

"Çok konuşuyorsun Ömer, bu kadar çene çalacağına bizimkiler hazır mı diye kontrol et. "

Arkadaşına alınmış gibi bir bakış attı Ömer ve  gözlerini kapıya doğru çevirdi.

"Herkes hazır."

Cenan ise bu cevaba karışılık korkutucu bir sakinlikle "Güzel" diye mırıldanmış ve kapıya doğru ilerlemişti.

İki arkadaş odadan çıktılar ve saniyeler içerisinde şatonun bahçesinde kendilerini bekleyen diğer vampirlerin olduğu alana gittiler.

"Her şey hazır mı?"

Diye sordu Cenan kendisine bakan gözlere hitaben, tek bir hata bile istemediğini belli eden bir ses tonuyla.

Tüm vampirler kafasını salladı.

Cenan onlara korkutucu gülümsemesini bahşettiğinde kendisini hiç olmadığı kadar hırslı hissediyordu.

"O kurtların derisini yüzmeyi her şeyden çok istediğinizi biliyorum ama unutmayın, birazdan yapacaklarınızda duygularınız sizi yönetmesin. Siz duygularınıza hükmedin, ancak o zaman başarıya ulaşırız."

---

Arif'ten...

Ellerim kollarım bağlı bir şekilde sonumun gelmesini bekliyormuşum gibi öylece duruyordum bu karanlık mahzende.
Elimden gelebilecek hiçbir şey yoktu.
İlk birkaç saat, birinin beni gelip kurtaracağını düşünsem de geçen zaman dilimiyle bu umudumu yitirmiş, sadece başıma gelecekleri beklemeye başlamıştım.

Benden kat ve kat yüksek bir yerde konumlanmış küçük pencereden yansıyan ayı seyrediyordum.
Düşüncelerimde sadece Cenan vardı.
Ölüp ölmeyeceğim artık pek de umrumda değildi, tek dileğim Cenan'ın sağlıklı kalması ve tüm bu kötü şeylerden uzak durmasıydı.

Ama durmayacağını biliyordum.
Kerim Cenan'dan intikam almadan,
Cenan da onun işini bitirmeden durmayacaktı.

Uzun bir gecenin yaklaştığını hissediyordum.
İçimde garip bir duygu vardı.
Korkmuyordum ama sanki kalbimi sebepsiz bir hüzün bulutu kaplamıştı.