salvatore

12

Yorumlarınızı bekliyorumm.
İyi okumalarrr.

•

Cenan'dan...

"Yazıda belirttiğim gibi, olası bir ayaklanma durumunda bizzat görev alacağımı Soner Bey'e bildirdim. Karşılığında da hiçbir şey istemedim, sadece onunla bir mesele hakkında konuşmam gerekiyor. Çok acil, lütfen bunu ona bildirin."

"Cenan Bey, dediklerinizi elbette Soner Bey'e ileteceğimizden emin olabilirsiniz ama Soner Bey'in bir haftalığına izin aldığını ve yurt dışında olduğunu unutmamalısınız. Bizim elimizden ancak haber vermek gelir."

"Tamam, bir an önce haberi iletin o halde. Ve buna karşılık cevap gönderirse de bana bildirmeyi unutmayın."

Karşımdaki adam söylediklerime karşın büyükçe kafasını salladığında sabahtan beridir önünde durduğum kapının önünden çekilmiştim.
Hızlı adımlarla çıkışa ilerlerken aklımda olan tek şey Arif'ti.
Çünkü büyük bir tehlike ile karşı karşıyaydık ve ona zarar gelecek diye günlerdir diken üstünde duruyordum.

Eğer tahminlerim doğruysa ve eğer böyle bir şey mümkünse, iki gün öncesinde başımıza gelen olayın tek bir açıklaması olabilirdi.

O da, önceki hayatımdaki Arif'in hâlâ yaşıyor olmasıydı.

Ve eğer yaşıyorsa illa ki beni bulup sevdiklerime zarar vermeye çalışacaktı, biliyordum. Bu yüzden korkuyordum.
Arif ile benzerliğini kullanarak beni oyuna getirebilirdi, ki zaten getirmişti.

Ama bunun bir daha olmasına izin veremezdim.

Bu yüzden Soner Bey ile görüşmeli ve bu meseleye bir açıklama bulmalıydım.
Çünkü cevaplar bir tek ondaydı.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp ilerlemeye devam ettim. Hemen şatoya gidip Arif ile aklımdakilerle ilgili konuşmam gerekiyordu.
Olası herhangi bir şeye karşı önlem almak için plan yapmalıydık.
Her şeyden öte, onu tüm bu meselelerimden uzak tutmak istiyordum. Geçmişteki sorunlarımın onu bulmasına izin veremezdim.
Onu her şeyden ve herkesten korumalıydım.

Şatoya geldiğimde adımlarımı yavaşlatırken gözlerimle bir yandan da etrafı tarıyordum.
Onu buradan ayrılmaması konusunda tembihlemiştim, muhtemelen odasında olmalıydı.

Tam adımlarımı merdivenlere yönlendirecektim ki mutfaktan çıkan beden ile duraksadım.

Ayşegül bana imalı bir şekilde bakıyordu.

"Arifçiğini arıyorsan odasında, zaten hiç çıkmadı bugün."

"Neden imalı tavırlarından vazgeçmiyorsun?"

"Gayet de normal bir imada bulunuyorum ben Cenan. Sakın kardeşimin aklını çelmeye çalışma. Senin yüzünden ona bir şey olursa o zaman ölümlerden ölüm beğen kendine."

Öfkeli bakışlarını kısaca üstümde gezdirdikten sonra şatodan çıktı.
Arkasından birkaç saniye öylece bakarken son kurduğu cümlenin ağırlığı ile yüzleştim.

Benim yüzümden ona bir şey olursa...

Kafamı iki yana salladım hızlıca.
Öyle bir şey olmayacaktı.