Buket Ayaz, Kraliçe takma adıyla popüler olmuş bir yazardır. Türkiye'nin en başarılı yazarları arasında parmakla gösterilir. İşinde başarılı olmayı kafasına o kadar çok takmıştır ki hırsı için yapamayacağı şey yoktur ve sırf yeni kitabı için bilmedi...
Yeni bölüm ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Yorum yapmayı ve yıldıza basıp bölümü oylamayı unutmayın please.
Bölüm şarkısı- ?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Peyami pardon Mert Ali Ulusoy
Yalnızlıktan yana insanlar vardır ama yalnızlığa dayanabilen yoktur.
Bu sözü izlediğim bir animede duymuştum ama hangisi olduğunu anımsayamıyorum. Ben yalnız olduğum için sürekli yalnızlığı övmeye çalışmış ve iyi yanlarını görüp kendimce kendime teselli vermiştim. Çünkü o kadar yalnızdım ki benim ne kadar yalnız olduğumu fark eden birisi yoktu. Öyle birisi olmadığı için teselli edecek birisi de yoktu. Üzücü ama gerçekti.
Yalnız olmayı bir yere kadar tolare edebildiği hatırlıyorum. Mesela öğlenleri okulda yemek yerine eve giderdim. Çünkü okulda benimle yemek yiyebilecek arkadaşım yoktu.
Üniversitede de kulaklığımı takar, bir şeyler izler yalnız kalmak kendi tercihimmiş gibi davranırdım. İşe yarmıştı bu arada. Ben yalnız olduğum için geceleri ağlarken Zeynep bir anda hayatıma dahil olmuştu. Başta rahatımı bozduğu için ona çok kızmıştım. Ama o geldikten sonra evde duyduğum sesler rahatlatıcıydı. Tabi bahsettiğim Zeyno’nun kargaları kıskandıran tiz sesi değildi. Evde benim haricimde birinin olmasının sesi bana huzur veriyordu. Sonra okulda hayatıma Cem dahil olmuştu. Bu ikisi benim en yakınım oldular. Onlar sayesinde lisedeki travmalarımı atlattım. Bu yüzden onlara ne kadar teşekkür etsem az kalır.
Mutluydum ben. Onlar sayesinde. Ve bu mutluluk son haftalara kadar devam etti. Ben hayatında entrika dönmeyen, sıradan yaşantısıyla barışık, mutlu bir insandım. Ne ara bu hale gelmiştim? Evet, evet. Esra ile başlamıştı her şey. O burnu havada şımarık kadın yüzünden ben de gereksiz hırsa kapılmıştım. Öfkeyle kalkan zararla oturuyor arkadaşlar. Denendi, onaylandı.
Önümde duran sert bakışlarıyla beni süzen adama bakarken tutumum sakin olsa da az önce haliyle korktuğum için kalbimin atışı sanki tüm otoparkta yankılanıyormuş gibiydi. Nasıl da korkutmuştu beni. Ne ara arkama geçti de beni yakaladı onu dahi anlamamıştım. Psikolog olması gerekmiyor muydu? Ne zamandan beri psikologlar Ninja kaplumbağa gibi hareket ediyorlar? Dövüş sanatları eğitimi mi almıştı acep?
“Anladım. Sert seviyorsun, aksisin falan ama bunlar bana işlemez. Bad boy dönemi 2020’de bitti.”
2020’de bitmişti diye hatırlıyorum. Umarım doğrudur. Uzun süredir yeni yazılan kitapları okuyamamıştım hayatımda yaşadığım gelişmeler yüzünden. 2020’den sonra hayatım sanki çarpı ikiye alınmış gibi hızlı akmıştı. 2016 kaç yıl önceydi diye sorduklarında ister istemez dört yıl önce diye cevap verirdim. Oysa ki yedi yıl geçmişti üzerinden. Bu arada 2016 benim prime dönemimdi. Hayatımdaki her şeyin güzel gittiği ve ömrü hayatımda kendimi yalnız hissetmediğim tek yıldı. Lise iki. Kıyametten önceki son çıkış.
