«លែង..» ជុងហ្គុក រុញក្បាល ថេយ៉ុង ចេញសុខៗមកខាំចុងដោះគេទាល់តែហើមសាច់ប៉ុនមេដៃនៅឆ្លៀតបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗបន្ថែមទៀត។
ផាច់!
«ហ្អឺ..» ថេយ៉ុង ស្ញូញមុខឈឺ កាលបើត្រូវ ជុងហ្គុក វាយកំប៉េះគូទមួយដៃយ៉ាងខ្លាំង។
«មួយដៃទៀតឥឡូវហ្នឹង!»
«ចាំមើលតែរលូតកូនអូន អូនរករឿងបងឱ្យដល់ទីបញ្ចប់!»
«កូនស្អី?»
«.......» ជុងហ្គុក ចងចិញ្ចើមឡើង ថេយ៉ុង មិនស្រដីបែរជាហៀបនឹងឈានជើងដើរចេញស្របពេលរាងក្រាស់ក៏លូកដៃចូលទៅចាប់ទាញរាងតូចមកវិញ។
«ប្រាប់មកកូនស្អី?»
«អូនចេះតែថាទៅ!»
«ទៅណាមិនទាន់លេងអស់ក្បាច់ផង?» ថេយ៉ុង អៀនក្រហមថ្ពាល់ងាំង ដើរទៅជិតលើកដៃឱប.កនាយ ងើយសម្លឹងទឹកមុខសង្ហារួចសើចបង្ហាញឫកពាដ៏ច្រឡឺម។
«អូនចង់អង្គុយលើបង!»
«ទារចង់អង្គុយពីលើស្ទាត់ជំនាញហើយឬ?»
«បងជួយកាន់ចង្កេះអូនឱ្យល្អទៅ!» ជុងហ្គុក ខាំបបូរមាត់រួចចាប់ក្រសោបលើកបីរាងតូចឡើងដើរសំដៅទៅរកគ្រែងគេង។
ថេយ៉ុង អង្គុយបត់ជើងកង្កែបលើខ្លួន ជុងហ្គុក រួចញញិមអឹមអៀនលូកដៃទៅកេះបញ្ឆឹកកូននាគកំហូចមួយក្បាលនោះ កំពុងតែចង្អុលមុខខ្លួនគួរឱ្យក្នាញ់ បញ្ឆឹកលេងអស់ចិត្ត ទើបចាប់វាមកក្រសោបបៀម ធ្វើឱ្យអ្នកដែលដេកសម្លឹងមើលចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍រោលរាលសារជាថ្មីម្តងទៀត។
«អ្ហាស!» រាងតូចចាប់ក្តោបកាន់ស៊កបញ្ចូលភាពរឹងមាំដ៏រឹងកញ្ជ្រឹសចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយខ្លួន មុនពេលបញ្ជាចលនាលើកអុកដាក់ចង្អេះគ្រលែងគ្រវីមួយៗ ទាល់តែរាងក្រាស់ស្រេវបញ្ចេញសំឡេងសង្គ្រឺតតាមជើងធ្មេញ។
«អ្ហឹស..»
«កាន់ចង្កេះអូន!» ថេយ៉ុង សំដែងឫកពាកិកកុកទាមទារយកការយកចិត្តទុកដាក់ពីរាងក្រាស់ខណៈ ជុងហ្គុក ក៏បានយល់ព្រមលូកដៃទៅចាប់កាន់ចង្កេះតូចអង្ក្រងក្តោបថ្នមៗ រួចសម្លឹងមើលកាយទន់ល្វត់ល្វន់អុកញាប់រន្ថើនផ្តល់សេចក្តីសុខឱ្យខ្លួនទាល់តែដំណក់ញើសចាប់ផ្តើមជ្រាបផ្សើមឡើងសារជាថ្មីម្តងទៀត។
«សឺត..អ្ហាស..អឹស..ដេតឌី!!» រាល់ដងនៅពេលដែលមានសិច គេតែងតែសម្លឹងមើលឃើញរាងតូចយំយែក ទាំងសំឡេងថ្ងួចថ្ងូរតាមដោយការឈឺចាប់ ព្រមទាំងពាក្យប្រយោគអង្វរករ ប៉ុន្តែថ្ងៃនៅនេះគេបែរជាបានមើលឃើញថា ថេយ៉ុង សប្បាយចិត្ត ទាំងស្នាមញញិមនឹងសំឡេងថ្ងូចថ្ងូរប្រកបទៅដោយភាពសុខស្រួល ថែមទាំងបង្ហាញគ្រប់រូបភាពស្រស់ស្អាតឥតខ្វះចន្លោះនៃរាងកាយមួយនេះ ដើម្បីបង្អួតកែវភ្នែកប្រុសកំលោះពេញៗកែវនេត្រាទៀត។
ជុងហ្គុក ក្រោកអង្គុយ ចាប់ទាញក្រសោបកញ្ចឹង.ក ថេយ៉ុង បន្ទាបផ្ទៃមុខដ៏ស្រឡូនចុះ មុនពេលផ្ងើយផ្ទៃមុខឡើង ថើបបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ទន់ភ្លន់ទាំងលើទាំងក្រោមដោយប្រើបាតដៃក្តៅគគុកស្ទាបបង្អូសពីលើខ្នងរលោងស្រិល ស្របពេលប្រអប់ដៃវែងស្រួចខ្លូតៗក៏លើកស្ទាបអង្អែលកាន់ស្មាធំរីកក្រអាញដោយទង្វើយល់ចិត្តវិញដែរ។
«អ្ហាស!» ថេយ៉ុង ឈ្ងោកទម្លាក់ផ្ទៃមុខសង្កត់លើស្មាមាំ ដកដង្ហើមបែបហត់នឿយខ្លាំងណាស់ ថែមទាំងស្រវាលូកដៃទៅឱបចង្កេះនាយទៀត។
«អរគុណបងណាស់!»
«រឿងអី?»
«ថ្ងៃនេះបងធ្វើល្អចំពោះអូន!» គេចាប់ផ្តើមភាំងព្រោះសម្តី ថេយ៉ុង ចាក់ដោតចំជម្រៅបេះដូងខ្លួនខ្លាំងពេក។
«អូនចង់ឃើញបងបែបនេះរាល់ថ្ងៃអូនមិនចង់ឃើញបងប្រើខ្សែភ្នែកស្អប់ខ្ពើមចំពោះអូននោះទេ ជុងហ្គុក!» ថេយ៉ុង និយាយបណ្តើរហូរទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមកបណ្តើរ រាល់ថ្ងៃនេះគេអាចនឹងមានការតូចចិត្តចំពោះនាយណាស់តែមិនអាចនិយាយចេញបាន ព្រោះអារម្មណ៍ស្រលាញ់ជ្រាលជ្រៅជាងភាពឈឺចាប់ដែលខ្លួនទទួលបានទៅទៀត។
ជុងហ្គុក មិននិយាយអ្វីច្រើនទេ គេបែរជាខំប្រឹងរឹតរង្វង់ដៃឱបខ្លួន ថេយ៉ុង កាន់តែណែនជាងមុន រួចក៏ឧស្សាហ៍ថើបលើថ្ពាល់ដែលផ្សើមទឹកភ្នែកទាំងគូជាច្រើនដងដដែល។
«បានហើយ!» នាយស្រាប់តែរុញកាយតូចចេញមុនពេលស្ទុះស្ទារក្រោកឡើងដើរទៅចាប់បើកទូរយកសម្លៀកបំពាក់មកស្លៀកពាក់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវឡើងវិញ។
«យើងចង់ទៅផ្ទះ!» គេគ្រាន់តែនិយាយចប់ក៏ដើរចេញទៅរង់ចាំនៅឯជាន់ខាងក្រោមមុន ថេយ៉ុង ឯណេះប្រញាប់ប្រញាល់ក្រោកទៅរៀបចំខ្លួនតាមក្រោយនឹងអាលបានចាកចេញទៅដែរ។
