“ချန်း နေလည်း သိပ်ကောင်းသေးတာမဟုတ်ဘဲနဲ့ မသွားပါနဲ့လား၊ တစ်ခြားတစ်ယောက်ကို လွှတ်လို့ရရင် ဒီဘက်က Artist တစ်ယောက် ပို့ခိုင်းလိုက်မယ်လေ”
“ဘယ်ဖြစ်မလဲ...ကိုယ်တာဝန်ယူထားတာပဲ။
မစိုးရိမ်ပါနဲ့”
“၁၀ ရက်လောက် အပြင်းဖျားထားတာလေ၊ ဘယ်လို မစိုးရိမ်ပဲနေရမလဲ”
“အခုကောင်းသွားပါပြီ စိတ်မပူတော့နဲ့နော်”
“စိတ်ရှိတိုင်းသာဆို ပြန်လာပြီး ချန်းနဲ့ အတူတူ ဂျပန်လိုက်ပေးချင်တာ”
ဂျွန်ဟီးက အလုပ်ကိစ္စနဲ့ L.A ကို မနေ့ကထွက်သွားရတာဖြစ်သည်
“အင်းပါ ..အခုလည်း မင်ဆော့ဟျောင့် ပါတာပဲ၊ ကိုယ်တစ်ကယ်နေကောင်းနေပြီ။ မင်းလည်း ဂရုစိုက်အုံးနော်၊ ကိုယ်နေမကောင်းတာနဲ့ မင်းလည်း ပြုစုရတာ ပင်ပန်းသွားပြီ”
မင်္ဂလာဆောင်ကိစ္စတွေလည်း ဂျွန်ဟီးက သူ့ဘာသာ လိုလေးသေးမရှိစီစဉ်နေတာမို့ ချန်းယောလ် ဘာမှ စိတ်ပူစရာမလို ၊ သူနေမကောင်းတော့လည်း အလုပ်မအားတဲ့ကြားက လာပြီး ဂရုစိုက်ပေးရှာသည်
တကယ်တော့ ကိုယ်က ကိုယ့်စိတ်အနာနဲ့ ဖျားတာဆိုပေမယ့် ဂျွန်ဟီးကိုလည်း အားနာရတာရယ်ကြောင့် သက်ပြင်းတောင်ခိုးချနေရသလိုဖြစ်နေခဲ့ရတာ...အခုလို သူထွက်သွားမှပဲ စိတ်ဖြေသာတော့သည်
ဂျပန်ဟာ ချန်းယောလ်အကြိုက်ဆုံးနိုင်ငံမို့ ဒီတစ်ခေါက်အလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားရင်း စိတ်ပြေလက်ပျောက်ဖြစ်အောင် နေအုံးမည်
***
Loey Park “TOKYO FASHION WEEK” သို့ထွက်ခွာ
တက်လာတဲ့ သတင်းကို ကြည့်ရင်း ဒါပဲလေ ငါအရင်လိုပဲ ပြန်ဖြစ်ပါပြီ ဆိုပြီး ချန်းယောလ် အားတင်းလိုက်သည်
လေဆိပ်ကနေ စီစဉ်ပေးထားတဲ့ ဟိုတယ်ဆီ သွားပြီး ခဏတစ်ဖြုတ် အနားယူဖို့ ရောက်လာကြသည်
ညနေ ကျရင် ပြပွဲတစ်ခု သွားပေးရအုံးမည်
“ဟျောင့် ကျွန်တော် ခဏနားလိုက်အုံးမယ် နေ့လည်စာကို အခန်းထဲပဲ ပို့ပေးလိုက်တော့နော်”
YOU ARE READING
Bittersweet
Fanfictionအချစ်ဟာ ချိုမြိန်သလား ခါးသီးပါသလား ချစ်ဖူးသူမှသာ သိနိုင်ပါလိမ့်မည် သေချာတာက "Love is a hole in the heart." ဆိုတဲ့အတိုင်း ချစ်မိသွားတာနဲ့ နှလုံးသားထဲက ကွက်လပ်ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကသာ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာမျိုးပါပဲ သူမှ မဟုတ်ရင် အမြဲနာကျင်နေရတော့တာမျိ...
