SATRANÇ'IN PİYONU(tamamlandı)

6.BÖLÜM

İşimiz bitti önümüzde ona yakın ceset var.

"Hemen toplanın gitmeliyiz" diyen Amber ile hareketlenmemiz bir oldu hepimiz sırayla dışarı çıktı.

En son ben çıkacaktım.

Tam kapının eşiğinde arkama döndüm içindeki ateş sönmüyordu.İçimdeki alev onların ölülerini görünce bile körükleniyordu.Gülümsememi takınarak büyük bir kahkaha attım.Ve sadece ayakta duran Yaren'e baktım içindeki öfke yükseldi.
Hızlı adımlarla içeri yürüdüm.

Yaren'in diğer ölülere bakınca ki umudu.Yaşadığı için olan mutluluğu,sevinci,beni sinirlendirmeye yetiyordu.Bogazına yapışıp onu duvara dayadım.

"Nasıl hala mutlu olabilirsin?onlar öldüğü için nasıl umutlu olabilirsin!" Diye çıkştım."onlar senin arkadaşındı?anıların vardı,nasıl böyle duygusuz olabilirsin!"
Dediğim de çırpınışı sonlandı.Elleri yere düştü bende ellerimi onun boğazından çektim.

Yere yığıldı öldüğünden emin olmak için elimdeki karambiti sapladım.Çıkardım,ve sonrasında belimden çıkardığım silahla kafasını hedef alıp tetiği çektim.

Yüksek bir silah sesi ve kafasından akan oluk oluk kan.Yükselen ve havaya karışan taze kan kokusu, ve taze kan.

Bu beni tatmin etmesiyle gülüşüm büyüdü üstümdeki kan ile çıktım.

Kapıda yanında Aras ile duran Ateş bakışları çözülemez bir şekilde boş bakıyordu. Ve bu içindeki duyguları anlamamı zorlaştırıyordu.
"Kaç Derin" dedi bana "ne?" Dedim ona karşılık "Aras bırak" dedim Aras'a dönüp Aras Ateş'i bıraktı."bak Derin biliyorum düşmanız ama en azından bu sefer beni dinle bu evde patlayıcı var-" dediği an şaşkınlığımı gizleyemedim "Ben sizin burda olduğunuz biliyordum ve onlar 40 dakikalık bir sayaç başlattım son bir dakikası var" dedi  "Aras arabaya atla acil bir durumumuz var" dedim Aras hızla arabaya ilerledi ve diğer herkesi arabalara topladı.

Ateş kısık bir sesle birşeyler diyordu ben ise arabadakilerle konuşuyordum.Galiba ondan geriye sayıyordu.

"Bir!" Diye bağırarak benim üstüme atlayarak beni çimenlere doğru attı.Yüksek bir patlama sesi geldi.

Gözlerimi açtım,yanımda benimle beraber çimenlerde yatan Ateş ve diğer tarafımda  ise yıkık simsiyah küller ve külleri süsleyen cesetlerin kanları,"Ateş" dedim ve sonrasında öksürdüm."hmm" dedi.O da benim gibi zor konuşuyordu.

"Anımız var " dedim ve sonrasında tekrar öksürdüm.Elimi yumruk yapıp zor bela kaldırdım.Ateş'de titreyen elini kaldırdı ve yumruklarımızı birbirine çarptırdık.

"Artık iyi miyiz,barıştık mı?" Dedi bana "hmm galiba" dedim ona karşılık ama ve ikimizde öksürük karışık kısık sesli ve kısa kahkahalar atıyorduk.Evet bu ikimizinde canını acıtıyordu ama hoşumuza da gidiyordu.